ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 3331

วิลเบอร์ ลีหรี่ตามองฮาร์วีย์ ยอร์กอย่างเย็นชาพร้อมกับกอดอก

“นายก็น่าจะรู้ตัวอยู่แล้วนี่ ฮาร์วีย์!

“งานรวมตัวสุดยอดหลงเหมินไม่ใช่ที่ให้นายมาเล่นสนุก! การสอบครั้งนี้มีความสำคัญพอ ๆ กับการสอบเข้ามหาวิทยาลัยเลยด้วยซ้ำ!

“นายไม่เพียงแต่โกงข้อสอบเท่านั้น แต่ยังถูกต้องสงสัยว่าขโมยกระดาษคำตอบอีกด้วย! นายมันรนหาที่เองนี่นา!

“รองหัวหน้าสาขาเบเนตต์และคนอื่นๆ กำลังรอนายอยู่ในห้องประชุม!

“ไปขอโทษเขาในสิ่งที่นายทำ! ไม่อย่างนั้นนายจบไม่สวยแน่!

“บางทีรองหัวหน้าสาขาเบเนตต์อาจจะปล่อยนายไปก็ได้ ถ้านายยอมรับความผิดของตัวเอง!

“ไม่อย่างนั้น ฉันคงต้องรายงานเรื่องนี้ต่อกองบังคับคดีของหลงเหมินทันที!

“นายจะพบเจอกับสิ่งที่เลวร้ายยิ่งกว่าการถูกโยนเข้าคุกเสียอีก!”

วิลเบอร์ชี้ไปข้างนอกด้วยสีหน้าภาคภูมิใจ

“เขาโกงงั้นเหรอ!”

โคริ จอห์นและคนอื่น ๆ ตกตะลึงก่อนที่จะจ้องมองไปที่ฮาร์วีย์อย่างเหยียดหยาม

'นายจะเรียนรู้ศิลปะการต่อสู้ด้วยการโกงแบบนี้ไม่ได้!'

'ไม่แปลกใจแล้วว่าทำไมฮาร์วีย์ถึงเป็นคนแรกที่ส่งกระดาษคำตอบ ใครจะนึกแล้วว่าเขาจะใช้กลอุบายเพื่อให้ได้กระดาษคำตอบมา? ช่างไร้ยางอายจริงๆ…’

โคริแอบถอนหายใจ

'โถ่ฮาร์วีย์!

'่นายไปขโมยกระดาษคำตอบมาเพื่อที่จะเรียกร้องความสนใจจากฉันอย่างนั้นเหรอ?

'แต่อย่างน้อยนายก็ตาถึง...'

ฮาร์วีย์ขมวดคิ้ว

“นายมีหลักฐานพิสูจน์เรื่องนี้หรือเปล่า?

“ถ้านายกล่าวหาฉันโดยไม่มีเหตุผล นายจะต้องจ่ายเงินมหาศาลสำหรับเรื่องนี้!”

วิลเบอร์ถากถางอย่างเย็นชา

“ถ้านายไม่โกงแล้วนายจะผ่านการทดสอบได้ยังไง?

“นายตอบคำถามถูกทุกข้อ กระดาษคำตอบของนายแทบจะเหมือนกับเฉลยข้อสอบอย่างไม่มีผิดเพี้ยนเลย!

“มันจะเป็นไปได้ยังไง!

“นี่คือการทดสอบที่ท้าทายที่สุดในประวัติศาสตร์ของหลงเหมิน!

"ไม่มีทาง! นั่นน่าตลกมาก!”

“ถ้าเขายอมได้คะแนนเพียงเก้าสิบคะแนนก็คงไม่มีใครจับได้ แต่เขากลับเก็บซะเรียบ…”

“แบบนี้ก็เท่ากับยอมรับว่าตัวเองโกงอย่างโจ่งแจ้งเลย!”

โคริและคนอื่น ๆ หัวเราะจนท้องแข็งมีเพียงอัจฉริยะด้านศิลปะการต่อสู้เท่านั้นที่จะสามารถทำการทดสอบเช่นนี้ได้!

และคงเป็นช่วงหนึ่งหมื่นปีก่อนที่คนประเภทนั้นจะมีชีวิตอยู่บนโลก!

'ฮาร์วีย์ไม่ได้มาจากตระกูลของนักศิลปะการต่อสู้ และไม่ได้มาจากโรงฝึกศิลปะการต่อสู้ศักดิ์สิทธิ์ที่ใดเลย ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังผ่านการทดสอบปได้!'

'ช่างน่าขันจริง ๆ!'

'เขาคิดว่าเขากำลังแสดงอยู่ในภาพยนตร์หรืออะไรทำนองนั้นหรือเปล่า?!'

แม้แต่โคริก็ยังผิดหวังในตัวฮาร์วีย์ไม่น้อย เธอรู้สึกอับอายที่ฮาร์วีย์ใช้กลอุบายแบบนี้ในการดึงดูดความสนใจของเธอ

ฮาร์วีย์เพิกเฉยต่อฝูงชนและพูดอย่างใจเย็นว่า “นายคิดว่าฉันโกง เพราะฉันได้ที่หนึ่งในการทดสอบอย่างนั้นเหรอ?

“ทำไมไม่ยอมรับไปซะล่ะว่าฉันเป็นคนเก่ง?

“ทั้งที่ไม่มีหลักฐานเป็นที่ประจักษ์อะไรทำให้นายคิดว่านายจะตัดสินว่าฉันโกงได้? นี่มันถูกต้องแล้วหรือ?”