ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 3190

“ไม่นึกเลยว่านายจะปอดแหกเกินกว่าจะก้าวขึ้นไปบนสังเวียน”

"แหม? ฉันดูเหมือนคนที่กลัวเกินกว่าจะขึ้นไปสู้กับนายได้ไง?” ฮาร์วีย์ตอบด้วยน้ำเสียงขี้เกียจ

“ฉันเคยได้ยินเรื่องของนายมาแล้ว นายอาศัยพลังของเทพแห่งสงครามหนานหยาง ดีน คอบบ์ในการทำร้ายอดีตหัวหน้ากองบังคับคดีก่อนจะออกมาปรากฏตัว แถมยังทำให้เขาพิการด้วย!

“และตอนนี้ นายกำลังเกาะติดเคย์เดนและผู้หญิงคนนั้นเพื่ออวดตัวไปทั่ว!

"ฉันต้องยอมรับเลย…

“นายมันฉลาดแกมโกง นายเก่งนะ แต่ก็หน้าด้านด้วยเหมือนกัน

“นายพยายามหาข้ออ้างที่จะจากไป เพราะนายรู้ว่าไม่คู่ควรกับฉันล่ะสิ

“แต่น่าเสียดาย! นายดันไปหาเรื่องคนที่นายไม่คู่ควรตั้งแต่แรก

“นายน้อยลำดับที่สิบสามสั่งให้ฉันมาจบชีวิตนายที่นี่ เดี๋ยวนี้!”

ใบหน้าของเดเวียนดูเย็นชาและดูเหยียดหยาม

“แต่เพราะเห็นแก่ความหน้าด้านของนาย ฉันจะยอมปล่อยนายไปถ้านายร้องขอความเมตตาและมอบตราสัญลักษณ์กองบังคับคดีมาให้ฉัน

“ฉันจะให้เวลานายคิดสามสิบวินาที อย่าทำให้ฉันต้องผิดหวังล่ะ”

ฮาร์วีย์ได้เพียงแต่ยิ้มเท่านั้น

“เพราะนายค่อนข้างมีหน้ามีตา ถ้านายยอมคุกเข่าฉันจะไม่แตะต้องตัวนายก็แล้วกัน”

“ฮะ? นายอยากให้ฉันคุกเข่างั้นเหรอ?”

ดวงตาของเดเวียนดูเยือกเย็น เขาโกรธมาก

“นายมีสิทธิ์อะไรมาสั่งให้ฉันคุกเข่า!

“ในเมื่อนายไม่รู้ว่าอะไรดีกับตัวเอง ฉันก็จะทำให้นายเข้าใจสักทีว่ากลอุบายกระจอก ๆ ของนายไม่มีความหมายอะไรเลยเมื่ออยู่ต่อหน้ายอดฝีมือที่แท้จริงอย่างฉัน!”

ทันใดนั้น ดาบของเดเวียนก็เปล่งประกายต่อสายตาของทุกคน

ระยิบระยับราวกับฝนดาวตก ดาบพุ่งตรงไปที่ลำคอของฮาร์วีย์

เพี๊ยะ!

ฮาร์วีย์ก้าวไปข้างหน้าและปรากฏตัวต่อหน้าเดเวียน ใบหน้าของเขาไร้ซึ่งอารมณ์ใด ๆ

เขาเหวี่ยงมือไปที่ใบหน้าของเดเวียนโดยปราศจากการเตือนล่วงหน้า

เนื่องจากเดเวียนต้องการท้าทายฮาร์วีย์ ฮาร์วีย์จึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องมอบสิ่งที่เขาต้องการให้

“สปาร์ค สแลช!”

ดาบของเดเวียนสั่นเทาอยู่ในมือของเขา หลังจากอดทนต่อความอัปยศอดสูนั้นได้ เขาก็นึกอยากจะใช้พลังทั้งหมดที่มีในการจบชีวิตของฮาร์วีย์ด้วยการฟันเพียงครั้งเดียว และเข้ารับตำแหน่งที่เขาคู่ควร

แต่แล้ว…

เขาก็ถูกส่งกระเด็นไปด้วยการตบเพียงครั้งเดียว

ทักษะดาบของเขาไม่มีความหมายอะไรเมื่อเทียบกับการตบของฮาร์วีย์

อัจฉริยะยอดฝีมือของกองบังคับคดีของหลงเหมิน...

เพี๊ยะ!

“นายคิดว่าตัวเองมีสิทธิ์จะมาโค่นฉันได้งั้นหรือ?

“คิดว่ามีสิทธิ์จะสอนบทเรียนอะไรให้ฉันด้วยหรือไง

“คิดว่าจะทำให้ฉันคุกเข่าได้อย่างนั้นสินะ?

“ในฐานะศิษย์ของกองบังคับคดีของหลงเหมิน นายไม่เพียงแต่ไม่ปฏิบัติตามกฎหมายพวกนี้ด้วยซ้ำ แต่ยังยอมเป็นลิ่วล้อให้คนนอกอีก!

“เพราะมีคนอย่างนาย องค์กรถึงได้พังทลายไม่เป็นท่า!

“เอซร่าก็เป็นแค่ขยะโสโครก มิทเชลเองก็เหมือนกัน! นายก็ด้วยอีกคน!

“พวกนายมันโสโครกด้วยกันทั้งนั้น!

“นายทำให้ทั้งองค์กรต้องขายหน้า!”

เลือดไหลออกจากปากของเดเวียน เขาโกรธมาก

เขาเป็นคนที่มีพรสวรรค์สูงสุดในกองบังคับคดีของหลงเหมิน เขาใกล้จะได้เป็นเทพแห่งสงครามแล้ว…!

แต่เขากลับถูกตบไปมา และไม่เหลือแรงที่จะโต้กลับ ไม่ต่างจากซากสุนัขที่ตายไปแล้ว

ลืมเรื่องการหลบหลีกไปได้เลย นักฆ่าอย่างของเขาไม่อาจต่อต้านการตบของฮาร์วีย์ได้ด้วยซ้ำ!

ช่างน่าอายจริง ๆ!