ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 3665

“คุณผู้หญิง! คุณผู้หญิง!”

ผู้คนที่อยู่ข้างหลังผู้หญิงคนนั้นต่างตื่นตระหนก

ผู้ชายที่ดูเหมือนเป็นพ่อบ้านของที่นั่นก้าวไปข้างหน้า และบีบปากของหญิงสาวผู้ร่ำรวยจอมเหวี่ยงคนนั้นไว้

“ได้โปรดระวังอย่าให้อะไรเกิดขึ้นกับตัวคุณเองนะ คุณผู้หญิง!

“ครอบครัวของเราต้องพึ่งพาคุณ!

“ไอ้เด็กสารเลว! แกไม่รู้หรือว่าคุณผู้หญิงให้ความเคารพแกมาก ถึงอยากให้แกไปสอนลูกของเธอ!

“แกกล้าปฏิเสธคำขอร้องของเธอได้ยังไง!

“แกจะต้องชดใช้ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับเธอ!”

พ่อบ้านก้าวไปข้างหน้าแล้วตบเข้าที่ใบหน้าอันสวยงามของแอมเบอร์

แรงตบนั้นทำให้เกิดเสียงดังชัดเจน

ด้วยความตกใจเมื่อเห็นผู้หญิงกระอักออกมาเป็นเลือด แอมเบอร์จึงลืมไปเลยว่าเธอเป็นนักศิลปะการต่อสู้ เธอไม่สามารถตอบสนองต่อการตบนั้นได้เลย

เธอรู้สึกเฉื่อยชาไปหมด

ในอดีตผู้คนมักจะขอร้องให้เธอทำอะไรอย่างสุภาพ...

นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้พบกับคนไร้เหตุผลเช่นนี้ในที่โล่งแจ้ง

ฟิลิปและอัลบัสก็เหมือนกัน พวกเขาเป็นผู้มีความสามารถชั้นยอดและมีความแข็งแกร่งที่น่าประทับใจ

แต่ท้ายที่สุดแล้วพวกเขาแทบไม่มีประสบการณ์อะไรเลย

หลังจากเห็นแอมเบอร์ถูกตบหน้า คนทั้งสองก็ก้าวไปข้างหน้าเพื่อพูดคุยอย่างมีเหตุผล

“แอมเบอร์ไม่เกี่ยวอะไรกับเรื่องนี้เลยครับ คุณไม่ควรตำหนิผู้บริสุทธิ์…”

เพียะ! เพียะ!

พ่อบ้านตบผู้มีความสามารถชั้นยอดสองคนนั้นด้วยหลังมือของเขาอย่างไม่สนใจโลก

“ไอ้เด็กสารเลว!

“แกกล้าดียังไงมาเถียงฉันฉอด ๆ ในเวลาที่พวกแกกำลังฆ่าคุณผู้หญิงอยู่เนี่ย!

“แกอยากตายหรือยังไง?!”

พวกนักเรียนและฝูงชนต่างรู้สึกโกรธแค้นเมื่อเห็นภาพนั้น พวกเขาอยากจะก้าวขึ้นไปประณามคนที่ใจร้ายกับเด็กกลุ่มนี้…

“เข้าไปช่วยชีวิตเธอได้แล้ว!

“ถ้าเธอตายขึ้นมา แกจะต้องเดือดร้อนแน่!”

แอมเบอร์รู้สึกโกรธมาก เธอขมวดคิ้วและกัดฟันแรงจนฟันเกือบหัก

แต่ถึงกระนั้นเธอก็ยังอยากยื่นมือเข้าไปช่วย เมื่อเห็นผู้หญิงใจร้ายคนนั้นยังคงไอออมาเป็นเลือด

"หยุดซะ"

ฮาร์วีย์ปรากฏตัวต่อหน้าฝูงชน โดยมีเลย์นและอาจารย์คนอื่น ๆ ยืนห้อมล้อมเอาไว้

เขาโบกมือส่งสัญญาณให้ราเชลแยกฝูงชนออกไป เพื่อไม่ให้เด็ก ๆ ถูกเอารัดเอาเปรียบ

“ที่นี่มีกฎข้อบังคับ นายไม่สามารถทำอะไรตามอำเภอใจได้

“แอมเบอร์และสองคนนี้เป็นแขกของเรา พวกเขาตัดสินใจสอนนักเรียนที่นี่ด้วยความสมัครใจ

“พวกเขาเป็นคนดี นี่ไม่ใช่งานของพวกเขา!

“นั่นเพราะสภาพร่างกายของคุณผู้หญิงของพวกนายเอง ฉันไม่มีอะไรต้องรับผิดชอบ

“เชิญพวกนายออกไปได้ ไม่อย่างนั้นก็อย่ามาโทษฉันนะ ถ้ามีอะไรเกิดขึ้น"