ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 3253

“ฉันพาซีนเธียร์มาที่นี่เพื่อมาพบนายน้อยจากอินเดีย!

“คุณป้าเยตส์ก็เห็นด้วยกับเรื่องนี้!

“การที่คุณมาด้วยจะทำให้นายน้อยไม่พอใจอย่างยิ่ง!”

ไดอาน่าโกรธเกรี้ยว

“คุณไม่ควรอยู่ที่นี่!

“นี่สิบห้าดอลลาร์! เรียกแท็กซี่กลับแล้วไปหาอะไรกินเอาเองซะ!

“คิดซะว่าฉันเลี้ยง!”

ไดอาน่าดึงเงินสดออกจากกระเป๋าสตางค์ของเธอแล้วพัดมันไปมาอย่างเย่อหยิ่ง

แววตาของฮาร์วีย์เปลี่ยนเป็นเย็นชา เขากำลังจะยัดเงินเข้าปากของผู้หญิงที่น่ารำคาญคนนี้เมื่อเขาถูกขัดจังหวะ

ซีนเธียร์เดินออกมาเพื่อป้องกันไม่ให้เขาทำอย่างนั้น

“คุณยังไม่เข้าไปอีกเหรอพี่ฮาร์วีย์?”

เธอจับแขนของฮาร์วีย์ไว้ด้วยความกลัวว่าเขาจะหนีไปทันทีที่มีโอกาส

“ฮาร์วีย์บอกว่าเขารู้สึกไม่ค่อยสบาย เขาเลยจะกลับก่อน”

ไดอาน่าคิดว่าฮาร์วีย์กลัวเมื่อเธอเห็นว่าเขาไม่ได้ตอบสนองต่อคำขู่ของเธอ

จากนั้นเธอก็ดึงเงินสดออกมาเพิ่มแล้วโยนมันไปที่ฮาร์วีย์

“สิบห้าดอลลาร์ไม่พอสำหรับคุณเหรอ?

“นี่หนึ่งร้อยสี่สิบดอลลาร์! เอาไปซะแล้วไม่ต้องคืน!”

ไดอาน่าคิดว่าเธอควรจะมีน้ำใจมากกว่านี้ มันไม่สำคัญว่าเธอจะต้องจ่ายให้ฮาร์วีย์มากน้อยแค่ไหนตราบใดที่เขาจะออกไปจากที่นั้น

ซีนเธียร์รู้สึกกังวลเล็กน้อย

“คุณรู้สึกไม่สบายเหรอพี่ฮาร์วีย์?

“ให้ฉันพาไปโรงพยาบาลไหม?”

“ไม่เป็นไร ฉันรู้สึกดีขึ้นทันทีที่ได้เห็นใบหน้าที่น่ารักของเธอ

ข้างในมีชายและหญิงหลายสิบคนรวมตัวกันอยู่

พวกเขาต่างแต่งกายด้วยเสื้อผ้าที่งดงามและเครื่องประดับราคาแพงเพื่อแสดงความมั่งคั่งและสถานะที่ไม่ธรรมดาของพวกเขา

ผู้คนมองมาโดยสัญชาตญาณเมื่อเห็นไดอาน่า และคนอื่น ๆ ปรากฏตัวขึ้น

แววตานับไม่ถ้วนลุกเป็นไฟทันที

แน่นอนว่าเมื่อเทียบกับผู้หญิงบริการ...

ผู้หญิงที่บริสุทธิ์อย่างซีนเธียร์จะมีเสน่ห์มากกว่ามาก

“เพิ่งมาถึงเหรอไดอาน่า?”

ชายหนุ่มหน้าตาเป็นมิตรเดินมาหาไดอาน่าและกอดเธอ

ชายคนนั้นหล่อเหลาและมีรูปร่างที่ดี เขาสวมเสื้อผ้าแบรนด์หรูตั้งแต่หัวจรดเท้า

นอกจากนี้เขายังสวมสร้อยคอโซ่ทองที่ใหญ่เท่านิ้วของเขา ราวกับว่าเขากลัวว่าคนอื่น ๆ จะไม่รู้ถึงความมั่งคั่งอันมหาศาลของเขา

“ฉันขอโทษจริง ๆ ค่ะนายน้อยเบอร์ตัน ฉันชนคนตาบอดบนถนนก็เลยมาช้านิดหน่อย”