ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 2942

“ไม่ต้องพูดถึงเรื่องอะไรไปไกลเลย…

“หลังจากที่คุณพยายามลอบสังหารเลดี้จัดด์โดยคนของคุณเมื่อคืนนี้ ผมก็น่าจะจบชีวิตคุณด้วยการตบเพียงครั้งเดียวได้แล้ว

“และผมกล้ารับประกันได้เลยว่าหลังจากที่คุณตาย ดินแดนพระอาทิตย์ฯจะไม่กล้าเปิดปากเรื่องนี้เลยด้วยซ้ำ!

"คุณอยากจะลองดูไหม?"

การแสดงออกของฮาร์วีย์เย็นชาราวกับน้ำแข็ง

สถานะอันสูงส่งของราชวงศ์ดินแดนพระอาทิตย์ฯไม่ได้มีความหมายอะไรกับเขาเลย

“เพื่อเห็นแก่เจ้าหญิงวิคตอเรีย ผมจะให้โอกาสคุณอีกครั้ง

“คุณจะยอมคุกเข่าหรือจะไสหัวออกไป

“ก็เลือกเอาเองได้เลย”

“นายนี่มันโอหังจริง ๆ เลยนะ!”

สมาชิกผมบลอนด์ของอัศวินเทมพลาร์ตะโกนขึ้นอย่างโกรธเกี้ยว

สหายของเขาลอยกระเด็นไปแล้วก็จริง แต่หลังจากได้เห็นเจ้าหญิงของเขาถูกทำให้ขายหน้า เขาก็กัดฟันและก้าวไปข้างหน้าโดยไม่ลังเล

อัศวินเทมพลาร์สาบานตนไว้ว่าจะปกป้องเจ้าหญิงของพวกเขา ดังนั้นพวกเขาจะไม่มีวันยืนมองเจ้าหญิงของตนถูกทำร้ายอยู่เฉย ๆ

“รูสเวลต์! อยู่เฉย ๆ!”

แต่ทว่าเจ้าหญิงองค์ที่สี่ก็ปรามผู้ใต้บังคับบัญชาของเธอไม่ให้ลงมือ

เธอรู้ดีว่าลูกน้องของเธอเทียบอะไรกับฮาร์วีย์ไม่ได้

จากนั้นเธอก็ก้าวไปข้างหน้า ใบหน้าของเธอเย็นชาไม่ต่างไปจากฮาร์วีย์

“นายแน่ใจเหรอว่าอยากจะเป็นศัตรูกับฉัน ฮาร์วีย์ ยอร์ก?

“นายไม่คิดจะแสดงความเคารพให้ฉันเห็นสักหน่อยเลยเหรอ?”

“ไม่ ไม่ใช่ตอนที่คุณอยู่ที่นี่” ฮาร์วีย์ตอบอย่างสงบขณะที่เขาจ้องมองเจ้าหญิงองค์ที่สี่

“ผมไม่ใช่คนช่างอดทนอะไรนะ แล้วก็อารมณ์ไม่ดีด้วย เพราะงั้นผมจะให้เวลาคุณอีกสิบวินาที ถ้าคุณไม่เลือกผมจะเลือกให้เอง”

สีหน้าน่าสมเพชปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา เขาไม่สามารถหยุดคิดถึงความเป็นไปได้นั้นได้เลย

หัวใจของเขาบอกให้เขาต่อสู้เพื่อศักดิ์ศรีของเจ้าหญิง...

แต่ทว่าร่างกายของเขาซื่อสัตย์กับตัวเอง จิตใจของเขาไม่สามารถควบคุมมันได้เลย…

ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงดังปังขึ้น

ภายใต้การจ้องมองที่ไม่เชื่อของทุกคน รูสเวลต์ก็กระแทกเข่าของเขาลงกับพื้นต่อหน้าฮาร์วีย์

การจ้องมองเพียงปราดเดียวก็เพียงพอที่จะทำให้อัศวินหวาดกลัวได้แล้ว!

ดวงตาของทุกคนกระตุกเมื่อเห็นภาพนั้น ใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความไม่เชื่ออย่างยิ่ง

ฮาร์วีย์มองไปที่รูสเวลต์อย่างใจเย็นแล้วพูดว่า "ไม่เลวเลยนี่ อย่างน้อยนายก็รู้ว่านายควรทำอะไร

“คนฉลาดจะรู้จักพลิกแพลงสถานการณ์ของตัวเอง ดีแล้วที่นายยอมคุกเข่า

“ไม่งั้นนายคงตายไปแล้ว”