ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 3276

“ฝันหวานของคุณจบลงแล้ว บอกทุกคนที่อยู่เบื้องหลังคุณสิว่าโรงพยาบาลฟราเทอนิตี้กำลังจะล้มละลาย”

คำพูดอันราบเรียบของฮาร์วีย์ ยอร์กนั้นทรงพลังไม่น้อย

พอลล่า เบเกอร์ เรน่า ลี และเหล่าพยาบาลหัวเราะเยาะอย่างเย็นชา

พวกเขาทำงานในโรงพยาบาลแห่งนี้มาเป็นเวลานาน ซึ่งมันก็หมายความว่าพวกเขาเคยเห็นผู้คนที่เอาแต่พูดเรื่องไร้สาระแบบนี้เสมอ หลังจากถูกเจ้าหน้าที่ที่นี่เอารัดเอาเปรียบ

แต่น่าเสียดายที่โรงพยาบาลฟราเทอนิตี้มีภูมิหลังอันมั่นคง ณ จุดนี้ไม่มีใครสามารถทำให้พวกเขาสั่นไหวได้

ทุกคนที่พวกเขาเผชิญหน้านั้นก็ล้วนแต่เป็นพวกปลาซิวปลาสร้อยที่หน้าซื่อใจคดหรือไม่ก็เป็นคนไร้ประโยชน์ที่พอจะพึ่งพาอำนาจของคนอื่น

ในสายตาของพวกเขา ฮาร์วีย์ก็คงเป็นเหมือนคนพวกนั้นไม่มากก็น้อย

พอลล่าหัวเราะอย่างเย็นชา

"โอ้? นี่คุณเรียนรู้เรื่องพวกนี้มาจากไหนกัน?

“เพิ่งเปิดดูในโทรศัพท์ของตัวเองหรือไง?

“คนที่ไม่รู้คงคิดว่านายเป็นรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขหรืออะไรทำนองนั้นไปแล้ว!

"นายคิดว่าตัวเองเป็นใคร?

“รู้ไหมว่าที่นี่ยิ่งใหญ่แค่ไหน?

“ถ้าเราต้องการแม้แต่เราจะจับนายถ่วงน้ำก็ยังได้!

“นายคิดว่าจะจัดการกับพวกเราทุกคนได้สำเร็จงั้นเหรอ!

“นี่มันเรื่องตลกอะไรกัน!

“ต่อให้ฟ้าถล่มดินทลาย นายก็ไม่มีปัญญาทำแบบนั้นหรอก !”

เรน่าและคนอื่นๆ เห็นด้วยกับคำพูดพวกนั้น พวกเขาเงยหน้าขึ้นและแสดงสีหน้าเย่อหยิ่ง

“ไปตายซะเถอะไอ้โง่!”

“เราควรโทรหาตำรวจดีไหม พี่เขย” ซีนเธียร์ ซิมเมอร์เอ่ยขึ้นโดยสัญชาตญาณหลังจากเห็นสิ่งที่กำลังเป็นไป

"ไม่ต้องห่วงหรอก เราจะไม่เป็นไร” ฮาร์วีย์ตอบทันที

ซีนเธียร์ลังเลหลังจากเห็นสีหน้าสงบของฮาร์วีย์ เธอจึงไม่ได้พูดอะไรอีกหลังจากนั้น

“โยนพวกเขาเข้าตารางไปเลย! เขาจะได้หลาบจำว่าอย่าคิดจะหาเรื่องพอลล่า เบเกอร์!”

หัวหน้าโฮเซ่ วิลเลียมส์ชี้ไปที่ฮาร์วีย์ด้วยท่าทางเผด็จการ ราวกับว่าเขาเป็นผู้ปกครองที่นี่

เรน่าและคนอื่น ๆ ออกมาให้การเพื่อกล่าวหาฮาร์วีย์ โดยบอกว่าเขาละเมิดกฎของโรงพยาบาล

เขาไม่เพียงแค่ไม่จ่ายเงินเท่านั้น แต่เขายังพยายามก่อความวุ่นวายภายในโรงพยาบาลอีกด้วย

"ว่ายังไง?! นายกำลังพยายามก่อเหตุฆาตกรรมกลางวันแสก ๆ เลยหรือ?!

“เป็นพวกนอกกฎหมายรึไง!

“ตำรวจไม่อยู่ในสายตาของนายเลยใช่ไหม!

“แล้วรัฐบาลล่ะ!

“นายไม่รู้เหรอว่ากระบวนการยุติธรรมทรงพลังถึงขนาดไหน ไอ้สารเลว!”

หัวหน้าวิลเลียมส์หัวเราะอย่างเย็นชาก่อนจะจ้องมองฮาร์วีย์อย่างฉุนเฉียว