ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 2984

ทุกคนต่างมองหน้ากัน

“นายน้อยยอร์ก เรื่องนี้นับได้ว่าร้ายแรงจริง ๆ” หลังจากควินตัน ยอร์กเดินเข้ามาหาก็เอ่ยขึ้น

“ไม่สำคัญหรอกว่าจะเป็นเรื่องจริงหรือเปล่า

“เพราะคุณได้เดิมพันชื่อเสียงของตัวเองเอาไว้กับเรื่องนี้แล้ว

“ในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อเช่นนั้น หากคำพูดแพร่สะพัดไปไกลกว่าที่ควรจะเป็นก็อาจจะทำให้นายท่านยอร์กเอาเรื่องนี้มาต่อกรกับคุณได้

“คุณควรจะรีบตามหาตัวคนที่เกี่ยวข้องกับสื่อในจัตุรัสนะครับ จัดการพวกมันทีละคน ๆ! พวกมันอยากได้เงินมากแค่ไหนก็ให้มันไป!

“หลังจากนั้นพวกเราก็จะให้นักเขียนเงามาปรับเปลี่ยนรูปภาพออนไลน์ของคุณ

“มาช้าก็ยังดีกว่าไม่มานะครับ…”

วินซ์ ยอร์กสูดลมหายใจลึก ๆ ลำพังด้วยตัวตนของเขาย่อมไม่อยากก้มหัวให้สื่อ…

แต่ในเมื่อเรื่องเลยเถิดมาจนถึงขั้นนี้แล้ว เขาก็รู้ว่าตัวเองต้องกล้ำกลืนความภาคภูมิของตัวเองเพื่อเอาตัวรอด

วินซ์สูดหายใจลึกๆ โดยไม่ได้คิดอะไรอีก

“ถ้าเป็นแบบนั้น ผมก็คงต้อง…”

กริ๊ง!

จู่ ๆ โทรศัพท์ของแมทธิว ฟลินน์ก็ดังขึ้น

หลังจากรับสายแล้ว สีหน้าของเขาก็ย่ำแย่ลงทันที

“นายน้อยยอร์ก เกิดเรื่องแล้ว” เขากล่าวพลางมองวินซ์ด้วยสีหน้าย่ำแย่

“ข่าวแพร่สะพัดออกไปข้างนอกแล้ว! มิหนำซ้ำยังเป็นไวรัลข่าวติดอันดับหนึ่งในสิบของวันนี้ด้วย!

“มีใครสักคนจ้างกองทัพนักเขียนเงามาเล่นงานคุณ…

“นี่ไม่ใช่แค่เรื่องธรรมดา ๆ อีกต่อไปแล้ว! พวกมันกำลังจะทำลายชื่อเสียงของคุณให้ราบคาบ!

ยามดึกดื่นเที่ยงคืน

เล็กซี่กับวินซ์เดินผ่านองครักษ์ติดอาวุธก่อนจะมาถึงพระราชวังข้างยอดเขาไท่ผิง

ตระกูลยอร์กแห่งฮ่องกงมีธุกิจอยู่ทั่วโลกมานานหลายปีแล้ว ทรัพย์สินนับไม่ถ้วนที่อยู่ภายใต้การครอบครองของพวกเขาย่อมกระจัดกระจายไปทั่วทุกหนแห่ง

ใช่ว่าจะมีเพียงคนธรรมดาสามัญอยู่ภายในตระกูลเท่านั้น แม้แต่มาร์เซล ยอร์กก็ไม่แน่ว่าจะมีครอบครัวอยู่มากมายเท่าไหร่

แต่สิ่งสำคัญที่สุดของทั้งตระกูลคือคฤหาสน์ของตระกูลยอร์กต่างหากล่ะ

นี่คือหัวใจของตระกูลยอร์กแห่งฮ่องกงยามที่พวกเขามาถึงฮ่องกงและลาสเวกัสเป็นครั้งแรก มันเป็นคฤหาสน์เก่า ๆ หลังหนึ่งและเป็นที่พักอาศัยของคุณย่ายอร์กด้วย

ตำนานเล่าขานกันว่าแอนดี้ ยอร์กประมุขตระกูลคนก่อนฝึกฝนอยู่ที่นี่เพื่อแสวงหาความหมายที่แท้จริงของสวรรค์และมนุษย์

ด้วยเหตุผลหลาย ๆ อย่าง ทำให้สถานที่แห่งนี้ถือได้ว่าลึกลับทว่าก็มีมนต์ขลัง

แม้แต่ยามที่มาร์เซลมาเยือนสถานที่แห่งนี้ก็ยังต้องคุกเข่าให้ นับประสาอะไรกับคนอื่นเล่า