ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 3667

“ฉันขอปฏิเสธ” ฮาร์วีย์พูดอย่างหนักแน่น

"แกพูดอะไรนะ?!"

ผู้หญิงคนนั้นขึ้นเสียงทันทีหลังจากได้ยินคำพูดเหล่านั้น

“แกมีสิทธิอะไรมาปฏิเสธฉัน!

"ฉันขอบอกอะไรให้นะ! แกไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องจ่ายเงินให้ฉันไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น! จะมีคนตามมาถล่มแกแน่ ถ้าแกไม่ทำ!”

ผู้หญิงคนนั้นรู้สึกเดือดดาลด้วยความโกรธเมื่อเห็นฮาร์วีย์ดูหมิ่นเธออย่างโจ่งแจ้ง

จากนั้นเธอก็ชี้ไปที่แอมเบอร์ ฟิลิป และอัลบัสอย่างฉุนเฉียว ในขณะที่ไอออกมาเป็นเลือด

“และพวกแกทั้งสามคน!

“ยอมรับมาเถอะว่าแกอ่อนแอแล้ว!

“แกคิดว่าแกสามารถเริ่มสอนผู้คนได้ เพราะแกมีความรู้เกี่ยวกับศิลปะการต่อสู้มาบ้างนิดหน่อยน่ะเหรอ?!

“จริง ๆ แล้ว แกไม่มีอะไรเลย!

“แกกำลังสอนนักเรียนในเรื่องไร้ประโยชน์มากมาย แล้วยังจู้จี้จุกจิกกับพวกเขาด้วย!

"แกคิดว่าแกเป็นใครกัน?!

“ถ้าฉันเป็นแก ฉันจะเอาหัวโขกกับพื้น แล้วฆ่าตัวตายไปเดี๋ยวนี้เลย!

“ฉันจะรายงานเรื่องของแกต่อสหพันธ์ศิลปะการต่อสู้ เมื่อฉันกลับออกไปจากที่นี่แล้ว!

“นี่คือการหลอกลวง! ฉันจะทำให้ชื่อเสียงของแกต้องเสื่อมเสีย!”

กลุ่มเด็กที่มีความสามารถสามคนผู้ไม่ค่อยมีประสบการณ์ในโลกภายนอกมากนักต่างยืนตัวแข็งทื่อ

นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาได้พบกับคนที่ไร้เหตุผลและรุนแรงเช่นนี้

"มานี่!

“เอาเก้าอี้มาให้ฉันสองสามตัว!

“ถ้าเราไม่ได้ในสิ่งที่เราต้องการ คนอื่น ๆ ก็อย่าหวังว่าจะได้อะไรด้วย!

"จำเอาไว้! ถ้าฉันตายอยู่ที่นี่ก็รายงานเรื่องนี้กับนายน้อยเบียร์สตัดท์ บอกเขาไปว่าใครเป็นคนทำอย่างนี้กับฉัน!

“บอกให้เขานำคนมาถล่มสถานที่แห่งนี้ซะ!”

แน่นอนว่าผู้หญิงคนนี้พร้อมที่จะก่อปัญหาขึ้นที่นี่แล้ว

“ฉันจะทำให้ไอ้พวกสารเลวนี่ต้องฟังเราไม่ว่าจะยังไงก็ตาม!”

“แกคิดว่าแกจะอยู่ยงคงกระพันอย่างนั้นเหรอ?”

ฮาร์วีย์ขมวดคิ้ว

"พอได้แล้ว ฉันขอถามคุณเป็นครั้งสุดท้าย คุณจะออกไปไหม?”

“แกอยากจะตายหรือยังไง ไอ้เด็กสารเลว?!”

ผู้หญิงคนนั้นหัวเราะอย่างเย็นชาพร้อมกับเอามือกุมหน้าด้วยสีหน้าบิดเบี้ยว

“ฉันจะบอกอะไรให้นะเด็กน้อย! ไม่เพียงแต่ฉันจะไม่ออกไปเท่านั้น แต่ฉันจะทำให้พวกแกทุกคนต้องคุกเข่าขอโทษต่อหน้าฉันด้วย ! แกจะต้องจ่ายเงินให้ฉัน 1.5 ล้านดอลลาร์ และส่งทั้งสามคนนั้นไปเป็นผู้สอนที่บ้านฉันฟรี ๆ!

“แกคิดว่าฉันตกเป็นเป้านิ่งเพียงเพราะฉันยังไม่ลงมือกับแกเหรอ?!

“โทรหานายน้อยเบียร์สตัดท์เดี๋ยวนี้!” ผู้หญิงคนนั้นออกคำสั่ง

พ่อบ้านที่อยู่ข้างหลังเขาหัวเราะอย่างน่าสมเพชก่อนจะโทรศัพท์ไป

คนของผู้หญิงคนนั้นจ้องมองฮาร์วีย์และคนอื่น ๆ อย่างภาคภูมิใจ เมื่อพ่อบ้านวางสายลง

ฮาร์วีย์หรี่ตาจ้องมองพวกเขาอย่างเยือกเย็น

เขาอยากเห็นจังว่าคนแบบไหนกันนะที่ทำให้ผู้หญิงคนนี้แสดงพฤติกรรมแบบนั้นออกมาได้