ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 2703

“ผมขอโทษครับเทพสงคราม!” ไดโตะตอบอย่างร้อนรน

“ผมขอโทษที่ทำให้คุณขุ่นเคือง! โปรดยกโทษให้ผมด้วย คิดซะว่าเห็นแก่ชินดัน เวย์!”

“พวกเราจะไปเดี๋ยวนี้! เดี๋ยวนี้เลย!”

ไดโตะพยายามที่จะเอาใจดีนอย่างยิ่ง

ตอนแรกเขาคิดว่าเทพสงครามที่พิการนั้นจะดูดุร้ายเพียงจากภายนอกเท่านั้น…

แต่เมื่อเขาอยู่ต่อหน้าดีน เขาก็ได้ตระหนักว่าดีนอยู่ในอีกระดับหนึ่งแม้กระทั่งในหมู่เทพสงครามคนอื่น ๆ

มีเพียงพ่อของไดโตะเท่านั้นที่จะสู้กับดีนได้...

ไดโตะจะต้องเจอกับปัญหาอย่างท่วมท้นหากเขาสู้กับดีน มันจะไม่ต่างอะไรกับการรนหาที่ตาย

ไดโตะเหย่อหยิ่ง แต่เขาไม่ได้โง่ เขาจะไม่ทำอะไรที่บุ่มบ่ามขนาดนั้น

“มันไม่สายไปหน่อยเหรอที่จะขอโทษ?”

ดีนเย้ยหยันอย่างเย็นชาก่อนจะก้าวไปข้างหน้า

ครืด!

ก้อนหินบนพื้นลอยไปข้างหน้าในทันที มันเป็นภาพที่น่าหวาดเสียว!

ตุบ ตุบ ตุบ!

เหล่ามืออาชีพของชินดัน เวย์ต่างล้มลงในกองเลือด ไม่มีใครได้มีโอกาสที่จะตอบสนองต่อการโจมตีของดีน

สการ์เลตต์และคนอื่น ๆ ตัวสั่นโดยสัญชาตญาณขณะที่เห็นความสยดสยองทั้งหมด

เทพสงครามในตำนานแห่งหนานหยางน่ากลัวกว่าที่พวกเขาคิดไว้ในตอนแรก…!

การที่เขาสามารถฆ่าคนจำนวนมากได้ในชั่วพริบตาก็ว่าน่ากลัวมากพอแล้ว แต่เขากลับยังดูสบาย ๆ ราวกับว่าเขากำลังขยี้ฝูงมด

ไดโตะมึนงง ตาของเขากระตุกอย่างลนลาน

ในที่สุดเขาก็เข้าใจแจ่มแจ้ง ถ้าเขาไม่จัดการกับสถานการณ์นี้ให้ดี เขาจะเสียชีวิตในทันที!

เขาหันไปมองมิทเชลและสการ์เลตต์ราวกับว่ากำลังขอความช่วยเหลือ

มิทเชลมองไปทางอื่นและแสร้งทำเป็นว่าไม่เห็นอะไรเลย

สการ์เลตต์ปลิวไปในทันทีและกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด เธอเต็มไปด้วยความแค้นและความเกลียดชังขณะที่เธอร่วงลงกับพื้น แต่เธอก็ไม่กล้าพูดอะไรอีก

ตาของมิทเชลกระตุกอย่างควบคุมไม่ได้ขณะที่เขายืนนิ่ง ๆ อยู่ข้าง ๆ เขาแอบหลบมุม ก้มหน้าต่ำและแสร้งทำเป็นว่าเขาไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องในเรื่องนี้เลย

ดีนชำเลืองมองไดโตะแล้วพูดอย่างใจเย็นว่า “หักแขนทั้งสองข้างของคุณและคำนับต่อนายน้อยยอร์กซะ แล้วฉันจะไว้ชีวิตคุณ”

เมื่อสัมผัสได้ถึงอันตราย ไดโตะก็ไม่กล้าที่จะเสี่ยงแม้แต่วินาทีเดียว

เขากัดฟันและหักแขนของตนเองในทันที จากนั้นเขาก็กระแทกเข่าลงกับพื้น

“ผมขอโทษครับนายน้อยยอร์ก! ผมไม่รู้!

“ได้โปรดปล่อยผมไปด้วย! ได้โปรดลืมเรื่องที่ผมพูดไปด้วย!”

นี่เป็นความอับอายอย่างยิ่ง!

ผู้มีพรสวรรค์สูงสุดแห่งประเทศหมู่เกาะต้องคุกเข่าอ้อนวอนขออภัย! มันน่าอายเหลือเกิน!

สการ์เลตต์และคนอื่น ๆ เริ่มตัวสั่นอย่างควบคุมไม่ได้

ในขณะนี้ในที่สุดพวกเขาก็เข้าใจว่าเทพสงครามแห่งหนานหยางที่อยู่ยงคงกระพันนั้นน่ากลัวแค่ไหน…