ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 2876

เวลาหกโมงเย็น ณ ประภาคารเวสเปอร์

ทิวทัศน์ของอ่าววิคตอเรียดูสวยงามมาก

หลังจากบันทึกวิดีโอตามคำแนะนำของมาเทโอ ออโรร่าก็สวมชุดแต่งงานและนำโทรศัพท์ติดตัวไปด้วยขณะที่เธอปีนขึ้นไปบนประภาคาร

บางทีอาจเป็นเพราะปฏิกิริยาที่ดูไม่เข้ากับการแต่งกายของเธอ...

ผู้คนที่สัญจรผ่านไปมาและนักท่องเที่ยวจึงพากันคิดว่าเธอแค่กำลังถ่ายทำอะไรสักอย่างเพียงฉากหนึ่งเท่านั้น

ผู้คนเหล่านั้นไม่ได้เข้าไปเพื่อรบกวนเธอ แต่พวกเขาล้วนเข้าไปใกล้ ๆ แค่ถ่ายภาพของเธอเท่านั้น

เมื่อถึงเวลาประมาณหกโมงครึ่ง ออโรร่าจึงปีนขึ้นไปบนยอดประภาคารด้วยตัวเธอเองภายใต้สายตาที่ของผู้คนมากมายที่จับจ้องมอง โดยที่ประภาคารดังกล่าวมีความสูงประมาณสามร้อยฟุต

เธอจ้องมองไปที่เส้นขอบฟ้าขณะที่จับราวกั้นเอาไว้

ลมทะเลพัดแรงจนน่ากลัวมาพร้อมกับไอจากทะเล ลมกรรโชกแรงทำให้ออโรร่าดูหม่นหมอง โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อชุดที่เธอสวมดูโดดเด่นตัดกับสีของท้องฟ้ายามค่ำคืน

ทันใดนั้นทุกคนก็ตระหนักได้ว่าเกิดอะไรขึ้น ผู้คนเริ่มกรีดร้องใส่ออโรร่า และพยายามหยุดไม่ให้เธอจบชีวิตตัวเอง

ไม่มีเสียงใดหยุดยั้งออโรร่าจากความตั้งใจดังกล่าวได้เลย เธอโน้มตัวไปข้างหน้าพร้อมที่จะกระโดดลงจากประภาคาร

แต่ทันทีที่เธอกระโดดลงไป ก็มีใครบางคนออกมาจากเงามืดและและดึงร่างเธอกลับเข้าไปข้างใน

มีเสียงปังดังขึ้น ในตอนที่ร่างของออโรร่ากระแทกลงกับพื้น แต่เธอก็ลุกยืนตั้งใจจะกระโดดลงทะเลอีกครั้ง

ฮาร์วีย์เดินออกไปตบหน้าของเธอที่ซีดเซียวและไร้อารมณ์เช่นเคย

ในตอนที่เสียงตบดังขึ้น ออโรร่าก็กระเด็นไปในทันที เวลาเดียวกันนั้น เธอก็หลุดออกจากสภาวะที่ถูกสะกดจิตมาได้

“โอ๊ย!”

ออโรร่าล้มลงกับพื้นและกรีดร้องด้วยความหวาดกลัว ในที่สุดเธอก็ฟื้นคืนสติเสียที

เธอพบว่าตัวเองกำลังอยู่ในห้องเล็ก ๆ ที่มืดมิด เธอรู้สึกได้ถึงความเจ็บปวดอย่างรุนแรงบนใบหน้า และพวงแก้มของเธอก็รู้สึกเจ็บเป็นอย่างมาก

“ไอ้สารเลว!”

หลังจากนั้นไม่นานเธอก็รู้สึกตัวขึ้น เมื่อเธอรู้ว่าฮาร์วีย์ยืนอยู่ตรงหน้าเธอ เธอก็ตะโกนอย่างโกรธจัดว่า “นายคิดจะทำอะไร! ฉันจะแจ้งตำรวจจับนาย!”

เธอหยิบโทรศัพท์ออกมาพยายามโทรหาตำรวจ ขณะที่เธอกรีดร้อง

“ขอบคุณสักคำยังไม่มี แถมยังคิดที่จะหาเรื่องผมอีก ไม่ละอายแก่ใจตัวเองบ้างหรอ?”

ฮาร์วีย์ชี้ไปที่ราวบันไดข้าง ๆ เขา

“แค่ร่วงลงไปจากที่นี่ก็พอจะทำให้สมองของคุณถูกทุบจนแหลกได้แล้ว

“บางทีในอีกไม่กี่วันข้างหน้า เจ้าหน้าที่ชายฝั่งคงจะพาศพที่บวมเป่งของคุณกลับขึ้นมาได้

“ถ้าไม่ใช่เพราะผม วันนี้คงกลายเป็นวันตายของคุณไปแล้ว”

"นายช่วยฉันไว้เหรอ?! ไม่มีทาง!

“ทำไมไอ้สารเลวอย่างนายถึงต้องช่วยฉันด้วย?!

“นายทำลายชีวิตฉันต่างหาก!”

ออโรร่ากรีดร้องด้วยความโกรธอย่างไม่อาจควบคุมได้ แต่หลังจากนั้นไม่นานเธอก็รู้สึกตัวขึ้น

ในตอนนั้นเองที่เธอตระหนักว่าเธอสวมชุดแต่งงานและกำลังยืนอยู่บนยอดประภาคารเวสเปอร์