ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 2391

“หัวหน้าของเธอ?”

อีธาน ฮันต์ดูเฉยเมย

“ถ้าหากว่าเขาได้เข้าร่วมในสงครามยูโร-อเมริกา และร่วมสมรภูมิเดียวกันกับเบลลามี่ เบลค เขาก็น่าจะรู้ว่าเจ้าชายฮาร์วีย์ ยอร์กคือใคร!

“เธอควรโทรไปถามเขาว่าเขากล้ายุ่งกับเจ้าชายยอร์กหรือเปล่า?!

“ฉันเกรงว่าเธอจะทำผิดพลาดและแผนทั้งหมดของเธอจะพังไม่เป็นท่า”

มุมปากของควินนี่ ยอร์กกระตุก เห็นได้ชัดว่าเมื่อนึกถึงตัวตนที่แท้จริงของฮาร์วีย์ เจ้าชายยอร์กแห่งเซาท์ไลท์ ผู้นำสาขาของหลงเหมิน อัตลักษณ์เหล่านี้เพียงพอที่จะข่มขู่ใครก็ได้

ถึงกระนั้นเธอก็ฟื้นคืนสติได้อย่างรวดเร็วและเย้ยหยันออกมา “อีธาน ฉันรู้ว่าคุณต้องการจะสื่ออะไรอยู่หรอกนะ?!

“แต่คุณลืมไปแล้วหรือว่าที่นี่ไม่ใช่มอร์ดู และไม่ใช่เซาท์ไลท์ด้วยซ้ำ?!

“ที่นี่ฮ่องกง เจ้าชายยอร์กงั้นเหรอ? หัวหน้าสาขายอร์ก? แล้วไงล่ะ!

“คนดื้อด้านอย่างคุณเท่านั้นแหละที่คิดจะต่อกรกับวังมังกรถูกไหมล่ะ?

“สำหรับเรา ตัวตนทั้งสองนั้นไม่มีค่าอะไรเลย!

"ฉันจะบอกคุณให้ ต่อให้วันนี้เบลลามี่จะเป็นคนนำทีมมา แต่เขาก็ไม่มีผลอะไรกับวังมังกร นับประสาอะไรกับคุณ!”

“งั้นก็ลองดูสิ!” อีธานยกมือขวาขึ้นและแสดงท่าทาง

ทหารจากค่ายศัสตราวุธข้างกายเขาจับดาบยาวไว้ที่เอวในวินาทีต่อมา

จิตสังหารแผ่กระจายออกมาในทันที และมันน่าสะพรึงกลัว

ตอนนี้ควินนี่ตกอยู่ในสถานการณ์คับขัน แต่เธอยังมีไพ่ที่ซ่อนอยู่ในมือ ดังนั้นเธอจึงไม่สนใจอีธานในขณะนี้และตั้งสติของตัวเองอย่างแน่วแน่ จากนั้นเธอก็เหล่ไปที่ฮาร์วีย์และพูดว่า “ฮาร์วีย์ฉันจะให้เวลาคุณสักหน่อย

“ปล่อยนายน้อยแฮมิลตันและยอมจำนนซะ!

ปัง!

กระจกหน้าของแลนด์ครุยเซอร์ ถูกเปิดออก จากนั้นร่างหนึ่งก็ก้าวออกมาจากรถอย่างไม่แยแส

เขายืนอยู่บนฝากระโปรงรถอย่างไม่ตั้งใจ เหล่ตามอง และเอ่ยปากออกมาว่า “ได้ยินมาว่าคนของวังมังกรต้องการจับกุมฉัน ซึ่งเป็นหัวหน้าสาขาของหลงเหมิน พวกเขาเป็นเพียงคนควบคุมแถมยังล้ำเส้นอีกต่างหาก!

“อยากตายกันได้ไง”

กลุ่มคนจ้องมองไปยังบุคคลที่ปรากฏตัวขึ้นอย่างกะทันหันอย่างตะลึงงัน

โดยเฉพาะควินนี่กับควินตัน ดวงตาของพวกเขายังคงกระสับกระส่ายอยู่ในขณะนี้ และพวกเขาไม่กล้าที่จะมองคน ๆ นี้ด้วยตาของตัวเองตรง ๆ

สำหรับสมาชิกคนอื่นๆ จากวังมังกร พวกเขาทิ้งอาวุธปืนลงกับพื้นโดยไม่รู้ตัว ราวกับว่าพวกเขาไม่กล้าทำให้คนที่ปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าก็คลุมเครือ

ฮาร์วีย์หันศีรษะของเขาเบา ๆ เขาชำเลืองมองผู้มาเยือน เขายิ้มแล้วเลยทักว่า “สวัสดี นายท่าน”