ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 3615

“ฮาร์วีย์?!

“ทำไมไอ้สารเลวถึงมาอยู่ที่นี่ได้!”

รูบี้หันไปดูโดยสัญชาตญาณ หัวใจของเธอเต้นรัวทันทีเมื่อเห็นคนที่ยืนอยู่ตรงหน้ารถ

เธอเผยให้เห็นรอยยิ้มเล็ก ๆ อย่างรวดเร็วในขณะที่เธอเดินเข้าหาฮาร์วีย์ โดยมีเส้นผมของแมนดี้อยู่ในมือของเธอด้วย

“อ๊า!”

แมนดี้อดที่จะกรีดร้องออกมาไม่ได้ในขณะที่เธอถูกดึงเส้นผมให้เดินตามไป

รูบี้ตบหน้าที่สวยงามของแมนดี้อย่างไม่ได้ใส่ใจ ก่อนจะส่งเสียงขู่ออกมาอย่างเย็นชา "กรี๊ดสิ! กรี๊ดให้ดังกว่านี้!

“กรี๊ดให้สามีของเธอได้ยิน! ดูซิว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าเธอเป็นปรปักษ์กับนายน้อยบาวเออร์!”

แมนดี้ส่งเสียงร้องออกมาหลังจากรู้สึกเจ็บแปลบบนใบหน้า

เธอกลั้นน้ำตาเอาไว้เมื่อมองดูฮาร์วีย์

“ฮาร์วีย์!”

หลังจากที่ได้เห็นรูบี้ลงไม้ลงมือกับแมนดี้แบบนี้ พร้อมกับเห็นเลือดและรอยแผลบนใบหน้าของแมนดี้ ดวงตาของฮาร์วีย์ก็ฉายแววความเคียดแค้นออกมา

เขาสูดหายใจเข้าลึก ๆ แล้วถามว่า “คุณโอเคไหม แมนดี้?”

“ฉันไม่เป็นไร…” แมนดี้ตอบแม้เธอจะรู้สึกเจ็บปวดอยู่ก็ตาม

ฮาร์วีย์พยายามสงบสติอารมณ์ลงได้เมื่อเขาแน่ใจว่าแมนดี้ไม่ได้เป็นอะไร

เขาไม่คิดว่าโจเซฟจะหน้าด้านขนาดนี้

พวกเขาไม่สามารถบังคับแมนดี้ได้ ดังนั้นพวกเขาจึงตัดสินใจใช้ลิเลียนแทน

"ดี ฉันจะพาคุณกลับในไม่ช้านี้” ฮาร์วีย์กล่าว

แมนดี้ตอบเขาด้วยรอยยิ้มอันอบอุ่น เธอมีความสุขที่รู้สึกได้ถึงความไว้วางใจที่ไม่สามารถบรรยายได้

ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นในฟลัตเวลล์ทำให้เห็นได้ชัดเจนว่าฮาร์วีย์สามารถปกป้องเธอได้

“คุณไม่ควรมาที่นี่เลย ฮาร์วีย์…” เธอพึมพำเบา ๆ

“โทรหาคนของคุณแล้วบอกให้พวกเขาหยุดการกระทำในตลาดหุ้นที่ไม่เป็นผลดีต่อนายน้อยบาวเออร์!

“แล้วฉันจะปล่อยผู้หญิงของคุณไป! ถ้าไม่ทำอย่างนั้นฉันจะทำให้เธอต้องเสียใจที่มาอยู่บนโลกเวรนี้!

“ถ้านายน้อยบาวเออร์ต้องล้มละลายเพราะคุณ ฉันจะทำให้ผู้หญิงคนนี้ตายไปพร้อมกับเขา!”

รอยยิ้มเย็นชาปรากฏขึ้นบนใบหน้าที่สวยงามของรูบี้

“ดูเหมือนเธอจะอยากตายจริง ๆ…” ฮาร์วีย์พูดด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด

"คุณคิดอย่างนั้นไหม?"

รูบี้หัวเราะเบา ๆ ก่อนที่จะทำไม้ทำมือส่งสัญญาน คนของเธอกรูกันเข้ามาห้อมล้อมฮาร์วีย์ไว้ในทันที

“ฉันรู้ว่าคุณเก่งในเรื่องการต่อสู้ แต่คุณจะไม่มีทางจะเร็วไปกว่าฉันอย่างแน่นอนเมื่อคุณอยู่ไกลขนาดนั้น!” เธอกรีดร้องอย่างเย็นชา

“โทรไปก่อนที่ฉันจะฆ่าผู้หญิงของคุณ!”

ใบหน้าของเธอช่างดูน่าสงสารซะเหลือเกิน