ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 3478

ผู้คนที่อยู่รอบ ๆ ฮาร์วีย์จ้องมองเขาอย่างเหยียดหยาม

'ก่อนหน้านี้เขาปากเก่งมาก!'

'แล้วดูตอนนี้สิเป็นยังไง?'

'สิ่งที่เขาทำได้ก็แค่เอาชนะผู้หญิง!'

'ถ้าเก่งมากนักก็ลองไปหาเจฟฟ์ด้วยตัวเองเลยสิ!'

'ช่างน่าขำจริง ๆ!'

"ของขวัญงั้นเหรอ?"

ฮาร์วีย์หรี่ตาลง แต่ใบหน้าของเขาไร้ความรู้สึก

“แล้วผมควรจะเอาดอกไม้ไปวางให้เขาที่หน้าหลุมศพด้วยหรือเปล่า?

“ถ้าผมไม่ทำแบบนั้นเขาคงจะโกรธสินะ!”

โครม!

เอลานอร์เตะโต๊ะกาแฟตรงหน้าเธอ

“กล้าดียังไงมาดูถูกนายน้อยบาวเออร์แบบนี้ ไอ้สารเลว!” เธออุทานอย่างโกรธจัด

“ผมน่ะเหรอดูถูกเขา?”

ฮาร์วีย์หัวเราะเบา ๆ ก่อนจะหันหลังกลับ

“บอกเขาว่าผมต้องการเงินภายในบ่ายวันพรุ่งนี้

“ถ้าไม่ได้ ผมจะคิดดอกเบี้ยเพิ่มวันละสิบเปอร์เซ็นต์

“ถ้าถึงตอนนั้นแล้วเขายังไม่ยอมคืน…

“ผมจะให้เขาไปคุยกับรากมะม่วงแทน!”

จากนั้นฮาร์วีย์ก็เดินจับมือแมนดี้ออกไป

เอลานอร์หัวเราะอย่างเย็นชา

“กล้าดียังไงมาข่มขู่นายน้อยบาวเออร์! ฉันจะบอกอะไรนายให้นะ! ถ้านายสามารถเดินออกจากที่นี่ไปได้ทั้งที่ยังมีลมหายใจอยู่ ฉันจะยอมเรียกนายว่าพ่อเลย!

“จัดการเขา!”

บอดี้การ์ดของเอเลนอร์ก้าวไปข้างหน้าและเตรียมที่จะดึงอาวุธออกมาทันที

ฮาร์วีย์มองไปข้างหลังเขาอย่างใจเย็น

“คุณไม่มีสิทธิ์เรียกผมแบบนั้น ซีอีโอสแตนตัน

“คุณก็เป็นแค่เมียน้อยคนหนึ่งของเจฟฟ์! ไม่คู่ควรเลยสักนิด!”

"นาย…"