ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 3581

นั่นแปลว่าไม่มีทางที่ฮาร์วีย์ ยอร์กจะตบไคลด์ ออสบอร์นให้ตายต่อหน้าทุกคนได้

ถ้าไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องควบคุมอารมณ์ตัวเองให้ได้โดยไม่ต้องคิด

'ทำไมการเป็นคนดีสมัยนี้มันยากนักนะ'

หากเขาไม่คำนึงถึงผลที่ตามมาของสถานการณ์พร้อมทั้งผลเสียต่อตัวเอง เขาคงจะตบไคลด์ให้ตายเสียเดี๋ยวนี้

ซีนเธียร์รีบวิ่งขึ้นมาทันทีหลังจากคิดว่าฮาร์วีย์ได้รับบาดเจ็บภายใน

“คุณเป็นยังไงบ้างพี่เขย” เธอถามขณะพยุงฮาร์วีย์ขึ้น

ฮาร์วีย์ส่ายหน้า

"ฉันไม่เป็นไร”

จากนั้นเขาก็เดินไปข้างหน้าอย่างสงบในขณะที่เหล่ไปที่ไคลด์ด้วยสีหน้าเย็นชา

“เลิกพูดมากได้แล้ว ไคลด์!

“มาที่นี่ก็ไม่ได้อะไรหรอก!

“แต่นายต้องให้คำอธิบายกับฉัน!

“ไม่อย่างนั้นถ้าเกิดอะไรขึ้นก็อย่ามาโทษฉันแล้วกัน!”

"น่าสนใจดีนี่"

ณ จุดนี้ ไคลด์อดไม่ได้ที่จะหัวเราะเบา ๆ เมื่อเห็นฮาร์วีย์พูดจาใหญ่โตถึงขนาดนั้น

เขามาที่นี่เพื่อหยั่งเชิงอีกฝ่าย เขาต้องการทำให้ฮาร์วีย์ยอมจำนน เขาไม่ได้มาที่นี่เพื่อฆ่าใคร

ที่สำคัญกว่านั้น ในตอนนี้ไคลด์ก็อยู่ในสภาพที่อ่อนแอที่สุดด้วย นอกจากถูกอีกฝ่ายตบแล้ว ฮาร์วีย์ก็ทำอะไรไม่ได้เลย

นั่นคือสาเหตุที่ไคลด์ได้แต่มองฮาร์วีย์ด้วยสายตารังเกียจอย่างเต็มที่

จากการต่อสู้เพียงอย่างเดียว ถ้าเขาต้องการแล้วล่ะก็เขาสามารถต่อสู้กับฮาร์วีย์ได้พร้อมกันถึงสามคน

เขากำลังคิดว่าบุคคลตรงหน้าเขาคือตัวตลกที่กำลังพยายามจะขู่เขาเท่านั้น

“แล้วจะเกิดอะไรขึ้นหลังจากนี้ล่ะ?”

ไคลด์เต็มไปด้วยความรังเกียจ

“แมลงอย่างนายกล้าท้าทายฉันเหรอ? ลืมสมองเอาไว้ที่บ้านหรือไง!

“เราจบเรื่องตรงนี้เถอะ งานที่ฉันต้องทำมันจบแล้ว ฉันจะจัดการนายแล้วพาสาว ๆ ไปด้วย!”

ไคลด์หัวเราะอย่างเย็นชาและเดินบนพรมกลับไปที่รถของเขา

“ไอ้สารเลวนั่น!”

เคย์เดน บัลเมอร์และคนอื่น ๆ กล้าออกไปหลังจากเห็นท่าทางเย่อหยิ่งของไคลด์ แต่ฮาร์วีย์ยกมือขึ้นและส่งสัญญาณให้พวกเขาหยุด

ไม่ใช่ว่าเขากลัว แต่เป็นเพราะบริเวณนี้มีผู้บริสุทธิ์ที่ไม่รู้อิโน่อิเหน่มากเกินไป

คนอื่น ๆ คงจะถูกลูกหลงไปด้วยหากพวกเขาสู้กัน ฮาร์วีย์ไม่อาจยอมรับความจริงข้อนั้นได้

มีหลายสิ่งหลายอย่างที่เขาต้องจัดการในขณะนี้ และนั่นไม่คุ้มกันเลย

ดูเหมือนว่าฮาร์วีย์จะต้องเลื่อนตารางงานของเขาออกไปเพราะเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ เรื่องนี้

ฮาร์วีย์เดินไปที่โต๊ะกาแฟอย่างไม่คิดอะไรก่อนจะรินชาให้ตัวเองหนึ่งจอก

จากนั้นเขาก็มองไปที่เคย์เดน

“เราจะเริ่มกันพรุ่งนี้”