ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 3195

ฮาร์วีย์เลิกพูดเรื่องของจอร์แดน หลังจากเห็นทั้งสองเดินออกมา

“ตอนนี้คุณไม่เป็นอะไรแล้ว” ฮาร์วีย์พูดหลังจากก้าวไปข้างหน้า

แมนดี้พยักหน้าเบา ๆ เธอไม่คิดว่าเธอจะได้รับการปล่อยตัวโดยปราศจากรอยขีดข่วนภายในสามวันเท่านั้น

เธอนึกภาพออกเลยว่าฮาร์วีย์ทำทุกอย่างเพื่อให้เธอได้ออกมาอย่างปลอดภัย

“ขอบคุณนะฮาร์วีย์”

แมนดี้ถอนหายใจด้วยความโล่งอก เธอจ้องมองไปที่ราเชลซึ่งยืนอยู่ไม่ไกลจากเธอ

"แล้วนี่…"

"ให้ผมแนะนำนะ เธอคือ ซีอีโอของบริษัทฮาร์ทสโตน คุณราเชล ฮาร์ดี”

ฮาร์วีย์แสดงรอยยิ้มอันอบอุ่น

“ณ ตอนนี้ เธอถือหุ้นของบริษัทจำนวนเจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์

“พูดง่าย ๆ ก็คือ เธอสามารถควบคุมเหมืองทองคำของฟลัตเวลล์ได้อย่างเบ็ดเสร็จ”

แมนดี้ตกใจมากเมื่อได้ยินสิ่งที่ฮาร์วีย์แนะนำ เธอไม่คิดเลยว่าราเชลจะเป็นผู้หญิงที่มีความสามารถถึงขนาดนี้

ลิเลียนซึ่งไม่ได้ปิดปากเลยแม้แต่คำเดียวได้ยินเช่นนั้นก็ตัวแข็งทื่อ จากนั้นเธอก็ดึงชายเสื้อของฮาร์วีย์

“กำลังจะบอกว่าผู้หญิงคนนี้มีหุ้นของบริษัทนั่นเจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์เลยหรือ?!

“แล้วส่วนแบ่งของฉันล่ะ!”

“คุณมีด้วยเหรอ!

“คุณน่าจะรู้นะว่าของพวกนั้นไม่เคยเป็นของคุณมาตั้งแต่แรก” ฮาร์วีย์ตอบอย่างใจเย็น

“คุณคิดว่าตัวเองมีสิทธิ์ที่จะได้รับหุ้นพวกนั้น ทั้งที่ไม่มีความสามารถพออย่างนั้นเหรอ?

“ถ้าเธอไม่ได้ถือหุ้นมากมายขนาดนี้ เธอคงไม่ได้เข้าควบคุมบริษัทและประกันตัวคุณสองคนออกมาได้แบบนี้หรอก

“แล้วคุณจะต้องใช้ชีวิตที่เหลืออยู่หลังลูกกรง”

ฮาร์วีย์ชี้ให้เห็นข้อเท็จจริงที่สำคัญโดยไม่ต้องพูดอะไรให้มากความ

เขารู้ดีว่าลิเลียนเป็นเป็นคนไม่มีเหตุผล

เธอจะโวยวายอย่างแน่นอน หากฮาร์วีย์บอกว่าหุ้นทั้งหมดเป็นชื่อของเขา

ดังนั้นฮาร์วีย์จึงตัดสินใจใช้คำโกหกเพื่อเห็นแก่หูของทุกคนที่นี่

"ตื่นสักทีเถอะ! แม่จะไม่มีวันได้หุ้นพวกนั้นหรอก!”

"หุบปาก!"

ในที่สุดลิเลียนก็เห็นหน้าของซีนเธียร์ เธอกำลังจะตบหน้าซีนเธียร์อยู่แล้ว แต่ฮาร์วีย์ยืนบังซีนเธียร์เอาไว้

“นังลูกเนรคุณ! คิดว่าฮาร์วีย์เป็นคนในตระกูลแกหรือไง! แค่เพราะหมอนี่ช่วยแกแค่ไม่กี่ครั้งแกก็ถูกมันล้างสมองเข้าแล้วใช่ไหม?

"ฉันจะบอกอะไรแกให้!

“แกต้องให้เงินทุกเหรียญที่แกได้มาจากการแสดงของแกกับฉัน!

“กล้าดียังไงมาต่อว่าฉันแทนคนนอกอย่างมัน! แกยังเป็นลูกสาวของฉันอยู่หรือเปล่า!

“ฉันยังเป็นแม่ของแกอยู่ไหม!”

ความดุร้ายอย่างไม่ลดละของลิเลียนทำให้ดวงตาของซีนเธียร์กระตุก

แต่ไม่ว่าแม่ของเธอจะกรีดร้องอย่างดุร้ายอย่างไร เธอก็ยังไม่ย่อท้อต่อความยุติธรรมที่มี

“พี่เขยทำเพื่อพวกเรามาตั้งเยอะแล้ว! หนูไม่ยอมให้แม่ทำกับเขาแบบนี้หรอก!”