ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 2821

“ผมได้เห็นเอกสารมาแล้ว อิชิกาวะ คอร์ปอเรชั่นไม่ได้อยู่ในสามบริษัทชั้นนำของประเทศหมู่เกาะด้วยซ้ำเป็นแค่บริษัทที่ขายเครื่องใช้ในบ้านธรรมดา ๆ เท่านั้น มีอะไรให้โอ้อวดกัน?

“ในฐานะสมาชิกของล็อกซัส หุ้นส่วนจำกัด คุณเป็นตัวแทนของตระกูลยอร์กแห่งฮ่องกงและประเทศ H แต่กับแค่รับมือกับชาวประเทศหมู่เกาะแค่ไม่กี่คนไม่ได้ก็มาโวยวาย แถมยังคิดจะให้ซีอีโอยอร์กมาจัดการปัญหาของตัวเองอีก!

“ทำไมคุณถึงกล้าพูดอะไรแบบนั้นออกมา แถมยังกล้าอยู่ในบริษัทต่อไปอีก

“บริษัทจะยอมเสียเงินหลายพันล้านดอลลาร์ต่อปีเพื่อจ้างพวกคุณไปเพื่ออะไร ในเมื่อพวกคุณไม่ทำอะไรเลย!”

ฮาร์วีย์เดินไปข้างหน้าและตบเบา ๆ ที่ใบหน้าของดันเต้อย่างเย้ยหยัน

“ถ้าคิดว่าไม่มีปัญญาจะทำงานของตัวเองได้ ก็ไสหัวไปซะ! เลิกโบ้ยความไร้ความสามารถของตัวเองให้คนอื่นได้แล้ว!

"เข้าใจที่ผมพูดไหม?!"

ดวงตาของดันเต้กระตุกอย่างต่อเนื่องหลังจากถูกตบหน้าหลายต่อหลายครั้ง...

แต่ถึงกระนั้นเขาก็ไม่กล้าท้าทายคำพูดของฮาร์วีย์

เขารู้ว่าถ้าหากเขาไม่ยอมหยุด เขาคงโดนตบอีกครั้งและถูกโยนออกจากบริษัทเป็นแน่

เขาไม่กล้าทิ้งเงินเดือนอันมากมายมหาศาลไป

ควินนี่สังเกตเหตุการณ์ที่เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมืออย่างเงียบ ๆ และรู้สึกขบขัน เธอชื่นชมการวางอำนาจของฮาร์วีย์

เธอกลายเป็นจุดสนใจมากจนเกินไป การถูกดันเต้ท้าทายเช่นนี้ หากเธอไม่สามารถจัดการเขาได้เธอจะถูกถอดออกจากตำแหน่งทันที

การกระทำของฮาร์วีย์สอดคล้องกับความตั้งใจของเธอ

ไม่ว่าอย่างไร ก็สมควรแล้วที่ควินนี่จะยืมมือฮาร์วีย์ให้เข้ามายุ่งกับเรื่องนี้

"พอได้แล้ว!"

ดันเต้ไม่สามารถระงับความโกรธของเขาได้หลังจากถูกตบ

เขาถอยหลังยกมือก้มหน้า กัดฟันกรอด ใบหน้าถมึงทึง แต่จะไม่ยอมให้ใครมองว่าอ่อนแอ

“คุณคิดจะทำอะไรกันแน่ ที่ปรึกษายอร์ก?

“คุณเพิ่งมาถึงที่นี่ ก็พยายามจะบีบบังคับเหล่าผู้ก่อตั้งที่ทุ่มเทของเราแล้วเหรอ?

“ผมทนอ่านทั้งหมดนี้ไม่ไหวหรอก

“แต่ผมนับจำนวนมาแล้ว แค่ในเดือนมกราคมเพียงเดือนเดียว คุณใช้จ่ายไปเกือบหนึ่งแสนห้าหมื่นดอลลาร์ในนามของค่าใช้จ่ายทางธุรกิจ

“ผมเข้าใจเรื่องที่คุณเป็นผู้จัดการฝ่ายการตลาดและต้องคอยรับรองแขก แต่อย่างน้อยคุณก็ต้องแสดงให้เห็นถึงผลงานบ้างใช่ไหม?

“คุณทำข้อตกลงไม่สำเร็จเลยสักฉบับ แล้วไม่ได้เซ็นสัญญาอะไรเลยตลอดทั้งเดือน

“การที่คุณออกไปดื่มและเล่นสนุกกับสาว ๆ ข้างนอกนั่นเรียกว่าทุ่มเททำงานอย่างนั้นเหรอ?!

“ไม่ละอายแก่ใจบ้างหรือไง!

“คุณอยากให้พวกระดับสูงคิดกับคุณยังไง!

“คุณคิดว่าตัวเองดีกว่าคนอื่นอย่างนั้นเหรอ? การที่คุณทำเรื่องบ้า ๆ พวกนั้นมันแปลว่าทุ่มเททำงานได้ยังไง!

“นี่คือวิธีอุทิศตนของคุณงั้นเหรอ!

“คงจะยุ่งน่าดูสินะ!”