ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 33

ผู้อาวุโสใหญ่แห่งตระกูลซิมเมอร์ครุ่นคิดอย่างหนัก จากนั้นเขาก็พยักหน้าเห็นด้วย เนื่องจากเขาโปรดปรานแซ็คมากที่สุดในบรรดาหลาน ๆ ในรุ่นของเขา เขาก็หันไปมองแมนดี้ทันทีเมื่อได้ฟังเช่นนั้น จากนั้นเขาก็พูดว่า “แมนดี้ไปจัดการซะ เธอไม่จำเป็นต้องเลือกจังหวะเวลา ในตอนนี้ไม่มีเวลาแล้ว พรุ่งนี้ก็ไปเจรจาข้อตกลงทางธุรกิจกับ ยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์ เธอต้องสำเร็จกลับมา ฉันจะไม่ยอมให้เกิดความผิดพลาดขึ้นแน่นอน!”

“คุณปู่คะ หนูคิดว่า…” แมนดี้ดูไม่พอใจ เราเพิ่งจะโดน ยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์ ตะคอกกลับมา ตอนนี้พวกเขาต้องการที่จะไปเจรจาข้อตกลงกับบริษัทนั้นในวันรุ่งขึ้นงั้นเหรอ จะไม่เหมือนกับว่าพวกเขาร้องขอความอัปยศอดสูให้ตัวเองงั้นหรือ?

ผู้อาวุโสใหญ่แห่งตระกูลซิมเมอร์ไม่เปิดโอกาสให้เธอได้พูดมากกว่านี้ เขาพูดอย่างเยือกเย็น “ฉันตัดสินใจแล้ว เธอต้องทำภารกิจนี้ให้สำเร็จ ไม่ต้องมาหาข้อแก้ตัว!”

หลังจากนั้น เหล่าพี่น้องตระกูลซิมเมอร์ทุกคนก็ยืนขึ้นและลดศีรษะลง พวกเขารู้สึกช่างโชคดีเหลือเกิน นั่นเป็นงานที่โชคร้ายที่สุด คนที่ถูกเลือกให้ทำงานนั้นโชคร้ายแน่นอน

เมื่อพวกเขาถึงบ้าน สีหน้าของลิเลียนดูย่ำแย่มาก ผู้อาวุโสใหญ่แห่งตระกูลซิมเมอร์ไม่ประทับใจกับครอบครัวของพวกเขา ตอนนี้งานที่แทบจะเป็นไปไม่ได้ถูกส่งมอบให้กับพวกเขา พวกเขารู้สึกหมดหนทางจริงๆ

เกิดเสียงดังปัง ลิเลียนกระแทกถ้วยอย่างแรงและดุด่าสาปส่งออกมาทันที “ฮาร์วี่ย์ไอ้คนไร้ประโยชน์! ทำไมคุณไม่บอกให้มันกลับมาเร็ว ๆ กลับมาทำความสะอาดแล้วก็ทำอาหาร มันต้องการให้ฉันอดตายหรือไง?”

แมนดี้พูดน้ำเสียงเบาบาง “แม่คะ ลืมไปแล้วเหรอคะ? เขาไปเป็นตัวประกันแทนหนูนะคะ เขายังไม่ถึงบ้าน หนูไม่มั่นใจหากว่าเกิดอะไรขึ้นกับเขา…”

ลิเลียนหัวเราะอย่างเย็นชา “จะเกิดอะไรขึ้นกับมันงั้นเหรอ? มันอยู่ข้างนอกทั้งคืนและไม่ได้กลับบ้าน ตอนแรกเราไม่มีข้ออ้างอะไรที่จะหย่าร้างกับมัน ตอนนี้มันต้องยอมรับแล้วไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม ช่างไม่มีอะไรดีเลยจริง ๆ ! ตั้งแต่มันมาอยู่กับครอบครัวของเราในฐานะลูกเขย ก็ไม่มีอะไรดี ๆ เกิดขึ้นเลยสักอย่าง!”

แมนดี้รู้สึกเป็นกังวลเกี่ยวกับเขา เธอหยิบโทรศัพท์ของเธอออกมา เธอก็ยังไม่โทรออกหลังจากลังเลอยู่สักพักหนึ่ง

***

วันรุ่งขึ้นแมนดี้แต่งตัวดูมีเสน่ห์และขับรถปอร์เช่คู่ใจของเธอไปที่ ยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์ ด้วยความไม่สบายใจและรู้สึกกังวล

คนที่มาต้อนรับดูแลเธอคืออีวอนน์ซึ่งเธอเป็นเลขาของท่านประธาน หล่อนปฏิบัติกับเธออย่างสุภาพ เธอยิ้มและพูดว่า “คุณคือคุณแมนดี้ ซิมเมอร์ ใช่ไหมคะ”

แมนดี้ตกตะลึงไปชั่วขณะ ไม่นานเธอก็ตอบเบา ๆ ออกมาว่า “ใช่ค่ะ เป็นฉันเอง”