ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 2538

‘เขาเรียกพวกเราว่าคนโง่หรือเปล่า? เขาหาว่าเราไม่มีเหตุผลงั้นเหรอ?! แถมยังบอกว่าอยากจะฆ่าพวกเราทุกคนอีกด้วย?!'

คำพูดเย็นชาของฮาร์วีย์เพียงพอที่จะทำให้ชาวประเทศหมู่เกาะคลุ้มคลั่ง

ชายที่อยู่ข้างหน้าพวกเขาถูกล้อมรอบไปทุกด้าน เขาคือหมูในอวย! กล้าดียังไงมาทำตัวหยิ่งยโสและเจ้าเล่ห์ทั้งยังพ่นเรื่องไร้สาระออกมาอย่างหน้าด้าน ๆ แบบนี้? เขาอยากตายขนาดนั้นเลยเหรอ?

ท่าทีที่ข่มขู่ทำให้ทุกคนประหลาดใจราวกับว่าพวกเขาเป็นคนที่ถูกล้อมเอาไว้นักรบชาวประเทศหมู่เกาะถึงกับตบหน้าตัวเองเพื่อให้แน่ใจว่าเขาไม่ได้ฝันไป

ผู้หญิงสองสามคนในชุดยูกาตะจ้องมองฮาร์วีย์ราวกับว่าพวกเธอกำลังดูตัวตลก พวกเธอติดตามตระกูลทาเคอิมาเป็นเวลาหลายปี ไม่ง่ายเลยที่จะได้พบกับผู้เย่อหยิ่งอย่างฮาร์วีย์ตัวเป็น ๆ แบบนี้

มาโกโตะเกือบจะเสียสติไปแล้ว เขาเป็นคนที่ค่อนข้างพิเศษไม่เหมือนใคร ทั้งที่น้องชายของเขาเสียชีวิตในขณะที่น้องสาวของเขาพิการ แต่ถึงแบบนั้น เขาก็ยังละทิ้งความจริงตรงหน้าและก้าวไปยังเป้าหมายที่วาดเอาไว้อยู่ดี

มาโกโตะกัดฟันอย่างโกรธเกรี้ยวขณะจ้องมองฮาร์วีย์ราวกับจะจ้องเขาให้พรุน เขารู้สึกเหมือนตระกูลของเขาและชินคาเงะเวย์ทั้งหมดถูกเหยียดหยาม

'เขาไปเอาความกล้านี้มาจากไหนถึงได้พูดอะไรไร้ยางอายแบบนี้?!'

มาโกโตะสูดลมหายใจลึกและจ้องมองฮาร์วีย์อย่างเหยียดหยาม

“อันที่จริงฉันแค่อยากทำให้แกพิการและแล้วโยนแกเข้าคุกเพื่อรับโทษ…” เขาตะคอกออกมา “และฉันคิดว่านั่นไม่จำเป็นอีกต่อไปแล้ว! ฆ่าแกให้ตายเสียจะดีกว่า”

ฮาร์วีย์เลื่อนนิ้วของเขาลากผ่านดาบยาวในมือ

"แน่นอน นั่นไม่จำเป็นเลยสักนิด” เขาตอบเบา ๆ “เมื่อเทียบกับความจริงเบื้องหลังการตายของน้องชาย นายกลับให้ความสำคัญกับผลประโยชน์ที่แครอลมอบให้นายเสียอย่างนั้น ในเมื่อนายเลือกที่จะเดินทางนี้และไม่คิดจะฟังเหตุผล แล้วจะให้ฉันมีเหตุผลไปทำไม? ถ้าฉันฆ่าพวกนายทุกคนทิ้ง ความยุติธรรมจะเข้าข้างฉันใช่หรือเปล่านะ? ประวัติศาสตร์เขียนโดยผู้ชนะ โลกก็เป็นแบบนี้แหละ ถูกไหม?”