ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 3020

“ไอ้สารเลว!

“กล้าพูดกับผู้จัดการยอร์กแบบนั้นได้ยังไง?!”

ชายในเสื้อเชิ้ตสีเขียวคนหนึ่งเดินออกมาพร้อมกับรอยยิ้มอันเย็นชา

“ฉันจะตบปากแกให้ฉีกเลย!

“ฉันไม่คู่ควรงั้นเหรอ?”

ผู้จัดการยอร์กก้าวไปข้างหน้าและโบกมืออย่างสงบเพื่อส่งสัญญาณให้คนของเขาถอย

จากนั้นเขาก็กอดอกจ้องฮาร์วีย์ ยอร์ก

“ฉันเป็นผู้จัดการของตระกูลยอร์กแห่งฮ่องกง” ผู้จัดการยอร์กกล่าวอย่างช้า ๆ

“ฉันเป็นหัวหน้าตระกูลคนก่อนและลูกน้องที่คุณย่ายอร์กไว้วางใจมากที่สุด!”

ฮาร์วีย์หัวเราะ

“ผมไม่เคยคิดเลยว่าคนรับใช้ธรรมดา ๆ จะหยิ่งผยองได้ขนาดนี้…” ฮาร์วีย์พูดพร้อมกับยิ้มอย่างอบอุ่น

“ผมขอถามอะไรหน่อยสิ!

“ผมไปทำอะไรให้คุณ คุณถึงได้มาเรียกร้องให้ผมคุกเข่า?”

ควินนี่ ยอร์กต้องการจะพูดอะไรบางอย่างหลังจากที่เห็นฮาร์วีย์คุยกับผู้จัดการยอร์กแบบนั้น แต่เธอยอมแพ้ทันทีที่เห็นท่าทางของเขา...

เธอเข้าใจพี่ชายของเธอเป็นอย่างดี

ฮาร์วีย์กำลังหงุดหงิด

“นายทำอะไรงั้นเหรอ?

“ไม่เข้าใจหรือไง?”

ผู้จัดการยอร์กกระทืบพื้นอย่างฉุนเฉียว!

รอยแตกก่อตัวขึ้นทั่วสถานที่ในทันที! พลังของเขาช่างน่ากลัวจริง ๆ!

“เลิกแกล้งโง่ได้แล้วฮาร์วีย์!

“นายจะยิ่งทำให้ตัวเองยิ่งดูมีความผิดมากขึ้นเท่านั้น!

“และถ้าเป็นอย่างนั้นนายจะไม่ถูกปล่อยตัวหลังจากที่ถูกลงโทษง่าย ๆ อีกต่อไป!”

“ก็ผมไม่รู้จริง ๆ คุณก็บอกผมมาสิ” ฮาร์วีย์ตอบอย่างใจเย็น

“คุณย่ายอร์กเป็นคนสั่งให้นายออกไปจากฮ่องกงภายในยี่สิบสี่ชั่วโมงเอง!” ชายคนหนึ่งในเสื้อเชิ้ตสีเขียวตะโกนขึ้นมาก่อนที่ผู้จัดการยอร์กจะทันได้พูดอะไร

ท้ายที่สุดแล้วพวกเขาก็ได้รับการฝึกฝนจากหัวหน้าคนก่อน ซึ่งเป็นผู้ที่อยู่ยงคงกระพันในยุคนั้น

พวกเขาดูหมิ่นทุกคน พวกเขาคิดว่าตนเป็นผู้สูงส่งและทรงพลังที่สามารถบดขยี้ใครก็ตามที่ต้องการได้

พวกเขาไม่สนใจวินซ์ ยอร์กด้วยซ้ำ ยิ่งฮาร์วีย์ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเลย

ผู้จัดการยอร์กกอดอกขณะที่ยังคงมองฮาร์วีย์อย่างสงบ

คำพูดของผู้ชายเหล่านั้นก็ถือว่าออกมาจากใจเขา

หากฮาร์วีย์กล้าฝ่าฝืนคำสั่งของคุณย่ายอร์ก เขาก็คงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องตาย!

แน่นอนว่าพวกเขาจะยอมให้ฮาร์วีย์คลานออกจากฮ่องกงได้ถ้าเขาต้องการ

ชายเสื้อเขียวได้เตรียมอุปกรณ์บันทึกเสียงไว้แล้ว พวกเขาต้องการให้คุณย่ายอร์กได้สัมผัสกับเหตุการณ์นี้

“คุกเข่าซะ!”

ชายคนหนึ่งนำอุปกรณ์ออกมา

“ไม่อย่างนั้นอย่าหาว่าไม่เตือนนะ!

“ถึงตอนนั้นก็อย่าเสียใจทีหลังล่ะ!”