ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 3546

แคลร์และหญิงชายคนอื่น ๆ แทบจะกรีดร้องด้วยความกลัวออกมา

แลงสตันและคนอื่น ๆ ได้แต่มองด้วยดวงตาที่กระตุกอย่างบ้าคลั่ง พวกเขารู้สึกขวัญหนีดีฝ่อเมื่อได้เห็นสิ่งที่เกิดขึ้นต่อหน้าต่อตา

พวกเขาบอกได้เลยว่าฮาร์วีย์เป็นคนที่ไม่ใช่เล่น ๆ เลย...

แต่พวกเขาไม่คิดว่าเขาจะโหดเหี้ยมถึงขนาดกล้ายิงเจฟฟ์ได้จริง ๆ!

เขาไม่กลัวผลที่ตามมาหน่อยเหรอ?

“อึก!”

ร่างกายของเจฟฟ์แกว่งไปมาจนเกือบล้ม แต่เขาก็ยังกัดฟัน และหยุดตัวเองไม่ให้กรีดร้องอย่างสิ้นหวัง

คนที่หยิ่งผยองอย่างเขาย่อมไม่สามารถทนต่อความอับอายใด ๆ ได้

ฮาร์วีย์เล็งปืนไปที่แขนขวาของเจฟฟ์ ดวงตาของเขาเย็นชา

“แมนดี้อยู่ที่ไหน”

เจฟฟ์หัวเราะอย่างเย็นชา ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความดูถูก

"ฉันไม่รู้!

“แน่จริงก็ยิงฉันอีกครั้งสิ!”

บรรดาแขกเหรื่อต่างหลงใหลในการแสดงความกล้าหาญของเขาและให้กำลังใจเขาอย่างเงียบ ๆ

'นี่สิคือสิ่งที่ลูกผู้ชายตัวจริงทำกัน!'

ถ้าเป็นผู้ชายคนอื่นคงยอมแพ้ไปแล้วเมื่อถึงจุดนี้

"ดี"

ฮาร์วีย์พยักหน้า

ปัง!

คราวนี้ เขาเหนี่ยวไกยิงเข้าที่แขนขวาของเจฟฟ์

แม้แต่เจฟฟ์ผู้ทรงพลังก็ตาลาย เขาจวนจะหมดสติอยู่รอมร่อ

เขาไม่สามารถต้านทานความเจ็บปวดได้อีกต่อไป เข่าของเขากระแทกลงกับพื้นทันที

ฮาร์วีย์ขยับปืนไปที่หัวของเจฟฟ์อย่างไม่ยี่หระ

“นายแน่ใจนะว่าพร้อมจะให้ฉันเหนี่ยวไกใส่หัวของนายด้วย”

เจฟฟ์กัดฟันกรอด ราเชลก้าวไปข้างหน้า

เจฟฟ์ถูกบีบให้จนมุม แม้จะวางแผนรัดกุมขนาดไหนแล้วก็ตาม

ทุกสิ่งทุกอย่างเบี่ยงเบนไปจากความตั้งใจเดิมของเขาโดยสิ้นเชิง...

ถึงกระนั้น เขาก็ยังทนให้ตัวเองยอมรับความพ่ายแพ้ง่าย ๆ ไม่ได้

ฮาร์วีย์หัวเราะเบา ๆ

“ในเมื่อนายน้อยบาวเออร์ไม่กลัวตาย อย่างนั้นฉันก็จะให้นายมีชีวิตต่อไป รูกระสุนที่แขนของนายไม่เท่าไหร่ก็รักษาหายแล้ว…

“แต่ฉันจะใส่มันลงขาของนายเพิ่มไปอีกสองเม็ด

“ต่อให้บาดแผลจะหายดี แต่คุณก็ต้องนั่งรถเข็นไปตลอดชีวิต

“ฉันสงสัยนักว่าหลงเหมินและตระกูลบาวเออร์จะยอมให้คนพิการขึ้นเป็นผู้นำของพวกเขาหรือเปล่า…

“แล้วไหนจะเหล่าน้องชายที่แสนดีของนายอีกล่ะ?

“นายน้อยพิการคนหนึ่งจะใช้ชีวิตต่อไปยังไง?

“ถ้าเป็นอย่างนั้นขึ้นมา อสังหาริมทรัพย์ของนาย ความมั่งคั่งที่นายมี และเมียน้อยทุกคนจะต้องประสบกับอะไรบ้าง…

“แค่คิดก็ตื่นเต้นแล้ว”