ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 3357

ขณะที่เซียนน่ากำลังจะพูดอะไรบางอย่าง ฮาร์วีย์ก็ถอนหายใจแล้วก้าวออกมา

“ผมมีเรื่องจะพูด” เขาเริ่มอย่างใจเย็น

“โอ้? ที่นี่มีคนรนหาที่ตายด้วย?!”

โลแกนเงยหน้าขึ้นด้วยความโกรธ

“จะบอกอะไรฉันเหรอพ่อหนุ่ม? อยากให้ฉัน…”

ก่อนที่เขาจะทันได้พูดจบ ร่างกายของเขาก็แข็งทื่อทันทีที่เขาเห็นฮาร์วีย์

ร่างกายของเขาเริ่มสั่นเทาอย่างควบคุมไม่ได้

“คะ… คุ… คุณ…”

โลแกนไม่อาจเอ่ยชื่อของฮาร์วีย์ออกมาด้วยซ้ำ

เขารีบก้มตัวทันทีและยืนข้างหน้าฮาร์วีย์ด้วยท่าทางกังวล

ดาห์เลียชะงักเมื่อเห็นภาพนั้น

“มีอะไรรึเปล่าผู้อำนวยการโบวี่? คุณรู้จักเด็กคนนี้เหรอ?”

เธอคิดว่าโลแกนจำคนผิด

สำหรับเธอ เธอคิดว่าจะไม่มีใครสามารถทำให้โลแกนกลัวได้ขนาดนี้นอกจากตระกูลบาวเออร์และตระกูลจอห์น

ฮาร์วีย์เมินดาห์เลียโดยสิ้นเชิงและมองโลแกนด้วยความใจเย็น

“มานี่สิ” เขาพูดพร้อมกับกระดิกนิ้วชี้

โลแกนเริ่มหน้ามืด เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากจะต้องทำตามที่ฮาร์วีย์สั่ง ดาห์เลียและเฟร็ดดี้จ้องมองเขาด้วยความสับสน

“ฉะ- ฉันขอโทษคุณยอร์ก ฉันไม่รู้...” เขาพูดขณะที่ตัวสั่นอย่างไม่หยุดหย่อน

เพี๊ยะ!

ฮาร์วีย์เหวี่ยงฝ่ามือไปทางด้านซ้ายของใบหน้าของโลแกน

เสียงตบดังก้องไปทั่วอย่างคมชัด!

โลแกนกุมใบหน้าตนเองขณะที่เซไปข้างหลัง รอยฝ่ามือสีแดงสดปรากกฏให้เห็นบนแก้มของเขาอย่างชัดเจน

ลูกน้องของเขาก้าวไปข้างหน้าโดยสัญชาตญาณและจับอาวุธปืนในขณะเดียวกัน แต่โลแกนก็หยุดพวกเขาเอาไว้

ฮาร์วีย์ไม่สนใจคนอื่น ๆ และเอาแต่กระดิกนิ้วของเขา

“อีกข้างหนึ่ง”