ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 3317

ดอนนี่ เบอร์ตันหัวเราะอย่างเย็นชาขณะที่กางแขนออก

“ฉันไม่ได้จะยั่วโมโหนาย แต่บางคนนายก็ไม่ควรที่จะยั่วยุตั้งแต่แรก”

ดอนนี่กำลังคิดว่าตัวเองมีความอดทนอย่างไม่น่าเชื่อ

ถ้าไม่ใช่เพราะเขาได้เริ่มต้นใหม่ เขาคงจะยังชอบใช้ความรุนแรง

ตอนนี้เขาคงจะตบหน้าฮาร์วีย์ ยอร์กไปแล้ว

“สองอย่าง”

ฮาร์วีย์ยังคงเฉยเมย

“หนึ่ง ไม่ว่าจะอย่างไรผมก็จะหักแขนขาของอีไล เบอร์ตันให้ได้ ไม่มีใครสามารถปกป้องเขาได้ จำคำของผมเอาไว้

“สอง ในเมื่อมันเป็นความผิดของพ่อแม่ที่ไม่สั่งสอนลูกของตัวเอง คุณควรจะคุกเข่าแทนเขา

“ไม่อย่างนั้นผมก็ไม่ติดที่จะทำลายตระกูลของคุณให้พินาศไปเลย

“ผมจะลบคุณออกจากฟลัตเวลล์เอง”

ใบหน้าของดอนนี่กระตุกก่อนที่เขาจะกระหยิ่มยิ้มย่อง

“นายจะลบพวกเราออกจากฟลัตเวลล์งั้นเหรอ?

“นายเมื่อนายมั่นใจขนาดนั้น ฉันก็อยากจะเห็นความพยายามของนายแล้วสิ!”

บรรดาสาวสวยหัวเราะเยาะเย้ยหลังจากที่ได้ยินคำพูดเหล่านั้น

‘เขากล้าพูดแบบนั้นได้ยังไง?!’

‘เขาจะเย่อหยิ่งไปถึงไหน?!’

ฮาร์วีย์จิบชาแล้วตอบอย่างใจเย็นว่า “คุณจะต้องเสียใจที่พูดแบบนั้น”

“เด็กคนนี้หยิ่งผยองมากซีอีโอเบอร์ตัน! ผมขอสักทีเถอะ!”

ในเวลานั้นเจตนาฆ่าของบอริสชัดเจนแจ่มแจ้ง

“ฉันให้เวลานายสามนาที! ถ้านายไม่คุกเข่าและหักแขนขาของตัวเอง ฉันจะทำมันเอง!

“หลังจากนั้นฉันจะฆ่าพวกนายทุกคนทิ้ง!”

บอริสปรบมือก่อนที่คนสองร้อยคนที่อยู่รอบ ๆ สถานที่จะก้าวเข้ามา

บรรดาสาวสวยหรี่ตาลงขณะที่พวกเธอหัวเราะเยาะฮาร์วีย์

พวกเธอคิดว่าฮาร์วีย์ล้ำเส้นเกินไปแล้ว และว่าเขาจะต้องจบลงอย่างสยดสยองหลังจากที่ทำให้บอริสโกรธเคือง

ดอนนี่ถอยหลังไปสองสามก้าวก่อนที่จะมองฮาร์วีย์อย่างใจเย็น

แน่นอนว่าเขาพร้อมที่จะปล่อยให้บอริสทำหน้าที่ของตนหากฮาร์วีย์ยังคงสู้กลับ

แววตาของบรรดาสาวสวยต่างลุกเป็นไฟทันที พวกเธอชอบท่าทีที่มั่นใจของดอนนี่เมื่อเขามั่นใจว่าไม่ว่าจะอย่างไรเขาก็จะชนะ

ท้ายที่สุดแล้วผู้ชายแบบนี้มักจะดึงดูดความสนใจของผู้หญิง

เมื่อเทียบกับเขาแล้ว ฮาร์วีย์ก็เป็นเพียงคนบ้านนอกที่น่าเกลียด เป็นไอ้ขี้แพ้ที่น่ารังเกียจ!

ฮาร์วีย์เพียงแต่หัวเราะเบา ๆ

“อะไรนะ? คุณจะจัดการผมทั้ง ๆ ที่ตัวเองได้เปรียบทางจำนวนคนงั้นเหรอ?”

ดอนนี่เพียงแต่หัวเราะเบา ๆ เช่นกัน

“อย่าพูดอย่างนั้นสินายน้อยยอร์ก! มันไม่ใช่อย่างนั้นสักหน่อย!

“ตอนนี้เรามีกันสองร้อยคน แต่นายมีกันเพียงสามคน…

“แต่ถ้านายโทรเรียกใครมาเพิ่ม เราก็ยังคงจะมีกันเพียงสองร้อยคนอยู่ดี

“ถ้านายมีพรรคพวกอีก ก็โทรเรียกพวกเขามาเลยสิ!”