ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 2631

“สงบศึก?!

“ฮะ! นายคิดว่าตัวเองมีสิทธิ์ในเรื่องนั้นเหรอ!”

ลูอิสตัดบทสนทนาและจ้องเขม็งไปที่เอ็ดวิน ความเย้ยหยันถูกเขียนขึ้นทั่วใบหน้าของเขา ขณะที่เขามองเอ็ดวินด้วยความเกลียดชัง จากนั้นเขาก็หยิบระเบิดออกมาวางไว้บนโต๊ะ

“ฉันจะยอมทำตามข้อเสนอของเคทลิน ถ้านายกล้ากลืนมันลงไป!”

ดวงตาของฮาร์วีย์กระตุกเล็กน้อย เมื่อเขาเห็นว่าลูอิสมีระเบิดอีกหลายลูกคาดอยู่ที่เอวของเขา

ถือเป็นเรื่องปกติสำหรับคนที่เพิ่งกลับมาจากดาร์ก ไอส์แลน เขาสามารถนำสิ่งของเหล่านั้นติดตัวไปด้วยได้...

เขาไม่กลัวที่ที่จะทำให้ตัวเองต้องตายไปพร้อมกับทุกคนรอบตัวหรือ ถ้าเขาบังเอิญไปปลดชนวนระเบิดมือลูกหนึ่งเข้าโดยไม่ได้ตั้งใจ?

ดูเหมือนว่าทุกคนจะรับรู้ในสิ่งเดียวกันกับฮาร์วีย์ และใบหน้าของพวกเขาก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย

มีสาวสวยสองสามคนที่ใบหน้าซีดเซียวเมื่อได้ยินเช่นนั้น ในขณะเดียวกัน สายตาของพวกเธอก็ดูเย้ายวนขึ้น

ผู้ชายที่พกอาวุธทำลายล้างเช่นนี้ทำให้พวกเธอหวาดกลัว แต่ด้วยเหตุผลบางประการ พวกเธอกลับสัมผัสได้ถึงเสน่ห์ที่แผ่ออกมาจากตัวของลูอิส

ท้ายที่สุดแล้ว หญิงสาวมักจะยอมจำนนต่อผู้ชายที่แข็งแกร่ง

อย่างไรก็ตาม เอ็ดวินไม่สนใจลูอิสเลยแม้แต่น้อยและมุ่งความสนใจไปที่เคทลินเพียงอย่างเดียว

"ก็อย่างที่ผมบอกคุณนั่นแหละ ผมมาที่นี่เพราะอยากจะสงบศึก” เขาพูดอย่างแผ่วเบา

“ผมได้ยินมาว่าคนพาไอรีนมา นั่นเป็นเหตุผลที่ผมมาที่นี่

“ผมหวังว่าคุณจะเห็นแก่ผมและปล่อยเธอไป”

“ไอรีน?

“จากตระกูลจอห์นสันหรือเปล่า?”

เคทลินยังคงนิ่งเฉย ใบหน้าของเธอเย็นชา

“เธอก็มีแขนมีขานี่ ไม่งั้นเธอจะมาอยู่ที่นี่ตั้งแต่แรกได้ยังไง

“คุณอยากให้ฉันปล่อยเธอไปงั้นเหรอ?

“คุณต้องคิดให้ดีก่อนจะพูดอะไรนะนายน้อยเมนโดซา จะมาพูดอะไรมั่ว ๆ แบบนี้ไม่ได้”

“คุณน่าจะรู้ว่าผมหมายถึงอะไรนี่นา คุณพาร์สัน”

เอ็ดวินแทงเข้ากลางปล้อง ไม่คิดที่จะเล่นเกมกับเคทลินอีกต่อไป

“ตอนนี้ริน่าอยู่กับเรา เพราะงั้นเราถึงรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น” เขากล่าวเสริม

“หมายความว่าตอนนี้เธออยู่กับคุณงั้นหรือ?”

“เราต่างคนต่างถอยกันคนละก้าวจะดีกว่า

“ถ้าเราทำแบบนั้นชีวิตเราก็จะดีขึ้นมาก คุณไม่คิดอย่างนั้นเหรอ?

“ก็อย่างที่พูดนั่นแหละ คุณพาร์สัน ได้โปรดปล่อยเธอไปเถอะ”

"โอ้? ฉันนึกว่าคุณมาที่นี่เพราะอยากจะเจรจาสงบศึก แต่คุณแค่แสร้งทำเป็นผู้ส่งสารของฮาร์วีย์?”

เคทลินยืนขึ้นอย่างช้า ๆ พร้อมกับแก้วแชมเปญในมือ ใบหน้าของเธอมีแววดูถูกเหยียดหยาม

การเอ่ยถึงชื่อของฮาร์วีย์ทำให้สีหน้าของเธอบิดเบี้ยวกลายเป็นความโกรธเกรี้ยวที่ไร้การควบคุม

“นายลงมือกับลูกน้องของฉัน แล้วนายยังกล้าขอให้ฉันปล่อยผู้หญิงคนนั้นอีกเหรอ?! นายเรียกสิ่งนี้ว่าการเจรจาสงบศึก?!

“หลังจากที่นายทำแบบนี้แล้วยังหวังให้ฉันเกรงใจนายอีกหรือไง?!”

เพี๊ยะ!

เคทลินก้าวไปข้างหน้าและตบหน้าเอ็ดวิน

“ฉันปฏิเสธข้อเสนอของนาย

"นายจะทำอะไรฉันได้? กระโดดกัดฉันหรือไง?!"