ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 3660

ในหุบเขาที่ปกคลุมไปด้วยเมฆหมอกตลอดทั้งปี คือที่ตั้งของสาขาภายในทั้งสามของหลงเหมิน

เด็กสาวในชุดสีขาวที่ดูราวกับนางฟ้าผู้ไร้เดียงสาได้เดินช้า ๆ ออกมาจากหุบเขา

เธอเหยียบย่ำไปบนต้นไม้และโขดหินในทุกย่างก้าว แม้ในยามที่เธอยืนอยู่ตรงขอบเหว ก็ดูราวกับว่าเธอกำลังเดินและยืนอยู่บนพื้นราบ

สายลมจากหุบเขาพัดกระหน่ำอย่างรุนแรง ซึ่งก็ช่วยเร่งการเคลื่อนไหวให้เธอเท่านั้น แต่ไม่รบกวนอะไรเธอเลยแม้แต่น้อย

ในขณะที่เธอเอื้อมมือออกไปหาดอกบัวสีน้ำเงินตรงขอบภูเขา โทรศัพท์ของเธอก็เริ่มสั่นอยู่ในกระเป๋าเป้ใบเล็ก

เมื่อเธอรับสายก็มีเสียงอันอ่อนโยนลอดผ่านโทรศัพท์ออกมา

“เรามีข่าวจากสำนักงานใหญ่หลงเหมิน

“พวกเขาต้องการความช่วยเหลือจากเธอ เพื่อไปกอบกู้ชื่อเสียงของหลงเหมิน

"เธอควรไปช่วยเขา จงจำไว้ว่าอย่าทำใจดีกับคู่ต่อสู้เด็ดขาด

“คราวนี้ชาวอินเดียเป็นศัตรูของเรา ไม่ใช่พี่น้องของเธอ”

เด็กสาวตกปากรับคำก่อนจะขมวดคิ้ว

เธอยืนอยู่บนกิ่งไม้ด้วยการเขย่งปลายเท้า และเหาะเหินไปยังอาคารทรงโบราณบนหน้าผา

การเคลื่อนไหวแบบนี้เรียกว่า ‘เยื้องย่างดุจสายน้ำ’ ซึ่งคงจะไม่ฟังเกินจริงไปหรอกถ้าใครจะบอกว่าเด็กสาวคนนี้เคลื่อนไหวแบบนั้นได้อย่างสมบูรณ์แบบ

เธอเดินโซซัดโซเซเข้าไปในห้องของเธอ ก่อนจะกลับออกมาพร้อมเสื้อผ้าแบบโบราณ

เธอค่อย ๆ เดินออกจากประตูพร้อมกระเป๋าเป้ และเดินไปตามถนนบนภูเขาราวกับเป็นนักท่องเที่ยวพเนจร

…

บนเกาะทางตะวันออกของประเทศ H

เด็กหนุ่มที่ร่างกายท่อนบนเป็นสีแทนได้ยืนชกมวยอยู่ในทะเล

เวลาที่เขาเหวี่ยงหมัดออกไปก็จะมีคลื่นซัดสาดเข้าหาตัวเขา

“สาขาภายนอกทั้งห้าจะทำให้เธอกลายเป็นผู้มีความสามารถชั้นยอด!

“หลังจากหลบซ่อนตัวมานาน…ถึงเวลาที่เธอต้องออกไปแล้ว!

“จำไว้ด้วยว่า…จงบดขยี้ชาวอินเดียพวกนั้นอย่างไม่ต้องปรานี!

“บอกกับเหล่าผู้เฒ่าโง่งมจากสำนักงานใหญ่หลงเหมินว่า พวกเราไม่ใช่คนที่จะพ่ายแพ้ได้ง่าย ๆ ในด้านศิลปะการต่อสู้!

“ผู้คนจากสาขาภายในทั้งสามไม่มีทางต้านทานเราได้!”

เด็กหนุ่มผิวสีแทนเผยรอยยิ้มสดใสเมื่อได้ยินคำพูดเหล่านั้น

เขากระทืบลงกับพื้นก่อนจะยืนตัวตรง ทำให้ก้อนหินที่อยู่ใต้เท้าของเขากลายเป็นฝุ่นผง

"ไม่ต้องเป็นห่วงครับ!

“ผมจะทำให้ทุกคนรู้จักชื่อของ ‘สาขาภายนอกทั้งห้า’ เอง!”