ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 3430

ฮาร์วีย์เผยรอยยิ้มอันสงบ

“ผมไม่รู้ว่าเจฟฟ์จะยอมคืนเงินให้จริงหรือเปล่า…

“แต่ผมรู้อยู่เรื่องหนึ่ง คือคนที่เป็นหนี้ยังไงซะก็ต้องชดใช้เป็นธรรมดา

“ถ้าคุณต้องการคุมอำนาจเด็ดขาดภายในบริษัทฮาร์ทสโตนและใช้โอกาสนี้เพื่อสร้างอาชีพ…

“การทวงเงินคืนก็เป็นจุดเริ่มต้นที่ดี”

ฮาร์วีย์หัวเราะเบา ๆ

“ในขณะที่แม่ของคุณไม่อยู่ ผมไปที่ไวท์เบน เซ็นเตอร์เป็นเพื่อนคุณได้ถ้าคุณต้องการ

“ผมช่วยคุณทวงเงินคืนได้”

แมนดี้ส่ายหน้าแล้วส่งยิ้มอบอุ่นให้ฮาร์วีย์

"ไม่เป็นไรหรอก ฉันหาคนทำแทนได้แล้ว

“เธอจะไปทวงเงินคืนให้ ฉันแค่ต้องตอบแทนเธอด้วยของบางอย่างเท่านั้น”

เมื่อเห็นความมั่นใจบนใบหน้าของแมนดี้ ฮาร์วีย์ก็ยิ้มและไม่คัดค้านอะไร

เธอต้องดิ้นรนอยู่ในโลกธุรกิจมานาน นั่นก็แปลว่าตอนนี้เธอมีความคิดความอ่านเป็นของตัวเองแล้ว

ดังนั้น ฮาร์วีย์จึงได้แต่ปล่อยให้แมนดี้จัดการกับสถานการณ์นี้

…

"พี่เขย! บังเอิญจริง ๆ!”

ขณะที่ฮาร์วีย์กำลังจะออกจากโรงพยาบาล เขาเห็นรถสปอร์ต บีเอ็มดับเบิลยูคันสวยจอดอยู่ข้าง ๆ ในขณะที่เขากำลังเรียกรถแท็กซี่

สาวสวยสองคนในวัยและรูปร่างใกล้เคียงกันปรากฏตัวขึ้น

หญิงสาวที่ยืนอยู่ด้านหน้าคือคนที่ไปก่อความวุ่นวายในพื้นที่พัฒนาใหม่ของฟลัตเวลล์กับฮาร์วีย์ อย่างซีนเธียร์

ส่วนเด็กสาวที่อยู่ข้างดูเด็กกว่าเธอเล็กน้อย ผิวของเธอขาวราวกับหิมะ และใบหน้าของเธอก็ดูงดงามมาก เมือได้เห็นเธอแล้วคงไม่มีใครละสายตาไปจากเธอได้

ฮาร์วีย์เหลือบมองเธอเพียงแวบหนึ่ง ก่อนที่จะยิ้มให้ซีนเธียร์

ปกติแล้วเขาไม่ได้นำเงินติดตัวมามากมาย จึงมีเงินเพียงไม่กี่ร้อยดอลลาร์เท่านั้น

ผู้หญิงที่อยู่กับซีนเธียร์มีท่าทางดูถูกการกระทำของเขา

เธอเคยได้ยินซีนเธียร์พูดถึงพี่เขยของเธอมาก่อน

ในตอนนั้น ซีนเธียร์เย้ยหยันฮาร์วีย์อย่างไม่เลิกรา

แต่ผู้หญิงคนนี้กลับดูชอบฮาร์วีย์ตอนที่เธอได้เจอเขา

'ผู้ชายแบบไหนที่พกเงินแค่ไม่กี่ร้อยเหรียญติดตัว?'

'เขาไม่อายหรือไงที่มีเงินแค่นี้แล้วยังคิดจะมอบให้เธออีก?'

'ช่างน่าขันจริง ๆ!'

ฮาร์วีย์ไม่ได้พูดอะไรสักคำเมื่อเห็นสายตาดูแคลนของผู้หญิงคนนั้น

แต่ในขณะที่เขากำลังหันกลับมา ดวงตาของเขาก็เป็นประกาย และเขาก็ตัวแข็ง เขามองเพื่อนร่วมมหาวิทยาลัยของซีนเธียร์ด้วยสายตาลึกซึ้งอยู่พักหนึ่งแล้วถามว่า “ช่วงนี้เธอนอนไม่ค่อยหลับหรือเปล่า? เป็นเพราะชอบปวดฉี่ตอนกลางคืนบ่อย ๆ? หรือฝันร้ายที่ทำให้เธอต้องตื่นล่ะ?”