ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 3024

ฮาร์วีย์ ยอร์กไม่สนใจบุรุษผู้นั้นเลยสักนิดพลางมองดูเส้นทางขึ้นเขาด้วยความสงสัย

ทันทีที่ผู้จัดการยอร์กสลบไป รถโตโยต้า เซ็นจูรีที่จอดอยู่ตรงนั้นมาสักพักก็เปิดประตูหลังออกมาทันที

มองเห็นชายชราร่างเล็กผ่ายผอมกำลังลงมาจากรถ

เส้นผมของเขาพลิ้วสะบัดไปข้างหลัง ขณะที่เขาสวมชุดคลุมสีซีดจาง

เขามีสีหน้าไร้อารมณ์พลางเดินไปข้างหน้าเรื่อย ๆ

“ปรมาจารย์แจ็คไนฟ์!”

หลังจากเห็นชายชราแล้ว บุรุษสวมเสื้อเชิ้ตสีเขียวก็คุกเข่าลงกับพื้นทันที

อย่างไรเสียเขาก็เป็นมือดีของคุณย่ายอร์กเชียวนะ

‘แจ็คไนฟ์!’

ฮาร์วีย์มองคนผู้นั้นพลางเกิดความสนใจในตัวเขาขึ้นมาติดหมัด

ตำนานเล่าขานกันว่าแจ็คไนฟ์ก็คือเทพสงครามนั่นเอง เมื่อตัดสินจากท่าทางของคนผู้นั้นแล้ว เขาก็ดูค่อนข้างน่าสะพรึงกลัวอยู่แล้ว

ตอนที่แจ็คไนฟ์ค่อย ๆ เดินเข้ามาใกล้โดยที่หน้าไม่เปลี่ยนสี สายตาของเขาก็จับจ้องมาที่ฮาร์วีย์ ราวกับว่าเขาเพียงแค่ออกมาเดินเตร่อยู่ข้างนอก

ควินนี่ ยอร์กที่ยืนอยู่ข้างหลังฮาร์วีย์ก้าวขึ้นหน้าตามสัญชาตญาณ ขณะที่เธอหน้าเปลี่ยนสีเป็นอันมาก

“หน่วยอารักขาของนายท่านอยู่ที่ไหนกัน?!”

หลังจากได้ยินคำพูดเหล่านั้น อีกหลายสิบคนก็ก้าวมาตรงหน้าฮาร์วีย์กับควินนี่ด้วยหน้าตาย่ำแย่

“หน่วยอารักขาของนายท่านงั้นเหรอ?”

แจ็คไนฟ์จ้องมองฮาร์วีย์ด้วยสายตาสงบนิ่ง

“ยัยหนู ถ้านี่คือที่มาของความใจกล้าบ้าบิ่นของเธอ งั้นเธอก็ไร้เดียงสาเกินไปหน่อยแล้ว”

มองเห็นรอยยิ้มเยือกเย็นบนใบหน้าของแจ็คไนฟ์

“หน่วยอารักขาของนายท่านยังคงเป็นคนของตระกูลยอร์กแห่งฮ่องกง

“แกคิดว่าพวกมันจะกล้าต่อต้านคุณย่ายอร์กงั้นรึ?

“แกคิดว่าตัวเองน่าประทับใจเพียงเพราะมีทักษะบางอย่างใช่ไหม? กล้าดียังไงถึงได้มาท้าทายคุณย่ายอร์ก?

“แกกล้าดียังไงถึงเมินเฉยต่อคำสั่งของเขา?

พรวด พรวด พรวด!

ทุกคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าของฮาร์วีย์พลันลอยกระเด็นก่อนที่จะได้ยินเสียงคร่ำครวญด้วยความเจ็บปวด

ฮาร์วีย์ก้าวมาขวางควินนี่ในช่วงหน้าสิ่วหน้าขวานแล้วปัดหินให้พ้นจากควินนี่

ที่เรียกกันว่ายอดฝีมือของตระกูลยอร์กแห่งฮ่องกงได้ก็เพราะมีอะไรสักอย่างมากพอตัว

พลังสู้รบของเขาย่อมเทียบเท่าได้กับเทพสงคราม…

“มาหาฉันสิ ฮาร์วีย์ คนพวกนี้ช่วยแกไม่ได้หรอก”

ขณะที่แจ็คไนฟ์จับตามองฮาร์วีย์ ดูเหมือนว่าเขาจะไม่แยแสสนใจสักนิด

“ยังไงซะสำหรับเจ้าพวกมดปลวกแล้ว ดูเหมือนว่าแกจะใช้ได้พอตัวเลยนี่

“ต่อให้มดปลวกจะแข็งแกร่งสักแค่ไหนก็ไม่สลักสำคัญอะไรเลยกับผู้แกร่งกล้าอย่างฉัน”

“งั้นแกจะคุกเข่าได้รึยัง?”

“หรือว่าแกอยากจะให้ฉันหักแขนหักขาของแกก่อนถึงจะทำได้สักทีน่ะ?”