ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 2279

“ฉันจะไม่พูดพร่ำทำเพลงอีกละ มาเข้าเรื่องกันเลยดีกว่า!

“ฉันมีทหารชั้นสูงที่เกษียณแล้วห้าสิบคนที่นี่ และยังเป็นมือดีที่สุดในบรรดาทหารชั้นสูง ฉันมีแต่คนที่ฝีมือใกล้เคียงกับเทพสงครามอย่างที่สุดอีกด้วย!

“พวกเขาทั้งหมดได้รับการว่าจ้างจากกวนแฮมิลตันด้วยเงินจำนวนมากจากสนามรบ!

“ยอมรับเลยว่านายเป็นนักสู้ที่ดี

“แต่ไม่ว่าจะต่อสู้เก่งแค่ไหน นายก็ออกไปจากที่นี่ไม่ได้หรอก!

“ตอนนี้ฉันมีทางเลือกให้นายสองทาง!”

ตุ้บ ขณะที่เดนเวอร์พูด เขาก็วางขาซ้ายไว้บนโต๊ะ

“ทางเลือกแรก คุกเข่าและยอมรับความผิดของตัวเอง คลานลอดใต้หว่างขาของฉัน แล้วหักมือทั้งสองข้างของนายซะ ถ้านายยอมทำฉันจะไว้ชีวิตนายเพราะเห็นแก่คุณทอมป์สัน!

“ทางเลือกที่สอง ฉันจะบดกระดูกของนายทุกส่วน แล้วโยนนายลงแจกัน ฝังนายเอาไว้ในนั้นเป็นเวลาเจ็ดวันเจ็ดคืน หลังจากนั้นฉันจะโยนแกให้ไปเป็นอาหารปลาในทะเล!

"เลือกมา"

ก่อนที่ฮาร์วีย์ ยอร์กจะทันได้ตอบ หญิงสาวผมบลอนด์ก็เลียริมฝีปากของเธอแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “นายน้อยลำดับที่สามตระกูลแฮมิลตัน ทำไมต้องทำอะไรให้ยุ่งยากด้วย?

“ยกเขาให้ฉันสิ ฉันรับประกันกับคุณได้เลยว่าฉันจะเฉือนเนื้อเขาทีละนิด ให้เขาเข้าใจถึงผลที่ตามมาของการทำให้นายน้อยลำดับที่สามตระกูลแฮมิลตันอย่างคุณต้องขุ่นเคืองในลาสเวกัสไงล่ะ!”

หญิงสาวผมบลอนด์ไม่เพียงแต่เป็นผู้ใต้บังคับบัญชาคนโปรดของเดนเวอร์ แฮมิลตันเท่านั้น แต่เธอยังเป็นนักสู้หมายเลขหนึ่งของเขาด้วย

ดังนั้น หลังจากเห็นพฤติกรรมแสนเย่อหยิ่งของฮาร์วีย์ เธอจึงหัวเสียมาโดยตลอด

ดังนั้นเธอจึงมั่นใจว่าเธอจะสามารถเอาชนะฮาร์วีย์ให้ตายได้อย่างง่ายดายด้วยหมัดเดียว

สายตาเฉยเมยของฮาร์วีย์จับจ้องไปที่สาวผมบลอนด์คนนั้น ผู้หญิงคนนั้นดูผอมเพรียวและมีเสน่ห์ แต่ในขณะเดียวกันเธอก็ค่อนข้างมีพลังและเป็นคนที่แข็งแกร่ง

เทเรซ่า ทอมป์สันเอ่ยปากออกมาอีกครั้ง "เดนเวอร์ ปล่อยพวกเขาไปเดี๋ยวนี้!"

“ที่รัก ทำไมคุณถึงดื้ออีกแล้ว

“ดูเหมือนว่าคุณอยากจะให้ลูกน้องของตัวเองตายให้เร็วกว่านี้สินะ!”

เดนเวอร์ดีดนิ้วด้วยรอยยิ้มขณะพูดจบ

ในสายตาของเดนเวอร์ ฮาร์วีย์ในตอนนี้ก็ไม่ต่างอะไรจากคนที่ตายไปแล้ว

"รับทราบค่ะ"

ซาร่าห์พยักหน้าเล็กน้อยแล้วก้าวไปข้างหน้า

“ไอ้สารเลว นายเสร็จแน่!”

เดลยิ้มแดกดัน

"ซาร่าห์เป็นนักสู้อันดับหนึ่งในกองทัพอิตาลี มีผู้ชายหลายคนเสียชีวิตด้วยน้ำมือของเธอมาแล้ว

“ฉันคงต้องขอแสดงความยินดีกับนายด้วย!

“แต่คงถึงคราวตายของนายแล้วล่ะ!

“ฮ่าฮ่าฮ่า!”