ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 2264

ผู้ชายหลายคนเดินเข้ามาจากข้างนอกด้วยรอยยิ้มเย็นชา สายตาของพวกเขาจับจ้องไปที่เทเรซ่าในแบบเดียวกับที่หมาป่าจะมองเหยื่อ

สีหน้าของเทเรซ่าเปลี่ยนไปเล็กน้อยเมื่อเห็นพวกเขาปรากฏตัวอย่างกะทันหัน

“คุณพูดจริงเหรอซีอีโอแฮมิลตัน?” เธอถามอย่างเย็นชา

“จริงสิ! ผมจริงจังเช่นเคย! ถ้าผมโกหกคุณขอให้ทั้งตระกุลของผมถูกฟ้าผ่า!”

ชายฉกรรจ์กล่าวคำสาบาน

“แต่! ถ้าคุณคายน้ำชาออกมาเพียงแค่นิดเดียว ผมเกรงว่าเพียงแค่จ่ายค่าเสียหายคงจะไม่พอ แต่คุณจะต้องชดใช้ด้วยร่างกายของคุณ!”

คนของเขาที่อยู่รอบ ๆ สถานที่หัวเราะอย่างเย็นชา พวกเขามองเทเรซ่าด้วยสายตาที่หื่นกระหาย

เทเรซ่าหยิบแก้วชาด้วยสีหน้าขยะแขยงและเตรียมตัว

แต่ในเสี้ยววินาทีสุดท้ายฮาร์วีย์ก็ตบแก้วชาออกจากมือของเธอและปล่อยมันตกลงพื้น

“คนแข็งแรงอย่างคุณจะรังแกหญิงสาวคนหนึ่งไปเพื่ออะไร?

“คุณไม่ละอายเหรอที่พยายามจะหลอกคนอื่นด้วยใบชาที่เน่าเปื่อยมาอย่างน้อยยี่สิบปีแล้ว?”

ฮาร์วีย์ยืนอยู่ข้างหน้าเทเรซ่าและปกป้องเธอ ใบหน้าของเขาถูกซ่อนอยู่ข้างหลังหน้ากาก การกระทำของเขาทำให้เทเรซ่าโล่งใจเล็กน้อย

เธอก้มลงไปที่แก้วชาที่หล่นไปและตรวจดูด้วยความขยะแขยง จากนั้นเธอก็ยืนขึ้น สีหน้าของเธอเย็นชา

“จริงด้วย ชานี้มีอายุอย่างน้อยยี่สิบปี ไม่มีทางที่นี่คือชาใหม่ที่เราส่งมาให้คุณ

“ซีอีโอแฮมิลตัน ฉันทำธุรกิจกับคุณอย่างซื่อสัตย์แต่คุณกลับพยายามหลอกฉันด้วยชาเก่า ๆ หลังจากที่เอาของของเราไปแล้วอย่างนั้นเหรอ? จะไม่น่าเกลียดไปหน่อยเหรอ?”

คำพูดของฮาร์วีย์และเทเรซ่าทำให้สีหน้าของชายผู้ชั่วร้ายเปลี่ยนไปเล็กน้อย อย่างไรก็ตาม เขารีบดึงสติตัวอย่างรวดเร็วและยิ้มให้ทั้งสองอย่างเย็นชา

“แค่เพราะคุณบอกว่าชาของคุณใหม่ไม่ได้หมายความว่าคุณจะพูดถูก!

“ถ้าอย่างนั้นใบชาพวกนี้จะมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?! เราเพิ่งจะนำมันออกมาจากที่เก็บสินค้านะ!

“นี่คือใบชาที่เราได้รับ!

“ผมไม่สนว่าใบชาของคุณจะใหม่หรือเก่า ไม่ว่าจะอย่างไรคุณก็จะต้องชดใช้!

“ไม่อย่างนั้นคุณก็จะต้องจ่ายเพิ่มเป็นสิบเท่าตามที่สัญญาระบุเอาไว้! หรือไม่เราก็จะโยนคุณทุกคนให้ปลากิน!

“แล้วแต่คุณจะเลือกเลย

ชายผู้เป็นหัวโจกปลิวลอยไปทันทีและพุ่งชนอีกแปดคนที่อยู่ข้างหลังเขา สหายของเขาชะงักค้างทันทีที่เห็นเหตุการณ์อันน่าสะพรึงกลัว

เพี๊ยะ!

ด้วยการตบจากฮาร์วีย์อีกครั้งก็มีอีกคนถูกส่งตัวปลิวไปอีกครั้ง

เพี๊ยะ เพี๊ยะ เพี๊ยะ!

เสียงตบอีกนับสิบครั้งดังก้องในอากาศจนไม่เหลือใครที่ยังยืนได้ เพียงตอนนั้นที่เทเรซ่าสามารถกลับมาตั้งสติได้อีกครั้ง

“สารเลว!

“กล้าโจมตีเราหลังจากที่โกหกเราได้ยังไง?!

“คิดว่าฉันเป็นใคร?!

“อยากตายหรือไง?!”

ชายฉกรรจ์กุมหน้าตัวเองแล้วรีบลุกขึ้นยืน เขาไม่อยากจะเชื่อสายตาของเขา