ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 3140

ร่างกายของโลแกน โบวี่สั่นสะท้านไม่หยุด ขณะที่ใบหน้าของเขาถูกตบเบา ๆ ความเจ็บปวดที่เสียดแทงก็ทำให้เขากลับมามีสติอีกครั้งในทันที

เขาพยายามสงบสติอารมณ์ ก่อนที่เขาจะระเบิดความโกรธออกมา

“ไอ้สารเลว! กล้าดียังไงมาแตะต้องฉัน!

“นายจะต้องเสียใจที่ทำแบบนี้กับฉัน!”

เพี๊ยะ!

ฮาร์วีย์ ยอร์กไม่พูดพร่ำทำเพลงและจับผมของโลแกนเอาไว้ขณะที่เขาเหวี่ยงหลังฝ่ามือฟาดลงที่ใบหน้าของอีกฝ่าย

พร้อมกับเสียงตบที่ดังกึกก้อง รอยฝ่ามือสีแดงสดอีกรอยก็ปรากฏบนใบหน้าของโลแกน เขากัดฟันขณะที่ใบหน้าของเขาบวมเหมือนหมู

“ไอ้เวรนี่! กล้าดียังไงมาตีฉัน!

“นายไม่รอดไปจากเรื่องนี้แน่!”

ฮาร์วีย์ถอนหายใจ

“นายยังไม่เข้าใจสถานการณ์ที่นายกำลังเผชิญอยู่อีกเหรอ?

“ฉันอยากรู้จริง ๆ ว่านายรอดมาถึงตอนนี้ได้ยังไง?

“นี่นายทำให้ตัวเองขึ้นมาอยู่ในตำแหน่งปัจจุบันของนายได้ยังไงกัน?

“นายไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองกำลังเผชิญอยู่กับสถานการณ์แบบไหน!”

ฮาร์วีย์เหวี่ยงหลังฝ่ามือไปบนใบหน้าของโลแกน เลือดพุ่งออกมาจากปากของเขาทันที ในขณะที่อีกข้างของใบหน้าเขาก็บวมขึ้นเช่น

"นาย…"

ใบหน้าของเขาแดงและบวมในขณะที่เขามึนงงไปหมด หัวใจของเขาเต็มไปด้วยความโกรธแค้นอย่างไม่อาจควบคุมได้

เขาทำตัวหยิ่งผยองและทรงพลังมาโดยตลอด หลังจากที่เขาได้ขึ้นเป็นผู้บัญชาการลำดับที่สองของสถานีตำรวจฟลัตเวลล์ เขาถูกปรนเปรอและใครต่อใครก็หวาดกลัวในตัวเขา

เขาไม่เพียงแต่ทรงพลังในฟลัตเวลล์เท่านั้น แต่เขายังมีอิทธิพลในที่อื่น ๆ อีกด้วย

แต่เขาไม่เคยคิดเลยว่าจะต้องประสบกับความพ่ายแพ้ครั้งใหญ่เช่นนี้

ศักดิ์ศรีของเขามัวหมองอย่างสิ้นเชิงหลังจากถูกตบหน้าหลายครั้ง!

เขาจะไม่กล้าท้าทายฮาร์วีย์อีกต่อไป!

ฮาร์วีย์อาจจะจบชีวิตของโลแกนที่นั่นในตอนนั้นเลยก็ได้ ถ้าเขาต้องการ!

“แน่นอน นายจะไม่ปล่อยพวกเธอไปก็ได้ แต่ถ้าหลังจากนี้เกิดอะไรขึ้นก็อย่าโทษฉันแล้วกัน

“และสำหรับตำแหน่งหัวหน้ากองบังคับคดีของหลงเหมินที่ฉันเป็นอยู่ ถ้าใครอยากได้มันก็มาคุยกับฉันได้เลย

“ตราบใดที่พวกเขาคุกเข่าต่อหน้าฉันและสาบานว่าจะเป็นผู้รับใช้ของฉัน ก็ไม่มีปัญหา

“ถ้าเป็นอย่างนั้นฉันก็ยินดีจะยกตำแหน่งให้”

ฮาร์วีย์ปรบมือขณะตั้งเงื่อนไขของเขาอย่างใจเย็น

จากนั้นเขาก็เตะโลแกนลงไปที่พื้นอีกครั้ง ช่างเป็นภาพที่น่าสยดสยอง

รองผู้บัญชาการโลแกนผู้สูงส่งและทรงพลังมีท่าทีที่น่าสมเพชและน่าสงสารในขณะนั้น

เขาจะไม่กล้าท้าทายฮาร์วีย์อีกต่อไป เขาพยายามอย่างเต็มที่เพื่อจะกลับมาตั้งสติให้ได้ดังเดิม

“ฮาร์วีย์! เคย์เดน! นี่นายล้ำเส้นเกินไปแล้ว!”

หลังจากที่เห็นฮาร์วีย์ดูหมิ่นโลแกนอย่างที่สุดทั้งยังพูดโอ้อวดออกมาเช่นนี้ แม็ก บาวเออร์ก็ไม่สามารถระงับความรู้สึกของเขาได้อีกต่อไป

“นายไม่รู้เหรอว่าฉันเป็นใคร!”