ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 3671

"น่าสนใจ น่าสนใจจริง ๆ…"

โคเอนตบมือ ใบหน้าของเขาดูเย็นชา

"ไม่เลว ไม่เลวเลย”

“นี่เป็นครั้งแรกที่มีคนมาดูถูกฉัน และตบคนของฉันในฟลัตเวลล์!

"ประทับใจจริง ๆ!"

“หยุดพูดพล่อย ๆ ได้แล้ว นายจะทำให้เธอคุกเข่าหรือเปล่า?” ฮาร์วีย์พูดโดยไม่อยากเสียเวลาแม้แต่วินาทีเดียว

“หรือนายอยากให้ฉันเป็นคนสอนเธอทำแบบนั้นเอง?”

“อะไรกันวะเนี่ย! ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าแกจะมาทำอวดดีกับฉัน!”

โคเอนส่งเสียงออกมาด้วยความโกรธแค้นอย่างหนัก สีหน้าของเขาดูบิดเบี้ยวในขณะที่หัวเราะออกมาดังลั่น

“ฉันจะบอกอะไรให้นะ เด็กน้อย! คนของฉันจะไม่ขอโทษแก!

“ในทางตรงกันข้าม แกนั่นแหละที่ต้องคุกเข่าอยู่หน้าบ้านของเธอเป็นเวลาสามวันเต็ม!

“ถ้าไม่…ฉันก็จะมาจัดการกับแกไม่ช้าก็เร็ว!

“แกไม่มีทางหนีได้ไม่ว่าแกจะมีแรงสนับสนุนที่แข็งแกร่งสักแค่ไหนก็ตาม!

“ฉันให้เวลาแกสามสิบวินาทีในการไตร่ตรองถึงเรื่องนี้ คุกเข่าแล้วคลานออกออกไป จากนั้นนั่งคุกเข่าอยู่ตรงนั้น!

“ถ้าแกไม่ทำฉันก็จะหักแขนหักขาของแกให้หมด!

“และถ้าแกต่อต้าน ฉันก็จะฆ่าแกทันที!”

ผู้ติดตามที่ยืนอยู่รอบ ๆ โคเอนต่างก้าวออกไปข้างหน้าและยกหน้าไม้ใส่ฮาร์วีย์อีกครั้ง

ช่างเป็นภาพที่ดุดันเสียจริง ๆ!

ผู้หญิงใจร้ายคนนั้นเอามือกุมใบหน้า โดยไม่สนใจเลือดที่ไหลออกจากปากของเธอเลย ในขณะที่จ้องมองฮาร์วีย์อย่างเย็นชา

'ไอ้สารเลวนี่กล้าดียังไงถึงไม่ให้ความเคารพฉัน! นี่คือบทเรียนที่เขาต้องได้รับ!'

ฝูงชนถอนหายใจเมื่อเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น

'คุณยอร์กช่างเป็นคนบ้าบิ่นเหลือเกิน...'

'เขาไม่รู้เหรอว่าโกลด์เด้น พาเลซนั้นทรงอำนาจขนาดไหน?'

'นั่นคือสนามฝึกศิลปะการต่อสู้อันศักดิ์สิทธิ์! แม้แต่หลงเหมินก็ไม่กล้าต่อกรกับพวกเขา!'

ฮาร์วีย์หัวเราะเบา ๆ เมื่อเขาเห็นหน้าไม้ยื่นมาล้อมรอบตัวเขาเต็มไปหมด

“แอมเบอร์ โทรเรียกหัวหน้าสาขามืดให้ฉันหน่อย

“ฟิลิป โทรเรียกหัวหน้าหลงเหมิน วอร์แบนด์

“อัลบัส เธออาจต้องลำบากใจนิดหน่อย แต่โทรเรียกหัวหน้าสาขาด้านนอกทั้งห้าให้ฉันด้วย

“บอกพวกเขาว่าเธออุตส่าห์เดินทางมาต่อสู้เพื่อประเทศชาติ…

“โคเอน เบียร์สตัดท์ ใช่ไหม?

“บอกพวกเขาว่าเขานำกลุ่มสาวกของโกลด์เด้น พาเลซมาขวางทางเธอไว้

“บอกพวกนั้นว่าพวกเขาต้องการให้เธอคุกเข่า ในเมื่อพวกเขาเป็นคนที่ชอบเอาเปรียบผู้คน!

“ในเมื่อโกลเด้น พาเลซต้องการต่อสู้ ก็ไม่มีทางที่หลงเหมินจะยอมถอย!

“บอกหัวหน้าว่าเราจะไม่หยุดจนกว่าเราจะจัดการกับสถานการณ์นี้ได้!”

โคเอนตัวแข็งทื่อหลังจากได้ยินคำพูดของฮาร์วีย์

เขามองดูเหล่าเด็ก ๆ ที่มีความสามารถโดยสัญชาตญาณ แล้วดวงตาของเขาก็กระตุก

“แกมาจากหลงเหมินเหรอ?”