ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 3387

“แต่ถ้าเธอทำไม่ได้...

“เธอก็ต้องคุกเข่าลงและขอโทษรองหัวหน้าสาขาเบเน็ตต์เสีย!

“เธอจะถูกคว่ำบาตรจากการประชุมสุดยอดหลงเหมินไปตลอดชีวิตของเธอ!

“ฟังดูเป็นยังไงล่ะ”

เนื่องจากโคริ จอห์นคอยสร้างปัญหาให้กับฮาร์วีย์ ยอร์กไม่เลิก เขาจึงยินดีที่จะกำจัดเธอทิ้งเสีย

ดวงตาของโคริกระตุกก่อนที่เธอจะเงยหน้าขึ้น

"ก็ได้! ถือเป็นอันตกลง!

“ทุกคนที่นี่จะเป็นพยานให้เรา!”

เธอไม่เชื่อหรอกว่าเธอจะไม่สามารถโจมตีฮาร์วีย์ได้แม้แต่ครั้งเดียว

หลังจากนั้นไม่นาน ทั้งสองก็เข้าไปในสังเวียน

การต่อสู้บนสังเวียนเป็นการต่อสู้ง่าย ๆ ที่อาศัยเพียงทักษะเท่านั้น ไม่ว่าใครก็สามารถเห็นได้ด้วยตาหากมีอะไรไม่เข้าท่าเกิดขึ้น

นอกจากนี้ เมื่อฮาร์วีย์กล้าที่จะท้าทายอีกฝ่ายอย่างกล้าหาญ การแข่งขันนี้ก็จะสามารถตัดสินอะไรได้ง่ายขึ้น

แม้ว่าผู้เข้าร่วมการแข่งขันจะจ้องมองฮาร์วีย์อย่างดูถูกเหยียดหยามเพราะพวกเขามั่นใจมากเกินไป

พวกเขาทั้งหมดมองฮาร์วีย์อย่างนึกขัน เฝ้ารอให้เขาทำให้ตัวเองขายหน้า

ที่อีกด้านหนึ่งของสังเวียน โคริจ้องมองฮาร์วีย์ก่อนจะเอ่ยปากอย่างเย็นชาว่า “ฮาร์วีย์ ยอร์ก!

“เห็นแก่ที่เราเป็นเพื่อนร่วมมหาวิทยาลัย...

“ฉันจะให้โอกาสนายเป็นครั้งสุดท้าย

“ถึงนายจะแพ้การต่อสู้ครั้งนี้ก็ไม่เป็นไรหรอก

“แต่ถ้านายแพ้ ชื่อเสียงของหลงเหมินสาขาฟลัตเวลล์ก็จะต้องป่นปี้ไปด้วย!

“แต่ถ้านายยอมคุกเข่าและบอกทุกคนถึงสิ่งที่ตัวเองทำจนหมดเปลือก ฉันจะยอมปล่อยนายไปก็ได้!

“แต่ถ้าไม่อย่างนั้น วันนี้จะไม่ใช่แค่นายคนเดียวที่ต้องอับอาย

โคริพยายามข่มขู่

"ก็นะ?! คุกเข่าลงได้แล้ว!

“นายจะสู้กับฉันจริง ๆ เหรอ!

“นายคงไม่คิดหรอกนะว่าจะสามารถเอาชนะฉันได้ด้วยการตบเพียงครั้งเดียว?

“จนถึงขั้นนี้แล้วยังอวดตัวอยู่อีกเหรอ!”

เพื่อน ๆ ของโคริจ้องมองฮาร์วีย์อย่างนึกสนุก

“ถ้านั่นเป็นสิ่งที่นายต้องการ ฉันคงโกรธมาก”

ฮาร์วีย์มองดูโคริแสดงอย่างใจเย็นก่อนที่จะยักไหล่

“พร้อมหรือยัง โคริ?”

“พร้อมอะไร? พร้อมให้นายคุกเข่าเหรอ?

โคริหัวเราะออกมาอย่างเย็นชา

“ฉันไม่ต้องการให้…”

เพี๊ยะ!

ฮาร์วีย์พยักหน้าก่อนจะส่งโคริลอยไปพร้อมกับการตบเพียงฉาดเดียว...

ร่างของโคริกระแทกออกไปนอกสังเวียนทันที

ฝูงชนตะลึงงัน

ไม่มีใครคิดว่าฮาร์วีย์จะทำได้อย่างที่พูดจริง ๆ...

ไม่เพียงแค่นั้น แต่เขายังสามารถเอาชนะโคริได้ด้วยการตบเพียงครั้งเดียวอีกด้วย

พลังของเขาช่างน่าสะพรึงกลัวจริง ๆ!