ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 3349

“ดาห์เลีย จอห์น?”

ในที่สุดฮาร์วีย์ก็เหลือบมองตรานั้น ใบหน้าของเขายังคงสงบ

“เธอคิดจะอวดความมั่งคั่งต่อหน้าฉันงั้นเหรอ

“ฉันไม่ต้องการเงินหรอก

“กลับไปบอกว่าตรานี่ไม่พอที่จะสั่งฉันได้

“ฉันไม่สะทกสะท้านเลย”

พอร์ควิงคำรามและจับจมูกของเขาแล้วถอยหลังไปสองสามก้าว

“ทำไมนายถึงวางเฉยกับตระกูลจอห์นได้ขนาดนี้!” เขากรีดร้องด้วยความโกรธ

“นายเป็นใครกัน!

"บอกชื่อฉันมา!"

ฮาร์วีย์ยังคงสงบและไว้ถ้า

"ฉัน? ฉันก็เป็นแค่ลูกเขยแต่งเข้าบ้านเท่านั้น

“นอกจากคืนความยุติธรรมให้คนอื่นแล้วฉันก็ไม่มีงานอดิเรกอะไรอีก”

“ฉันไม่สนว่านายเป็นใครหรอกเด็กน้อย! ฉันจะทำให้นายพิการซะ!”

พอร์ควิงเต็มไปด้วยความโกรธอย่างไม่มีการควบคุมเมื่อได้ยินว่าฮาร์วีย์เป็นเพียงลูกเขยแต่งเข้าบ้าน

จากนั้นเขาก็กรีดร้องใส่ชายในชุดสูทว่า “มาสิ! มาจัดการเขาเดี๋ยวนี้!”

คนจากแก๊งโอเวอร์ลอร์ดและตระกูลจอห์นดึงอาวุธออกมาและรีบเข้าหาฮาร์วีย์ด้วยความดุร้าย

ปัง ปัง ปัง!

ราเชลหรี่ตาลงและก้าวไปข้างหน้าก่อนที่ฮาร์วีย์จะสั่งเธอเสียอีก ในช่วงเวลาเพียงชั่วครู่ พวกที่พุ่งตัวเข้ามาก็ถูกส่งให้กระเด็นออกไป

กระดูกแขนของพวกเขาหักไปครึ่งหนึ่ง พวกเขาทำได้เพียงกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดขณะจับแขนที่หักไว้

พวกเขายังไม่ตาย แต่พวกเขาไม่สามารถต่อสู้ได้อีกต่อไป

“ไอ้สารเลว…”

พอร์ควิงสั่นด้วยความกลัวเมื่อเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น เขาพยายามเอื้อมหยิบปืนพกโดยสัญชาตญาณ