ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 3512

อาจารย์ผู้สอนทั้งหมดเดินจากไปพร้อมกับท่าทีแสนเย่อหยิ่ง

เลย์น ไนส์เวลล์และคนอื่น ๆ คิดว่าฮาร์วีย์ ยอร์กจะต้องเสียใจกับการตัดสินใจของเขาอย่างแน่นอน

พวกเขาเชื่อว่าในเวลาเพียงสามวัน ฮาร์วีย์จะต้องไปคุกเข่าต่อหน้าพวกเขาอย่างแน่นอน

นักเรียนทุกคนต่างมองหน้ากัน หลังจากลังเลอยู่เล็กน้อย พวกเขาทั้งหมดก็หันหลังกลับและจากไป

แม้ว่าคำพูดของฮาร์วีย์ที่อธิบายเกี่ยวกับปัญหาของพวกเขาจะฟังดูเป็นเรื่องจริงมากเพียงใด แต่พวกเขาก็เชื่อใจเลย์นและผู้สอนคนอื่น ๆ มากกว่า

แม้แต่นักเรียนที่ร่างกายมีปัญหาสองคน ซึ่งฮาร์วีย์ทำการชี้แนะไปก่อนหน้านี้ก็ยังจากไปด้วย

แม้ว่าฮาร์วีย์จะพูดถูก แต่เหล่านักเรียนก็ยังคงเชื่อว่าเลย์นและคนอื่น ๆ ไม่ถ่ายทอดทุกอย่างให้พวกเขาเพียงเพราะพวกเขามีเงินไม่เพียงพอ

พวกเขาคิดว่าหากพวกเขาปฏิบัติต่อเลย์นและอาจารย์ผู้สอนคนอื่นๆให้ดีแล้วละก็ พวกเขาจะสามารถเรียนรู้ได้ทุกเคล็ดวิชา!

หลังจากนั้นไม่นาน หอฝึกยุทธทั้งหลังก็ว่างเปล่า

ห้องโถงเงียบสนิท เหลือเพียงฮาร์วีย์และดิลลอน ลีเท่านั้น

เสื้อคลุมกระพือไปทั่วพื้นขณะมีลมกระโชกพัดมา ช่างเป็นภาพที่น่าอึดอัดใจมาก

“คุณยอร์ก… นี่…

ดิลลอนไม่รู้ว่าจะพูดอะไรในขณะนี้

เขาเชื่อว่าฮาร์วีย์เป็นคนมีพรสวรรค์ แต่ไม่คาดคิดเลยว่าเขาจะทำให้สถานที่ทั้งหมดว่างเปล่าลงทันทีที่เขามาถึงที่นี่

ในขณะนี้ แม้แต่ดิลลอนก็เริ่มกังวลเกี่ยวกับอนาคตของตัวเอง

ฮาร์วีย์ไม่ได้กังวลกับเรื่องนี้ เขาหาเก้าอี้แล้วนั่งลงเพื่อพักผ่อนอย่างสงบ

สถานที่นี้ไม่ใหญ่โตเท่ากับฐานของแก๊งขวาน แต่เป็นสถานที่แห่งแรกที่เป็นของเขาในฟลัตเวลล์

“ทุกคนไปหมดแล้ว คุณยอร์ก”

ดิลลอนยืนอยู่ข้างฮาร์วีย์ขณะกลั้นน้ำตาไว้อย่างสิ้นหวัง

“แล้วต่อไปเราจะอยู่รอดได้ยังไง”

"เอาน่า เรามาพักผ่อนกันเถอะ

ฮาร์วีย์ค้นพบชุดน้ำชาสำหรับชงชาดำด้วย

“ทำความสะอาดสถานที่ให้ฉันตอนที่ไม่มีใครอยู่เถอะ” ฮาร์วีย์พูดขณะถือถ้วยชาเอาไว้ในมือ

“ฮาร์วีย์? ทำไมคุณถึงมาอยู่ที่นี่?"

“ผมเป็นเจ้าของที่นี่”

ฮาร์วีย์อธิบายสถานการณ์ทั้งหมด

“แต่ผมพึ่งได้รับการโอนชื่อมาเป็นของตัวเอง และยังไม่มีนักเรียนเลยสักคนเดียว คุณคงไม่ได้มาที่นี่เพื่อเป็นลูกค้ารายแรกของผมหรอกใช่ไหม”

"ไม่ ไม่"

เซียนน่าส่ายหน้า

เธอมาที่นี่เพื่อตามหาเพื่อนที่แสนดีของเธออย่างเลย์น ไนส์เวลล์ แต่ดูเหมือนเธอจะมาสายเกินไปสักหน่อย หอฝึกยุทธถูกทิ้งร้างไปแล้ว

ในขณะนี้ ฮาร์วีย์ไม่เข้าใจว่าทำไมเซียนน่าจึงมาที่นี่

“ในเมื่อคุณมาถึงที่นี่แล้ว ทำไมไม่เข้ามาดื่มชาก่อนกลับล่ะ? อย่างไรเสียคุณก็เป็นแขกของที่นี่นะ” ฮาร์วีย์พูดด้วยรอยยิ้ม

เซียนน่าคิดอยู่พักหนึ่ง...

“อีกสักพักฉันต้องไปหาลุงตอร์เรสแล้ว…”