ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 3495

ฮาร์วีย์หัวเราะออกมาเล็กน้อย อาอิไขว่ห้างแล้วหยิบซิการ์ของเขาขึ้นมา

“ไม่คิดว่าจะได้เจอกันอีกครั้งเร็วขนาดนี้

“ผมยุ่งนิดหน่อย ก็เลยยังไม่ว่างมาคิดบัญชีกับคุณ

“แต่ไม่คิดเลยว่าคุณจะพาตัวเองมาหาผมถึงที่

“ชีวิตคุณมันสุขสบายเกินไปใช่ไหม? ถึงได้ไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วแบบนี้?

“คุณมาที่นี่เพื่อความตื่นเต้น? หรือมาเพราะอยากตายกันแน่?”

อาอิตัวแข็ง จากนั้น เขาก็โบกมือเพื่อหยุดมิลเลอร์และคนอื่น ๆ ไม่ให้เข้ามา

“นายนี่อวดดีเลยจังเลยนะพ่อหนุ่ม” เขาอุทานอย่างเย็นชาขณะจ้องมองไปที่ฮาร์วีย์

“การที่นายกล้าดูหมิ่นคุณนายลี นั่นหมายความว่าอย่างน้อยนายก็มีพรสวรรค์ ความแข็งแกร่ง และภูมิหลังมากพอที่จะทำเรื่องนั้น

“แต่ก็อย่างที่ฉันบอก นายควรรู้เอาไว้ว่าตอนนี้นายอยู่ที่ฟลัตเวลล์!

“นี่คือเมืองที่ใหญ่ที่สุดในภูมิภาคตะวันตกเฉียงใต้ของประเทศ H! ซึ่งเทียบได้กับมอร์ดู โกลเด้น แซนด์และบัควู้ด!

“นอกเหนือจากโกลด์เด้น พาเลซ สิบตระกูลอันดับแรก และเสาหลักทั้งสี่ ยังมีคนอื่นอีกมากมายที่นายควรเรียนรู้ที่จะเคารพ…

“ไม่อย่างนั้น ต่อให้นายเป็นบุคคลสำคัญนายก็จะต้องพบกับจุดจบอันน่าสยดสยอง

"นายเข้าใจที่ฉันพูดไหม?"

อาอิดูท่าทีอดทนเป็นอย่างยิ่ง แต่จริง ๆ แล้ว เขาโมโหมาก

เขาได้ขอการอนุมัติจากคนที่หนุนหลังเขาอยู่ ก่อนที่จะมาที่นี่!

บุคคลนั้นได้รับความเคารพจากทั้งหลงเหมินและโกลด์เด้น พาเลซ! สถานะของเขานั้นไม่ธรรมดาเลย!

แต่ถึงอย่างนั้นอาอิก็ยังคงถูกดูแคลน

อาอิรู้สึกเจ็บปวด ความภาคภูมิใจของเขาถูกเหยียบย่ำ

หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็สงบสติอารมณ์ได้

เขากำลังรอช่วงเวลาสำคัญในการใช้ไพ่เด็ดของเขา

ด้วยวิธีนี้ ฮาร์วีย์จะต้องชดใช้ให้กับทุกอย่างที่ติดค้างเขาอยู่!

รุ่นพี่มิลเลอร์ซึ่งปิดหน้าเอาไว้เต็มไปด้วยความโกรธและความกลัว

“วันนี้นายไม่รอดแน่ฮาร์วีย์!”

หญิงสาวที่หยิ่งผยองจ้องมองฮาร์วีย์อย่างดุเดือดเช่นกัน พวกเธออยากจะเหยียบย่ำชายตรงหน้าด้วยรองเท้าส้นสูงอย่างแรง

'คนน่าสมเพชรผู้โง่เขลาอย่างเขาไม่รู้วิธีเคารพผู้ที่แข็งแกร่งกว่า!'

'เขาไม่ยอมเชื่อฟังและไม่ยอมถูกเหยียบย่ำได้ยังไง! เขากล้าสู้กลับได้ยังไง!'

'นี่มันประหลาดจริง ๆ!'

'คนอย่างเขาสมควรตาย!'

“เอาล่ะ คุณคามิโนะ…”

ฮาร์วีย์เพิกเฉยต่อรุ่นพี่มิลเลอร์ซึ่งยังคงอวดดีอำนาจของเขาเหมือนคนงี่เง่า

“คุณมาที่นี่เพื่อขอให้ผมอธิบายตัวเองใช่ไหม?” เขาถามอย่างใจเย็น ดวงตาหรี่เล็กของเขามองตรงไปที่ อาอิ

“น่าเสียดายที่ผมคงมอบสิ่งที่คุณปรารถนาไม่ได้”