ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 246

ฮาร์วีย์จับเปียโน เขาเปิดฝาครอบเปียโน หลังจากนั้นเขาก็ยื่นมือออกไปเพื่อกดปุ่มเบา ๆ

เขาเพียงยืนอยู่ตรงนั้นด้วยท่วงท่าสบาย ๆ เล่นเปียโนด้วยมือข้างเดียว แต่ท่วงทำนองนั้นไพเราะดังก้องไปทั่วห้องโถงขนาดใหญ่ ทุกการเคลื่อนไหวของนิ้ว ท่วงทำนองระหว่างโทนเสียงทำให้เกิดความตื่นเต้น ความเศร้า และเสียงทุ้มน่าฟัง...

เสียงดนตรีที่ฟังดูนุ่มนวลด้วยจังหวะที่สมบูรณ์แบบและวิธีการเล่นแบบสบาย ๆ หลาย ๆ คนไม่ค่อยรู้เรื่องดนตรี แต่พวกเขาก็รู้สึกได้ว่าฮาร์วีย์เล่นเปียโนได้ดีกว่าของเจมี่มาก

สีหน้าของนีอาดูบิดเบี้ยว เธอรู้สึกเหมือนถูกทำให้อับอายอย่างมาก ตอนแรกเธอใช้ประโยชน์จากกลอุบายของเธอเพื่อแสดงให้เห็นว่าเจมี่นั้นยอดเยี่ยมเพียงใด ไม่คิดเลยว่าสามีที่ไร้ค่าของแมนดี้จะเล่นเปียโนได้ด้วย แถมยังเปิดโปงเจมี่อีก ทันใดนั้นความอับอายและเสียหน้าพุ่งเข้าหานีอา

เมื่อเพลงบรรเลงจบลง ทุกคนยังคงอยู่ในวังวนของเสียงเพลงและจังหวะของมันที่ดังกึกก้องอยู่ในใจของพวกเขา พวกเขาไม่สามารถดึงสติกลับมาได้

“นี่…นี่คือลูกเขยในตำนานที่เขาพูดถึงจริง ๆ หรือ?” เพื่อนร่วมชั้นหญิงคนหนึ่งพูดด้วยความประหลาดใจ พวกเขาเยาะเย้ยฮาร์วียก่อนหน้าานี้ แต่การแสดงของฮาร์วีย์นั้นเหนือกว่าสามีของพวกเธอซะอีก

“ได้อย่างไร? เป็นไปได้อย่างไร” เซซิเลียสั่นเล็กน้อย เธอไม่อยากจะเชื่อ

ปากที่น่ารักของแองเจิลเผย่อขึ้นเล็กน้อย สีหน้าของเธอแปลกใจ ดูเหมือนว่าวันนี้เป็นวันแรกที่เธอได้รู้จักกับฮาร์วีย์

ในตอนนี้ฮาร์วีย์ดูแตกต่างอย่างสิ้นเชิงกับลูกเขยที่ไร้ค่าที่เธอรู้จัก แม้ว่าเขาจะยังดูยากจนและแต่งตัวโทรม ๆ แต่วิธีการแก้ปัญหาและความโดดเด่นของเขาทำให้เขาดูเหมือนเป็นคนที่แตกต่างไปจากเดิมโดยสิ้นเชิง ...

“ผมว่าเล่นขายของก็ง่ายเหมือนเล่นเปียโนไม่มากก็น้อย” ฮาร์วีย์พูดเบา ๆ ด้วยท่าทางผ่อนคลาย

ตอนนี้เขาไม่ได้เล่นเพลงอะไรเป็นพิเศษ เขาแค่เล่นไปมั่ว ๆ กระนั้นแม้จะเล่นแบบนั้นก็ยังดีกว่าการแสร้งเล่นเหมือนเจมี่

ใบหน้าของนีอายิ่งดูบูดเบี้ยวขึ้น เห็นได้ชัดว่าขยะไร้ค่านั้นมีทักษะเป็นพิเศษ ถ้าเธอรู้ก่อนหน้านี้เธอจะไม่ปล่อยให้เจมี่ทำเรื่องน่าอายนั่น

สุดท้ายแล้วรถเฟอร์รารีที่จอดอยู่ที่ประตูก็มากเกินพอที่จะทำให้คนอื่น ๆ รู้สึกอิจฉา ตอนนี้เธอรู้สึกอึดอัดและเสียหน้าเป็นอย่างมาก

“แก ไอ้คนอวดดี ใครจะไปรู้ แกอาจจะเอาลำโพงติดตัวมาด้วย” นีอากัดฟันกรอด

“ผมเอาลำโพงมาด้วยงั้นเหรอ?” ฮาร์วีย์ยิ้มเหยียด “ถ้าเป็นแบบนั้น คุณยอมรับความจริงเหรอว่าสามีของคุณกำลังแสร้งทำอยู่ตอนนี้ใช่ไหม? ทำไมคุณถึงทำแบบนั้นละ? คุณต้องการให้เพื่อนร่วมชั้นอิจฉาคุณงั้นเหรอ?”

“ผมไม่รู้ว่าเล่นยังไง…” ฮาร์วีย์ดูไร้เดียงสา “เมื่อกี้ผมแค่ใช้กลวิธีในการเล่นขายของมาใช้เล่นเปียโนเท่านั้นเอง”

แมนดี้อดไม่ได้ที่จะกลอกตาด้วยท่าทางที่มีเสน่ห์ ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้เธอรู้สึกว่ามันไม่เหมาะที่จะถามอะไรมากไปกว่านี้ และตอนนี้ฮาร์วีย์ไม่ได้ทำให้เธอลำบากใจ

ในทางกลับกันนีอาเนื้อตัวสั่นเเทาด้วยความโกรธ เธอต้องทนทุกข์ทรมานและเสียหน้าเป็นอย่างมาก เธอไม่เคยอับอายในงานเลี้ยงรุ่นมาก่อน ไม่คิดเลยว่าลูกเขยที่ไร้ประโยชน์อย่างฮาร์วีย์จะกล้าทำให้เธออับอายขนาดนี้ ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเขาจะกล้าทำแบบนั้น!

“ที่รักอย่าโกรธเขาเลย ผมจะให้คนของคุณลุงมาจัดการเขาเอง ผมจะทำให้ทั้งสองคนคุกเข่าลงต่อหน้าคุณและขอโทษคุณให้ได้!” ในขณะนั้นเจมี่ดูโกรธแค้นและเยือกเย็น อันที่จริงเขาก็เป็นคนที่อับอายที่สุดเช่นกันตั้งแต่ที่ฮาร์วีย์เปิดเผยความจริง

ก่อนหน้านี้ผู้หญิงหลายคนมองเขาเหมือนกับว่าพวกเขากำลังมองเจ้าชายที่มีเสน่ห์หรือเป็นคู่รักในฝัน แต่ตอนนี้พวกเขามองเขาเหมือนกำลังสนุกกับความอับอายของเขา

นีอาส่งเสียงสะอึกสะอื้น รอยยิ้มเย็นชาปรากฏบนใบหน้าของเธอ “วันนี้ฉันต้องการให้แมนดี้และลูกเขยได้รับความอับอาย!”

เจมี่ยิ้มและพูดว่า “ไม่ต้องกังวล คุณไม่รู้หรือว่าลุงของผมเป็นใคร? ไม่ใช่แค่เฉพาะผัวเมียคู่นั้น แต่ผมจะทำให้ผู้หญิงสองคนที่มาด้วยต้องทนทุกข์ทรมานเช่นกัน”