ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 3245

โคลตันหัวเราะเบา ๆ

“ชีวิตและความตาย ทั้งยากจนและมั่งคั่ง ทุกอย่างถูกกำหนดไว้แล้ว

“ในเมื่อไม่มีโอกาสมากกว่าที่ลุงจะรอด ก็ช่างมันเถอะ

“กว่าจะเดินทางมาถึงที่นี่คุณรูดอล์ฟคงลำบากไม่น้อย เขียนเช็คหนึ่งล้านห้าแสนดอลลาร์ให้เขาที”

เป็นธรรมดาที่โคลตันจะไม่อยากใช้วาระสุดท้ายของตัวเองบนเตียงคนไข้

รูดอล์ฟส่งยิ้มอันขมขื่นให้เขา

“ขอบคุณสำหรับเรื่องนั้น ผู้อาวุโสตอร์เรส…

“แต่เกรงว่าผมจะรับเงินไว้ไม่ได้”

เซียนน่ายังไม่คิดที่จะยอมแพ้

“คุณเป็นผู้อำนวยการที่อายุน้อยที่สุดของสหพันธ์การแพทย์นานาชาติไม่ใช่เหรอ คุณรูดอล์ฟ! คุณเป็นคนเก่ง! คุณคือมือพิฆาตความตายในตำนาน! คนไม่มีทางเลือกอื่นที่พอจะช่วยลุงตอร์เรสได้จริง ๆ เหรอ?”

“ไม่มีแล้ว!”

รูดอล์ฟสูดหายใจเข้าลึก ๆ

“มีเพียงโอกาสนี้เท่านั้น หรือไม่ก็ปล่อยให้เขาตายหลังจากผ่านไปสามเดือน

“ไม่ใช่แค่ผมเท่านั้น แม้แต่ประธานสหพันธ์ก็ช่วยไม่ได้!”

เซียนน่าเงียบไปหลังจากได้ยินคำพูดของรูดอล์ฟ

ฮาร์วีย์ยิ้มอย่างสงบและแตะไหล่ของรูดอล์ฟ

“คุณมีทักษะที่น่าประทับใจทีเดียว รูดอล์ฟ แต่คุณยังขาดความรู้

“ประเทศ H มีประวัติศาสตร์ที่ยาวนานมาก การที่คุณมาเรียนที่นี่เพียงสักสองสามปีไม่อาจทำให้คนเข้าใจทุกอย่างได้อย่างถ่องแท้หรอก เพราะอย่างนั้น ผมจะไม่ตำหนิคุณในเรื่องนี้

“แต่ต่อไปคุณเลิกอวดอ้างตัวเองเสียที”

ฮาร์วีย์หรี่ตาลงขณะที่เขาหันไปมองโคลตัน

“ผู้อาวุโสตอร์เรส ผมสามารถรักษาโรคให้คุณได้

ร่างกายของเซียนน่าสั่นเทา เธอไม่เชื่ออย่างที่สุด

"คุณทำได้เหรอ? ยังไงล่ะ?

“คุณจะบอกว่าคนเก่งกว่าคุณรูดอล์ฟงั้นเหรอ?”

ใบหน้าของรูดอล์ฟขึ้นสีแดงหลังจากได้ยินคำพูดของฮาร์วีย์

สีหน้าผิดหวังปรากฏบนใบหน้าของเขา หลังจากที่ฮาร์วีย์บอกว่าตัวเองสามารถรักษาโคลตันได้

“ลุงตอร์เรสเป็นโรคหัวใจ!

“แต่ตอนนี้คุณกลับให้ความหวังลม ๆ แล้ง ๆ กับเขา!

“นี่มันโหดร้ายเกินไปแล้ว!”

ขณะเดียวกันแอนเซลก็ได้แต่อ้าปากค้าง

“ผมเชื่อในตัวของคุณยอร์ก!” เขาเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจังอย่างยิ่ง

แอนเซลตกใจกับคำพูดของรูดอล์ฟ...

แต่เนื่องจากหัวหน้าผู้ฝึกสอนบอกเองกับปากว่าเขาสามารถช่วยโคลตันได้ นั่นต้องเป็นเรื่องจริงอย่างแน่นอน!

แอนเซลถอนหายใจยาว

“นี่! หนึ่งร้อยเปอร์เซ็นต์งั้นเหรอ!?”

รูดอล์ฟมองฮาร์วีย์ด้วยแววตาเย้ยหยัน

“ฉันต้องยอมรับว่านายเก่งมากทีเดียวที่สามารถวินิจฉัยผู้อาวุโสตอร์เรสได้ด้วยสายตาเพียงครั้งเดียว!

“แต่การจะช่วยชีวิตผู้ป่วยจำเป็นต้องมีพรสวรรค์ที่แท้จริงด้วย! ไม่ใช่สักแต่จะอวดเก่ง!

“ถ้านายสามารถรักษาเขาได้จริง ฉันจะยอมคุกเข่าและเรียกนายว่าอาจารย์ทุกครั้งที่ฉันเจอนายไปตลอดชีวิตเลย!”