ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 3239

ตำนานเล่าว่าคฤหาสน์แห่งนี้สร้างขึ้นในช่วงที่ประเทศผงาดขึ้นมาเพื่อผู้นำคนแรกของฟลัตเวลล์

เป็นเวลาเกือบร้อยปีแล้วที่คฤหาสน์ที่นี่ถูกรื้อถอนและสร้างใหม่อย่างต่อเนื่อง บริเวณนี้เหลืออสังหาริมทรัพย์เพียงสิบแห่งเท่านั้น

เจ้าของคฤหาสน์เองก็ยิ่งใหญ่ไม่น้อยหน้าใคร

พวกเขาเคยเป็นเพราะบัญชาการสูงสุดของฟลัตเวลล์ และมีส่วนช่วยในการพัฒนาเมืองเป็นอย่างมาก

ผู้ที่ไม่ยิ่งใหญ่เช่นนี้จะไม่มีสิทธิ์อาศัยอยู่ในบ้านเหล่านี้เลย

ฮาร์วีย์ไม่ได้สนใจสถานที่นี้มากนัก แต่เขาก็ยังเข้าใจถึงความสำคัญของสถานที่เช่นกัน

รถจอดอยู่หน้าคฤหาสน์หมายเลขหนึ่งในไม่กี่นาทีต่อมา

จากนั้นฮาร์วีย์และแอนเซลก็ก้าวออกจากรถ

ฮาร์วีย์มองไปรอบๆ อย่างสงสัยและเห็นอิฐสีน้ำเงินและกระเบื้องสีแดงอันงดงาม ซึ่งดูเหมาะกับสุนทรีย์ของผู้สูงอายุเป็นอย่างมาก

ชายติดอาวุธในเครื่องแบบประจำการอยู่ทั่วสถานที่ นี่ก็เพียงพอที่จะอธิบายสิ่งต่าง ๆ ได้มากมายแล้ว

“ด้วยความกรุณาเถอะ คุณยอร์ก!”

แอนเซลนำข้อมูลประจำตัวทุกประเภทของชายในเครื่องแบบออกมาก่อนที่จะนำฮาร์วีย์ไปที่ลานบ้าน

ลานภายในไม่ได้ไกลนัก แต่ถนนก็ได้รับการออกแบบมาอย่างดีจริง ๆ มีทางอ้อมมากมายสามารถไปถึงที่นั่นได้เช่นกัน

ผ่านไปสิบนาที ทั้งสองก็มาถึงสวนแห่งหนึ่ง

สามารถมองเห็นภูเขาและทะเลสาบได้ทั่วบริเวณ มีทางเดินไม้ให้คนเดินด้วย แม้แต่ศาลาบางแห่งก็ยังมีให้เห็นจากด้านข้าง มันเป็นสถานที่ที่ยอดเยี่ยมอย่างแท้จริง

ในศาลาตรงกลางมีชายคนหนึ่งกำลังกอดอกมองดูภูเขาศักดิ์สิทธิ์ของฟลัตเวลล์ซึ่งห่างไกลจากสถานที่นั้นอยู่

ภูเขานี้เป็นภูเขาที่สูงที่สุดในโลก โดยยืนอยู่ที่ความสูงสองหมื่นหกพันฟุตเหนือระดับน้ำทะเล

ฮาร์วีย์มองดูชายคนนั้นอย่างอยากรู้อยากเห็น

ชายผู้นี้ดูแก่ไปสักหน่อย แต่เขาก็ยังมีรูปร่างที่ดี ผมของเขาขาวราวกับหิมะ แต่ก็ดูสะอาดตา

ฮาร์วีย์ตัวแข็ง

“ผมดีไม่พองั้นเหรอ?”

แอนเซลมองฮาร์วีย์อย่างนึกขอโทษ

“พ่อ คุณยอร์กคือ…”

โคลตันยิ้มเยาะก่อนจะหันกลับมาและพินิจมองฮาร์วีย์

“ถ้าคนคนนั้นไม่รู้วิธีแก้ปัญหาที่ต้นตอ เขาจะมีตัวตนอย่างไรก็ไม่สำคัญหรอก

“ในสายตาของฉัน ไม่เพียงแต่เขาจะด้อยกว่าบุคคลทั่วไปเท่านั้น แต่เขายังค่อนข้างแย่ในการจัดการเรื่องตัวเองด้วย”

ฮาร์วีย์มองดูชายคนนั้นอย่างสงสัย และสัมผัสได้ถึงรัศมีของชายคนนี้ที่หลั่งไหลออกมา

“นี่คุณกำลังจะสอนเรื่องการใช้ชีวิตกับผมเหรอ ผู้อาวุโส” ฮาร์วีย์ถามด้วยรอยยิ้มจาง ๆ