ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 2497

“น่าเสียดายที่ฉันไม่สนใจที่จะตอบคำถามของเธอหรอกนะ”

ฮาร์วีย์ ยอร์กจิบชาของเขาอย่างไม่ตั้งใจในขณะที่เขายื่นถ้วยชาให้เอ็ดวิน เมนโดซาด้วย

“ฉันก็แค่อยากรู้ว่าเธอจะอธิบายเรื่องที่วางยาเพื่อนฉันยังไงก็เท่านั้น

“จะยอมคุกเข่าขอโทษ หรืออยากตายกันแน่ล่ะ?”

"คุกเข่า?

"ตาย?"

แครอล ปาร์คเกอร์ยิ้มหวานในขณะที่มองลงมาที่ฮาร์วีย์และพูดด้วยน้ำเสียงขี้เล่น

“เข้าใจอะไรผิดไปหรือเปล่าเด็กน้อย?

“ใครวางยาเพื่อนของนายกัน?

“การที่นายน้อยทาเคอิสนใจผู้หญิงของนายคือเป็นเกียรติอย่างสูงต่างหากล่ะ!

“ผู้หญิงคนนี้ได้รับพรจากพระเจ้าเชียวนะ! เข้าใจหรือเปล่า?!

“นายควรจะขอบคุณนายน้อยทาเคอิที่ได้มอบโอกาสให้เธอได้รับใช้เขา! นายควรก้มหัวขอบคุณเขาด้วยความจริงใจต่างหาก!

“นั่นคือสิ่งที่ควรทำ!

“นายไม่ควรทำตัวเหมือนไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อไปแบบนี้ เข้าใจไหม?"

แครอลมองไปรอบ ๆ หลังจากที่เธอพูดจบ

"จริงสิ ผู้หญิงคนนั้นอยู่ที่ไหน?

“พาเธอมา หลังจากที่ฉันหักแขนขาของนายแล้ว ฉันจะให้เธอมารับใช้นายน้อยทาเคอิต่อหน้านาย

“นั่นคงจะเป็นภาพที่น่าดูมากทีเดียว”

หลังจากได้ยินประโยคนั้น ฮาร์วีย์หรี่ตามองนาโอโตะ ทาเคอิ

หลังจากได้ยินเรื่องของซีน่า แฮมิลตัน สีหน้าที่ไม่แยแสของนาโอโตะก็ถูกแทนที่ด้วยความตื่นเต้นทันทีเขาสอดส่ายสายตาไปทั่วห้องรับรอง

เขาหยิบยาเม็ดสีฟ้าเม็ดเล็ก ๆ ออกมาแล้วกลืนลงคอไป ซึ่งนั่นทำให้เขาตื่นเต้นมากยิ่งขึ้น

"หืมมม นายคงไม่ได้พาผู้หญิงคนนั้นออกไปแล้วหรอกใช่ไหม?”

รอยยิ้มของแครอลลึกปรากฎขึ้นหลังจากที่เธอมองไม่เห็นหญิงสาวคนดังกล่าวในขณะที่ฮาร์วีย์ยังคงนิ่งเงียบ

“ไอ้สารเลว!” ซีน่าตะโกนอย่างเดือดดาล

นาโอโตะไม่ทันได้ตอบโต้ เขาเซถอยหลังไปหลังจากถูกตบ…

แต่ถึงกระนั้นเขาก็ยังไม่ยอมรามือ เขาสัมผัสใบหน้าของตัวเองและเลียฝ่ามือด้วยรอยยิ้ม

“ช่างเป็นกลิ่นที่หอมดีจริง ๆ… รู้สึกดีจัง…

“ผมมั่นใจเลยว่าถ้ายิ่งได้นอนด้วยกันมันคงจะรู้สึกดียิ่งกว่านี้อีก…”

แครอลเหล่ไปที่ซีน่าขณะที่เปลี่ยนสีหน้าอย่างฉับพลัน

“ซีน่า?!” แครอลอุทานตามสัญชาตญาณ

"ฉันเองแหละ ฉันคือคนที่เธออยากให้ไปบำเรอนาโอโตะคนที่หมกมุ่นกับฉันเสียเหลือเกินไง!”

ซีน่าก้าวไปด้านข้างฮาร์วีย์ ก่อนจะหันกลับมามองแครอล

“ดูเหมือนแก๊งบรีวู้ดจะลืมไปว่าพวกเขาเป็นแค่คนรับใช้ที่ถูกตระกูลดังไม่กี่ตระกูลจากฮ่องกงและลาสเวกัสชุบเลี้ยงมา!

“สุนัขที่แว้งกัดเจ้าของต้องถูกสั่งสอนเสียใหม่!”