ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 3565

เลย์น ไนส์เวลล์บังคับตัวเองให้ยืนขึ้นเพื่อที่เธอจะได้ตรวจชีพจรของอัลโดจอห์นอีกครั้ง การแสดงออกของเธอเปลี่ยนไปอย่างฉับพลันในวินาทีถัดไป

“เขาควบคุมพลังงานของตัวเองไม่ได้ เขากำลังจะพิการ…

"เร็วเข้า! พาชายคนนี้ไปที่โกลด์เด้น พาเลซ!

“ขอให้นายท่านช่วย!

“ไม่มีใครช่วยเขาได้อีกต่อไปแล้ว!”

จากนั้นเธอก็เหลือบมองวิลเบอร์ ลี

“ถ้าคนจากตระกูลจอห์นตายขึ้นมาแล้วก็ พวกเราเดือดร้อนแน่!”

โดยธรรมชาติแล้วเลย์นรู้ว่าคงเป็นเรื่องยากสำหรับเธอที่จะแบกรับผลที่ตามมา แม้ว่าเธอจะเป็นศิษย์ของโกลด์เด้น พาเลซก็ตาม

แต่ถึงกระนั้นเธอก็ไม่เหลือแรงที่จะช่วยอะไรได้ ในเมื่อเธอใช้แรงทั้งหมดที่มีไปแล้ว

ผู้สอนคนอื่น ๆ รีบเข้ามาช่วยอย่างรวดเร็ว แต่ไม่มีผู้ใดสามารถช่วยได้เมื่อพลังของอัลโดพุ่งสูงขึ้นไม่หยุด

“เขาจะตายงั้นเหรอ?”

วิลเบอร์ตัวสั่น เขารู้ว่าเขาจะต้องชดใช้อย่างหนักหากอัลโดตายอยู่ที่นี่

ท้ายที่สุดแล้ว ชีวิตของเขาก็ด้อยกว่าอัลโดเป็นร้อยเป็นพันเท่า!

วิลเบอร์ตะโกนใส่ผู้คนที่อยู่ข้างหลังเขา “เร็วเข้า!

“ขึ้นรถ!

“ไปส่งเขาที่โกลด์เด้น พาเลซทันที!

“ถ้าเขาตาย พวกแกทุกคนจะต้องตายตามเขาไปด้วย!”

หัวหน้าบอดี้การ์ดของอัลโดมองเขาด้วยดวงตาแดงก่ำ

อัลโดปฏิบัติต่อเขาและบอดี้การ์ดคนอื่น ๆ เป็นอย่างดี หากมีอะไรเกิดขึ้นกับอัลโด พวกเขาก็พร้อมที่จะกำจัดคนที่ทำให้อันอัลโด้ตายอย่างไม่ลังเล

เลย์นและคนอื่น ๆ เกิดความกังวลอย่างหนัก พวกเขารู้ดีว่าตระกูลจอห์นแข็งแกร่งเพียงใด

หากคนในตระกูลนั้นต้องตายด้วยน้ำมือของพวกเขา พวกเขาเองก็จะต้องตายตามไปด้วยเช่นกัน

ผู้คนโดยรอบค่อนข้างเชี่ยวชาญด้านศิลปะการต่อสู้ แต่พวกเขาก็ยังตกใจกับภาพที่เห็นเป็นอย่างมาก

เลย์นและคนอื่น ๆ ใบหน้าถอดสีอย่างสิ้นเชิง พวกเขาไม่คิดเลยว่าฮาร์วีย์จะสามารถระงับพลังงานของที่กำลังบ้าคลั่งของอัลโดได้อย่างง่ายดายเช่นนี้

'เขาเป็นใครกัน? ศิลปะการต่อสู้ที่เขามีอยู่ระดับไหนกันนะ?'

“ตอนนี้นายไม่เป็นอะไรแล้ว นายจะไม่ได้พบกับสิ่งเหล่านี้อีก

“แต่เดือนหน้าอย่าได้ออกกำลังกายหนักจนเกินไป

“หาหมอที่เชี่ยวชาญด้านการแพทย์แผนตะวันออกมารักษานายด้วย

“อย่าพยายามใช้พลังของตัวเอง โดยเฉพาะช่วงนี้ ถ้าไม่เช่นนั้น แม้แต่พระเจ้าก็ช่วยนายไม่ได้”

ฮาร์วีย์มองดูอัลโดซึ่งในขณะนั้นแทบจะยังไม่ฟื้นคืนสติเลยอย่างใจเย็น

อัลโดพยักหน้าทันทีหลังจากก้าวขากลับมาจากประตูนรก

"ผมเข้าใจแล้ว! ขอบคุณ! ขอบคุณท่านผู้ใจดี!”