ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 3135

“ผู้อาวุโสบาวเออร์ รองผู้บัญชาการโบวี่ กรุณาใจเย็น ๆ ก่อน…"

ดวงตาของเคย์เดนกระตุกอย่างบ้าคลั่ง เมื่อเขาเห็นว่าการเจรจาจวนจะพังทลายลงทุกวินาที

หลังจากที่อยู่ในโลกใต้ดินมานาน นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นสิ่งต่าง ๆ เกิดขึ้นในลักษณะนี้

"ได้โปรดเถอะ! เกรงใจกันสักหน่อย!” เขาอุทานด้วยสีหน้าขอร้อง

“เห็นแก่ส่วนรวมเถอะ!”

ปัง!

"เกรงใจ?!"

“กล้ามาพูดกับฉันเรื่องความเกรงใจเนี่ยนะ!”

แม๊กยืนขึ้นและตบหน้าเคย์เดน

ใบหน้าของเคย์เดนบวมขึ้นทันที แววตาของเคย์เดนเต็มไปด้วยความโกรธ แต่เขาทำได้เพียงกล้ำเกินฝืนทนไปเมื่อเขานึกถึงตัวตนของแม๊ก

ท้ายที่สุดแล้ว นายน้อยลำดับที่สิบสามและตระกูลบาวเออร์ก็สนับสนุนแม็กอยู่

ไม่ว่าเคย์เดนจะแข็งแกร่งแค่ไหน เขาก็ไม่สามารถเทียบได้กับพวกเขา

เขาระงับความโกรธและแสดงรอยยิ้มอันอบอุ่นออกไปแทน

“ผู้อาวุโสบาวเออร์ รองผู้บัญชาการโบวี่ พวกคุณสองคนดั้นด้นมาถึงนี่ก็เพื่อเจรจากันไม่ใช่หรือ

“คงไม่ได้มาที่นี่เพื่อทะเลาะกับเราหรอกใช่ไหม!

“ถ้ามีข่าวลือแพร่สะพัดออกไป มันคงไม่ดีกับพวกเรานะ!

"ได้โปรดเถอะ วางเรื่องพวกนี้ลง ไม่ต้องพูดถึงเรื่องนี้อีกแล้ว ฟังดูเข้าท่าไหม?”

หลังจากได้เห็นท่าทางสิ้นหวังของเคย์เดนแล้ว แม็กก็หัวเราะออกมาอย่างเย็นชา

"ก็ได้ เห็นแก่แก๊งทั้งหกและความจริงที่ว่านายเป็นบุคคลสำคัญของที่นี่ ฉันจะยอมถอยให้หนึ่งก้าว

“แต่ถ้านายข้ามหน้าข้ามตาฉัน ถ้าเกิดอะไรขึ้นต่อไปก็อย่ามาโทษฉันแล้วกัน”

แม็กชี้ไปที่ฮาร์วีย์

“นายยังพอมีโชคอยู่บ้างนะ เด็กน้อย

“ถ้าไม่ใช่เพราะเคย์เดน ฉันคงตบนายจนจนดินแน่

ในที่สุดโลแกนก็พูดขึ้นหลังจากที่เขาพินิจวิเคราะห์ฮาร์วีย์อย่างละเอียด

“นายคงเป็นฮาร์วีย์สินะ” เขาพูดอย่างเยือกเย็น

“เคย์เดนบอกฉันว่านายคิดจะประกันตัวลิเลียนและแมนดี้ นักต้มตุ๋นสองคนนั้นออกจากคุก

“นายรู้ไหมว่าพวกเธอทำอะไรผิด

“หลายพันตระกูลเกี่ยวข้องกับเหมืองทองคำของฟลัตเวลล์!

“แต่ผู้หญิงไร้ยางอายพวกนั้นกลับบอกฉันว่าเหมืองทองคำนั้นเป็นของพวกเธอ!

“แถมพวกเธอยังเอาสิ่งที่เรียกว่าสัญญาออกมาให้ดูด้วย

“พวกเธอคิดว่าชาวฟลัตเวลล์โง่!

“นายไม่มีทางประกันตัวยัยพวกนั้นออกมาได้หรอก!

“แต่ในเมื่อนายขอร้องเพื่อพวกเธอ ก็หมายความว่านายรู้จักพวกเธอดี

“ถ้านายเต็มใจที่จะเป็นพยานของรัฐ ฉันกล้าประกันเลยว่านายจะสามารถออกไปจากที่นี่ได้โดยที่ยังมีลมหายใจอยู่ เรื่องนี้ฟังดูเป็นยังไงล่ะ?”