ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 3200

จอร์แดน โบวี่รู้สึกสับสน

เนื่องจากเขาเป็นคนค่อนข้างโหด เขาจึงดึงปืนกระบอกงามออกมาจากใต้เบาะนั่งและเตะประตูรถออกก่อนที่จะพาบอดี้การ์ดและเลขาไปด้วย

มีรอยแตกปรากฏขึ้นที่ประตูหน้าคฤหาสน์ กลิ่นเลือดโชยมาจากภายใน

จอร์แดนขมวดคิ้วก่อนที่สีหน้าของเขาจะเปลี่ยนไป

“มีบางอย่างผิดปกติ!

“ปลดเซฟตี้ของปืนออกเดี๋ยวนี้!

"ไป!"

เขาเตะประตูลงก่อนจะเข้าไปข้างใน อาวุธกระจัดกระจายไปทั่วพื้นโดยมีเลือดปะปนกันทั่วตัว

ประตูห้องโถงใหญ่ถูกปิดลง ไม่มีใครบอกได้ว่าเกิดอะไรขึ้นข้างใน

จอร์แดนมีความกังวลอย่างมาก เขามีความรู้สึกไม่ดีเกี่ยวกับสถานการณ์ที่ได้พบเลย

เขามีท่าทางฉุนเฉียวก่อนที่คนของเขาจะเล็งปืนไปที่ห้องโถงใหญ่

“ใครซ่อนอยู่ตรงนั้น! ก้าวออกมาเดี๋ยวนี้!

“คุณมาสายนะ หัวหน้าโบวี่…”

เสียงสงบดังก้องมาจากห้องโถง

จอร์แดนถอนหายใจด้วยความโล่งอก หลังจากได้ยินเสียงนั้น

“ทำไมคุณมาถึงคฤหาสน์ของเราเลยล่ะ นายน้อย?

“มีคนเผลอไปทำอะไรให้คุณขุ่นเคืองใจหรือเปล่า?

“บอกผมมาว่าพวกนั้นเป็นใคร! ผมจะตามไปฆ่าล้างโคตรพวกเขาเอง!”

คนสามคนเดินออกจากห้องโถงขณะที่จอร์แดนยังคงพูดอยู่

คนตรงหน้าคือโจเซฟ บาวเออร์พวกส้นสวมชุดสูทสีขาว เขาขมวดคิ้วราวกับว่าเขาไม่คุ้นเคยกับกลิ่นเลือด

มีผู้สูงอายุและหญิงสาวสวยในชุดแว่นตากรอบทองอยู่ข้างหลังเขา

ผู้หญิงคนนั้นชื่อรูบี้ เมอร์เรย์

เธอมองไปที่จอร์แดนอย่างใจเย็นและเอ่ยปากอย่างเย็นชาว่า “การที่นายน้อยมอบข้อมูลเกี่ยวกับฆาตกรที่ฆ่าลูกชายของคุณมาให้ก็นับว่าเมตตามากแล้ว…

“คุณไม่อยากจะแก้แค้นก็ไม่เป็นไรหรอก!

“แต่กลับมาขอความช่วยเหลือจากนายน้อยซ้ำอีก!

"คุณคิดว่าตัวเองเป็นใคร?! มีสิทธิ์อะไรมาขอให้นายน้อยทำเรื่องแบบนั้น!

“คุณประเมินตัวเองสูงเกินไปแล้ว!”

“ฉันคิดอะไรบางอย่างออกแล้ว นายน้อย!

“ฉันจะจัดการเรื่องนี้เอง คุณไม่ต้องห่วง”

โจเซฟพยักหน้าเบา ๆ ก่อนจะจากไป

จากนั้น รูบี้ก็หมอบลงโดยเผยให้เห็นร่องอกของเธอต่อสายตาของจอร์แดน

“เราจะมัวรอต่อไปไม่ได้แล้ว นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันต้องการความช่วยเหลือจากคุณ ฉันต้องการยืมบางอย่างจากคุณ!” รูบี้พูดด้วยรอยยิ้มจาง ๆ

จอร์แดนแสดงรอยยิ้มอันน่าสมเพชออกมา

"แน่นอน! ตราบใดที่ผมได้แก้แค้น ผมจะให้คุณยืมทุกอย่าง!”

“ถ้าอย่างนั้น ฉันขอยืมหัวของคุณหน่อย!”

รูบี้ยิ้มและและเผยให้เห็นกริชที่ดูวิจิตรงดงามของเธอ เธอแทงมันเข้าไปในลำคอของจอร์แดน ก่อนที่เขาจะทันตอบสนอง

ปัง ปัง ปัง!

พร้อมกับเสียงปืนในห้องโถง บอดี้การ์ดทุกคนของตระกูลโบวี่ล้มลงกับพื้น

รูบี้กดเบอร์โทรออกท่ามกลางการนองเลือดทั้งหมด

“นี่ตำรวจใช่ไหมคะ? ฉันต้องการแจ้งเหตุสังหารหมู่…”