ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 2510

เขาเป็นมือสังหาร!

เหล่ากลุ่มยอดฝีมือแห่งบรีวู้ดเหล่านี้ไร้ประโยชน์เมื่อเจอกับเอ็ดวิน

แม้แต่ยอดฝีมือของสาขาย่อยของวังมังกรที่ไม่แยแสสถานการณ์มาตลอดก็ไม่ทันได้มีโอกาสชักอาวุธออกมา ทุกอย่างจบลงในชั่วพริบตา

ใบหน้าที่สวยงามของแครอลเผยถึงความตกใจ ทันใดนั้นเธอก็มีแรงกระตุ้นให้ออกจากสถานที่ทันที

“นายหญิง เธอยังไม่ได้ฆ่าฉันเลย จะกลับแล้วเหรอ?

“มันจะไม่เสียมารยาทหน่อยเหรอ?

“ที่นี่คือถิ่นของฉันนะ เธอคิดว่าเธอจะสามารถไปมาได้ตามใจชอบงั้นเหรอ?”

เพียงด้วยก้าวเดียวฮาร์วีย์ก็มายืนอยู่ข้างแครอล เขายื่นมือออกไปและตบหน้าเธอทั้งสองข้างเบา ๆ อย่างเหยียดหยาม

แครอลตัวแข็งทื่อราวกับว่าเธอถูกอะไรบางอย่างรั้งเอาไว้ เธออยากจะก้าวถอยหลังแต่ตระหนักว่าเธอไม่สามารถขยับตัวได้เลย เธอทำได้เพียงกัดฟันและถามอย่างดุเดือด “นายต้องการอะไร?

“ถ้าแน่จริงก็ลองทำร้ายฉันสิ!”

ขณะที่เธอพูดเช่นนี้ เหล่ายอดฝีมือของบรีวู้ดที่เหลืออยู่ก็ต้องการที่จะเข้าไปปกป้องเธอ ทว่า โชคไม่ดีที่พวกเขาถูกเอ็ดวินและเหล่ายอดฝีมือของสาขาย่อยของวังมังกรหลายคนขัดขวางอย่างรวดเร็ว

“การทำร้ายเธอมันยากขนาดนั้นเลยเหรอ?”

เพื่อพิสูจน์ประเด็นของเขา ฮาร์วีย์ก็ยกคางของแครอลด้วยนิ้วของเขาและตบหน้าเธอแรง ๆ สองครั้ง

เพี๊ยะ เพี๊ยะ!

รอยฝ่ามือสีแดงสองรอยปรากฏบนใบหน้าของแครอล หน้าเธอบวมไปครึ่งหนึ่ง

อย่างไรก็ตามความงามของเธอยังคงไม่มัวหมอง แม้จะได้รับบาดเจ็บเธอก็ยังดูสวยงาม

“นั่นไง ฉันตบเธอแล้ว เธอจะทำไมเหรอ?”

แครอลกัดฟันอย่างโกรธเกรี้ยว เธอคือสตรีผู้มีชื่อเสียงแห่งบรีวู้ด! เธอเคยโดนดูถูกแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่? ไม่เคยมีใครแตะต้องแม้แต่เส้นผมเธอด้วยซ้ำ!

“ฉันจะฆ่าแก ยอร์ก! ฉันจะฆ่าแก!”

เพี๊ยะ!

ฮาร์วีย์ตบเธออีกครั้งด้วยความที่ไม่รู้สึกประทับใจกับคำขู่ของเธอ

ฮาร์วีย์ผลักแครอลไปด้านข้างและบังคับให้เธอคุกเข่าต่อหน้าซีน่า เขาเตือนอย่างเย็นชา “คุกเข่าซะดี ๆ เธอจะลุกขึ้นได้ก็ต่อเมื่อคุณแฮมิลตันยกโทษให้เธอแล้ว

“ไม่อย่างนั้นเธอจะต้องตาย!”

ร่างกายของแครอลแข็งทื่อเมื่อได้ยินคำพูดที่ไม่แยแสของฮาร์วีย์ เธอต้องการที่จะลุกขึ้นและปฏิเสธและคัดค้านเขาอย่างสุดกำลัง

แต่ซากศพบนพื้นและความเจ็บปวดจากรอยฝ่ามือบนใบหน้าของเธอทำให้เธอตระหนักได้ว่าถ้าเธอกล้าที่จะต่อต้านตอนนี้ ฮาร์วีย์ก็จะไม่ลังเลที่จะฆ่าเธอตรงนั้นเลย

ไม่มีใครคาดคิดมาก่อนว่าแครอลผู้เย่อหยิ่งและนาโอโตะ ทาเคอิผู้ชั่วร้ายจะจบลงอย่างน่าสมเพช

เมื่อทุกคนคิดว่าในที่สุดทุกอย่างก็สงบลง และกำลังจะชื่นชมว่าฮาร์วีย์ทรงพลังแค่ไหน...

แคร้ก! ทันใดนั้นบานกระจกของหน้าต่างบานหนึ่งก็แตกเป็นชิ้น ๆ และปลิวมาทางฮาร์วีย์

ฮาร์วีย์ยังคงสงบนิ่งในขณะที่เขาถอยหลังหนึ่งก้าวและหลบเศษแก้วโดยไม่แม้แต่จะกะพริบตา

เสียงที่เยือกเย็นและหยิ่งยโสลอยมาตามอากาศ “พ่อหนุ่ม เหลือพื้นที่ว่างไว้เผื่อว่าเราจะเจอกันในอนาคตบ้าง!

“ช่วยฉันหน่อยได้ไหม? จบเรื่องนี้สักทีเถอะ ว่ายังไง?”