ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 2675

หญิงสาวกลิ้งไปกับพื้นก่อนจะชนเข้ากับเคธี่ คอบบ์

หลังจากเห็นผู้ใต้บังคับบัญชาที่ไว้ใจได้ของเธอถูกเตะล้มลงกับพื้น เคธี่ก็อดไม่ได้ที่จะยื่นมือออกไปเพราะความใจดีของเธอ

ในตอนที่เธอยื่นมือออกไปหาหญิงสาวเธอก็รู้สึกได้ถึงอันตรายเนื่องจากประสบการณ์ในโลกใต้ดินของตัวเอง

เธอถอยออกไปตามสัญชาตญาณ แต่เธอก็ยังช้าไปสักหน่อย

ปัง!

ผู้หญิงคนนั้นเตะไปข้างหน้า เท้าของเธอไปโดนข้อมือของเคธี่โดยบังเอิญ

ความเจ็บปวดทำให้ปืนหลุดออกจากมือของเคธี่

ก่อนที่เคธี่จะทันได้รู้สึกอะไร ผู้หญิงคนนั้นก็เตะเข้าที่เอวเธออีกครั้ง ทำให้เธอกระเด็นถอยไปในทันที

คิม โมเรโน่หัวเราะอย่างเย็นชาก่อนที่จะหยิบอาวุธปืนของผู้คุ้มกันคนหนึ่งมาแล้วจ่อไปที่ศีรษะของเคธี่

เกมเปลี่ยนแล้ว

ร่างกายของเคธี่ยังไม่กลับมาเต็มร้อย เธอไม่สามารถลุกขึ้นยืนได้แม้ว่าจะอยากทำอย่างนั้นก็ตาม

เธอกัดฟันและจ้องไปที่คิมซึ่งกำลังฉีกยิ้มอบอุ่น

“เธอมันหน้าด้านจริง ๆ คิม!”

หลังจากเห็นผู้ใต้บังคับบัญชาที่เธอไว้ใจทำกับเธอเช่นนี้ เธอก็อุทานอย่างเย็นชาว่า “เธอเป็นลูกน้องที่ฉันไว้ใจมาตลอด เดซี่! กล้าดียังไงมาหักหลังฉันแบบนี้?!”

“นี่ไม่ใช่เรื่องน่าอายและไม่ใช่การทรยศหักหลัง!”

คิมรู้สึกยินดีอย่างที่สุดเมื่อเห็นเคธี่กรีดร้องเหมือนหมาบ้า

“เดซี่เป็นหนอนที่ฉันส่งมาเฝ้าดูการเคลื่อนไหวทุกย่างก้าวของเธอ!

“ฉันร่วงรู้ทุกย่างก้าวและรู้ความจริงที่ว่าดีนคอบบ์กำลังได้รับการรักษา

“แม้ว่าฉันจะไม่สนใจแก๊งหนานหยางเท่าไร แต่ฉันจะปล่อยให้เธอทำตามที่เธอต้องการไม่ได้เช่นกัน!

“ดูเธอสิ! แค่อยู่เฉย ๆ เธอก็ได้รับความลับและประสบการณ์ของดีนผู้ซึ่งมีฐานะเป็นเทพสงครามก่อนที่เขาจะตาย!

“ถ้าฉันขโมยความรู้จากเธอไป เราก็ยังพอแสร้งเป็นเพื่อนกันได้ ถูกไหม?!

“เธอไม่รู้หรือว่าเพียงแค่เขายังมีชีวิตอยู่สามารถช่วยแก๊งหนานหยางและแม้แต่ทั้งประเทศได้มากแค่ไหน?!

“เธอคิดจะฆ่าเสาหลักของประเทศเพื่อผลประโยชน์ส่วนตัวของเธอได้ยังไง?!

“เธอมันสมควรตาย!”

“เสาหลักของประเทศ?!”

คิมหัวเราะอย่างเย็นชา

“เสาหลักที่แท้จริงจะสร้างเทพสงครามเพิ่มอีกสองสามคนด้วยตัวเขาเอง ไม่ใช่ซ่อนตัวจากโลก!

“ตาเฒ่านี่ไม่มีประโยชน์อะไรสักอย่าง!

“พอเถอะน่าเคธี่! อยู่เฉย ๆ ไม่อย่างนั้นฉันจะให้ผู้คุ้มกันของฉันจากดาร์ก ไอส์แลนเล่นงานเธอให้น่วม!”

จากนั้นคิมก็จ้องมองฮาร์วีย์ ยอร์กอย่างเย็นชา

"ไป! ทำให้หมอนั่นพิการไปเลย!” เธอตะโกนอย่างโมโห