ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 2540

แครอลอาจดูโกรธจัด แต่เธอไม่อาจยับยั้งอาการสั่นในมือขวาได้ ในที่สุดเธอก็ไม่กล้าสั่งคนของเธอไปมากกว่านี้ ผู้หญิงคนนั้นปฏิเสธที่จะยอมรับว่าฮาร์วีย์ข่มขู่เธอ แต่ความจริงที่ว่ามือขวาของเธอยังคงสั่นเทาได้ทรยศต่อความรู้สึกที่แท้จริงของเธอไปแล้ว

“นายช้าไปแล้ว เคลื่อนที่ให้เร็วขึ้นอีก ทำอย่างกับว่าวันนี้ไม่ได้กินข้าวอย่างนั้นแหละ”

ฮาร์วีย์มองดูสนามรบอีกครั้งโดยไม่สนใจแครอล และเริ่มสั่งเอ็ดวินว่าต้องทำอะไรต่อไป

ชวิ้ง ชวิ้ง ชวิ้ง!

ในขณะเดียวกันการต่อสู้ระหว่างทั้งสองฝ่ายก็ทวีความรุนแรงขึ้น เอ็ดวินได้รับบาดแผลที่มือซ้ายโดยบังเอิญ นักรบชาวประเทศหมู่เกาะหลายสิบคนฉวยโอกาสนี้โจมตี ดาบยาวของพวกเขาพุ่งไปทุกทิศทางราวกับฝนดาวตก คมดาบที่ส่องประกายเย็นยะเยือกและเจตนาสังหารที่เปี่ยมล้นอัดแน่นอยู่ทั่วสนามรบขณะที่พวกเขาล้อมเอ็ดวินไว้ราวกับลูกไก่ในกำมือ

ความเย้ยหยันปรากฏบนใบหน้าของแครอลเมื่อเห็นฉากนี้ มาโกโตะมีรอยยิ้มที่โหดร้ายปรากฏบนริมฝีปากของเขา รูมิโกะซึ่งยังคงอยู่บนพื้นตั้งหน้าตั้งตารอสิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อไป

“วิชาดาบ” ฮาร์วีย์เตือน

ดวงตาของเอ็ดวินเป็นประกาย ในช่วงเวลาต่อมา เขาเก็บดาบของเขาไว้แม้ว่าจะติดอยู่ในการต่อสู้ครั้งใหญ่ก็ตาม เกือบจะในทันที แสงของดาบของเขาปรากฏขึ้นอีกครั้งในพริบตาในขณะที่เขาชักดาบออกมาโดยไม่มีการเตือนล่วงหน้า

แสงจันทร์เสี้ยวปรากฏขึ้นในสนามรบ แสงวาบของอาวุธและจิตสังหารเหล่านั้นแตกสลายในทันที มีเพียงชุดเสียงของอาวุธที่กระทบกัน ดาบยาวของนักรบชาวประเทศหมู่เกาะถูกหักครึ่งได้ทันทีด้วยดาบของเอ็ดวิน

คลิ๊ก

เอ็ดวินเก็บดาบของเขาอีกครั้ง

ฉูด!

นักรบชาวประเทศหมู่เกาะที่ยังคงยืนอยู่รอบ ๆ เอ็ดวิน มีเลือดพุ่งออกมาจากลำคอของพวกเขาในขณะนั้น พวกเขาทรุดลงกับพื้นพร้อมกันก่อนที่จะกรีดร้องออกมา

จนถึงตอนนี้ นักรบชาวประเทศหมู่เกาะมากกว่าห้าสิบคนและนินจาชาวประเทศหมู่เกาะประมาณหนึ่งโหลต้องยอมจำนนต่อดาบของเอ็ดวิน แม้ว่าเขาจะได้รับบาดเจ็บจากบาดแผลเล็กน้อยที่มือซ้าย แต่เอ็ดวินก็ยังคงใจเย็นเช่นเคย

'ไม่มีชาวประเทศหมู่เกาะรอดจากการต่อสู้แม้แต่คนเดียว?! ตอนนี้ทุกคนถูกสังหารหมู่ไปแล้ว! ชายผู้นั้นอยู่ในระดับทหารชั้นสูงจริง ๆ ด้วย!'

เอ็ดวินกำลังจะก้าวไปข้างหน้าเพื่อจับกุมมาโกโตะซึ่งกำลังเข้าใกล้ฮาร์วีย์ คนหลังโบกมือแล้วพูดว่า “ฉันจะจัดการเขาเอง ยังไงซะ เขาก็เป็นคนใหญ่คนโตของตระกูลทาเคอิ ฉันจะช่วยเหลือเขาและต่อสู้กับเขาเอง”

ฮาร์วีย์ก้าวไปข้างหน้าทันทีและเล็งฝ่ามือไปทางมาโกโตะ

สีหน้าเย็นชาของมาโกโตะกลายเป็นความประหลาดใจอย่างหนึ่ง ในสายตาของเขา ฝ่ามือของฮาร์วีย์ใหญ่ขึ้นอย่างเหลือเชื่อในพริบตา เขามีความรู้สึกว่าเขาจะถูกบดขยี้จนตายหากฝ่ามือนั้นสัมผัสกับเขา

มาโกโตะถอยหลังไปสามก้าวโดยไม่รู้ตัวก่อนที่ฝ่ามือนั้นจะถูกตัวเขา เขาอยู่ในระดับเดียวกับทหารชั้นสูงแต่เขาไม่สามารถหลบการตบของฮาร์วีย์ได้แม้ว่าจะถอยห่างจากเขาแล้วก็ตาม

เปรี้ยง!

ในตอนที่มาโกโตะกำลังจะก้าวถอยหลังไปก้าวที่สี่ ฝ่ามือของฮาร์วีย์ก็ประสานเข้ากับใบหน้าของเขาแล้ว ตบเขาลงไปกองกับพื้น

ฝูงชนทั้งหมดตกตะลึง หญิงสาวชาวประเทศหมู่เกาะหลายคนซึ่งสวมชุดยูกาตะดูประหลาดใจอย่างไม่น่าเชื่อขณะอ้าปากค้าง