ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 2641

ติ๋ง ติ๋ง ติ๋ง!

ระเบิดตกลงบนพื้นและกลิ้งไปสองสามครั้ง แต่มันไม่ระเบิด มันยังคงแกว่งไปมาแทน

ฝูงชนเปียกโชกไปด้วยเหงื่อเย็น ตัวสั่นด้วยความกลัว

"เฮ้อ มันไม่ระเบิดเหรอ?”

"โทษที สงสัยอันนี้ต้องพังแล้วแน่ ๆ”

ฮาร์วีย์แสดงท่าทางประหลาดใจก่อนจะดึงระเบิดอีกลูกบนหน้าอกของลูอิสออกมาอย่างไม่แยแสและถอดสลักออก

“ฉันจะปล่อยเธอไป! ฉันจะคืนเธอให้พวกนายเดี๋ยวนี้เลย!”

ก่อนที่ลูอิสจะทันได้ตอบโต้ เคทลินก็กระโดดออกมาจากที่ซ่อนทันทีและกรีดร้องอย่างยอมจำนนทันที

ไม่มีใครอยากตาย เคทลินยิ่งไม่อยากเข้าไปใหญ่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากเครียดกับความตายระยะเผาขน

ชีวิตของเธอราบรื่นดีมาตลอด แน่นอนว่าเธอไม่อยากตายเหมือนหมาข้างถนนอยู่ที่นี่!

ลูอิสสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ใบหน้าของเขาบิดเบี้ยวอย่างน่ากลัว

ในขณะเดียวกัน เขาก็ได้กลิ่นเหม็นเน่าโชยออกมาจากร่างกายของเขา

เขาอยากจะเอาหัวโขกพื้นให้สลบไป

เขาไม่เคยคิดว่าชีวิตนี้จะได้รู้สึกกลัวขนาดนี้

ด้วยการโทรศัพท์จากเคทลิน ผู้คุ้มกันสองสามคนพาไอรีนออกมาหลังจากนั้นไม่นาน

ใบหน้าของเธอซีดเผือด แต่เธอไม่ได้รับบาดเจ็บ

ไม่ว่าอย่างไรพวกเขาล้วนเป็นคนที่มีชื่อเสียง มีบางอย่างที่แม้แต่เคทลินยังไม่กล้าทำ

เลสลี่และโยอาน่าก้าวไปข้างหน้าไอรีน เธอรู้สึกประหลาดใจที่เห็นฮาร์วีย์

“คราวนี้ฉันจะยอมรับความพ่ายแพ้!”

หลังจากที่เห็นเหตุการณ์พลิกกลับจากหน้ามือเป็นหลังมืออย่างรุนแรง ลูอิสแสดงท่าทางดูถูกเหยียดหยามออกมา ร่างกายของเขายังคงมีกลิ่นเหม็นอันน่าสมเพชโชยมาไม่ขาด

“อยากให้ฉันคุกเข่าขอโทษงั้นเหรอ

“ฉันจะทำ แต่นายจะกล้ารับมันไว้เหรอ!”

ลูอิสยังคงพยายามข่มขู่ฮาร์วีย์

ภาพที่เห็นทำให้ฝูงชนทั้งหมดตกตะลึง

ถ้าการที่ฮาร์วีย์ขว้างระเบิดเป็นการกระทำที่กล้าบ้าบิ่น...

การเตะลูอิสลงกับพื้นและบังคับให้เขาคุกเข่าก็เป็นแค่ความเผด็จการเพียงเท่านั้น

เมื่อคิดย้อนกลับไป ทุกคนก็ตระหนักได้ว่าลูอิสไม่ใช่คนที่ควบคุมทุกอย่างในคืนนี้ แต่คือฮาร์วีย์ต่างหาก

ไม่สำคัญว่าลูอิสหรือเคทลินจะเป็นใคร...

บางทีพวกเขาอาจจะใช้ไอรีนเพื่อเป้าหมายที่ยิ่งใหญ่กว่าเดิม

แต่นอกเหนือจากการถูกฮาร์วีย์เตะและบดขยี้แล้ว พวกเขากลับพ่ายแพ้ไม่เป็นท่า

ฝูงชนเงียบกริบ

ทุกคนตะลึง พวกเขาไม่รู้ว่าควรตอบสนองต่อสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างไร

หลายคนซึ่งสวมเสื้อผ้าแบบดั้งเดิมปิดปากได้ทันเวลา จึงป้องกันไม่ให้ตัวเองกรีดร้องออกมาได้

“ขอโทษซะ” ฮาร์วีย์พูดอย่างใจเย็นขณะที่เขาก้าวไปหาลูอิส