ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 2461

“แล้วไง?”

ฮาร์วีย์ยังคงไม่หวั่นไหว ใบหน้าของเขาไร้ซึ่งอารมณ์ใด ๆ

“ขออภัย แต่ผมยังต้องไปที่ห้องโถงบรรพบุรุษเพื่อดูว่าผมจะสามารถช่วยราชาแห่งการพนันได้หรือไม่

“ถ้าผมช่วยเขาได้ ผมเชื่อว่าเขาจะตอบแทนผมได้มากกว่าที่คุณเสนอมาเป็นพันเท่า”

ฮาร์วีย์มองธนบัตรสีเขียวที่กระจัดกระจายบนพื้นเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะจากไป

“เฮ้อ…”

จอนหยิบซิการ์ออกมาจุด เขาพ่นควันออกมาขณะที่มองตามหลังฮาร์วีย์

“ฉันให้เกียรตินายและเรียกนายด้วยชื่อจริงเวลาที่คุยกับนายเลยนะหนุ่มน้อย

“แต่นายก็ยังหยิ่งผยองเพียงเพราะนายยังเด็กและกระฉับกระเฉง

“นายกำลังบีบให้ฉันไม่มีทางเลือก!

“ฉันจะสั่งสอนนาย!

“ฉันจะทำให้นายรู้ว่าการมีเรื่องกับคนที่อยู่เหนือตัวเองมันเป็นยังไง!”

ท่าทางใจดีและอ่อนโยนของจอนหายไปทันที

บรรยากาศเต็มไปด้วยความดุร้ายและหยิ่งยโสของชนชั้นสูงที่ถูกปฏิเสธ

ฮาร์วีย์หันกลับไปและหรี่ตามองจอนด้วยความอยากรู้อยากเห็น

“แหม ๆ คุณจะสู้กับผมเหรอท่านเซอร์เรย์?”

“เปล่า ฉันแค่จะสั่งสอนนายนิดหน่อยเพื่อที่นายจะได้รู้จักขีดจำกัดของตัวเอง”

จอนโบกมือให้หญิงงามที่อยู่เคียงข้างเขาอย่างเงียบ ๆ มาตลอดเวลา “เนลล่า ให้ฮาร์วีย์อยู่ต่อเพื่อพิจารณาการกระทำของเขาด้วย

“เมื่อเขาเต็มใจที่จะทำงานให้ฉันและยอมเปิดเผยวิชาลับในการปราบปรามวิญญาณชั่วร้ายด้วยเลือดเพียงหยดเดียวแล้วค่อยปล่อยเขาไป”

จอนยิ้มให้ฮาร์วีย์จาง ๆ ด้วยความมั่นใจก่อนที่จะออกจากห้องทำงานอย่างสงบ

ขณะที่ฮาร์วีย์กำลังจะขยับขาเพื่อก้าวต่อไป เนลล่าก็กระโจนมาขวางทางเขา

“คุณยอร์ก กรุณาอยู่ต่อเถอะค่ะ

“ริน เปียว โท ชา ไค จิน เร็ตสึ ไซ…”

เพี๊ยะ!

แต่ก่อนที่เธอจะได้เอ่ยคำสุดท้ายของบท ฮาร์วีย์ก็อยู่ตรงหน้าเธอแล้ว

เขาเหวี่ยงมือทันทีโดยไม่รีรอ

เนลล่าถูกขัดจังหวะกลางบทสวดและถูกการโจมตีของฮาร์วีย์ส่งตัวลอยไปทันที

สีหน้าของลูกศิษย์อีกสี่คนเปลี่ยนเป็นความหวาดกลัวแทบจะในทันที พวกเขารีบยกแผ่นฮวงจุ้ยและดาบขึ้น แล้วส่งลำแสงสว่างจ้าไปที่ฮาร์วีย์

ใบหน้าของฮาร์วีย์ยังคงว่างเปล่า เขาเคลื่อนตัวออกห่างจากแสงด้วยความเร็วดังสายฟ้า

สิ่งที่ตามมาคือเสียงตบที่ดังสนั่น

เหล่าที่เรียกกันว่าปรมาจารย์แห่งธรณีไม่มีโอกาสที่จะใช้เวทมนตร์ใด ๆ ในขณะที่พวกเขาล้มลงกับพื้นด้วยความเจ็บปวดและกุมใบหน้าที่ได้รับบาดเจ็บของตนเอง

เนลล่าจับใบหน้าของเธอขณะที่จ้องฮาร์วีย์อย่างไม่พอใจก่อนจะกระโดดกลับขึ้นมาและตะครุบเขาด้วยดาบในมือ

ระหว่างนั้นเธอก็เปล่งเสียงอีกบทหนึ่ง ดาบไม้ท้อเริ่มสั่นเมื่อออร่าอันทรงพลังห่อหุ้มมัน มันทรงพลังมาก การแกว่งเพียงครั้งเดียวก็น่ากลัวราวกับพายุหิมะ