ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 3726

เลย์นทำเมินเฉยต่อสาวกคนนั้น แล้วเดินไปหาฮาร์วีย์อย่างใจเย็น

“เธอไม่เข้าใจที่ฉันพูดเหรอ?!”

สาวกคนนั้นเดือดดาลเป็นอย่างมาก

หลงเหมิน วอร์แบนด์จำเป็นต้องรักษาชื่อเสียงเอาไว้!

แต่หลายคนที่นี่กลับไม่ให้ความเคารพยำเกรงพวกเขาเลย

“ศิษย์พี่กรีน! ผู้หญิงคนนี้เป็นสาวกวงนอกของโกลด์เด้น พาเลซ เธอชื่อเลย์น ไนส์เวลล์ เป็นบอดี้การ์ดของไอ้สารเลวนั่น!”

“เลย์น ไนส์เวลล์?”

รีแกนหัวเราะเบา ๆ อย่างเย็นชา

“สาวกวงนอกของโกลด์เด้น พาเลซในตำนานเหรอ?”

"น่าประทับใจ! ฉันจะทำให้แกต้องพิการเพราะไปอยู่ฝ่ายเดียวกับฮาร์วีย์!"

“คุณยอร์กคะ”

เลย์นรินชาใส่ถ้วยให้ฮาร์วีย์ โดยยังทำเมินเฉยต่อรีแกนและคนอื่น ๆ อยู่

“เราได้ตรวจสอบสถานการณ์นี้แล้ว เด็กที่มีความสามารถเหล่านี้มาที่นี่ด้วยความสมัครใจ

“หัวหน้าฝ่ายหลงเหมิน วอร์แบนด์อาจไม่รู้เรื่องนี้ก็ได้

“ท้ายที่สุดแล้วพวกเขาลุกขึ้นมาต่อสู้เพื่อรุ่นน้อง พวกเขาประมาทไปหน่อย แต่ก็ไม่ใช่ความผิดของพวกเขาเลย

“เราควรปล่อยพวกเขาไป”

เลย์นพยายามโน้มน้าวฮาร์วีย์ เธอชื่นชมรีแกนและคนอื่น ๆ ที่มาที่นี่เพื่อช่วยฟิลิป

แต่ถึงกระนั้นพวกเขาก็ถูกหลอกใช้เพราะความประมาทเลินเล่อของพวกเขานั่นแหละ นั่นคือเหตุผลที่เลย์นหวังว่าฮาร์วีย์จะทำตัวเป็นคนดีและไว้ชีวิตพวกเขา

ฮาร์วีย์พยักหน้า

“ในเมื่อพวกเขาแค่ถูกหลอกใช้ เราก็จะปล่อยพวกเขาไป

“บอกพวกเขาให้ออกไปซะ”

"ได้ค่ะ"

เลย์นพยักหน้า จากนั้นเธอก็จ้องมองรีแกนอย่างเย็นชา

“คุณยอร์กให้โอกาสคุณและไม่เอาเรื่องเอาราวกับคุณ ฉะนั้นคุณก็ควรออกไปเดี๋ยวนี้เลย”

รีแกนตัวแข็งทื่อ แต่หลังจากนั้นแป๊บเดียวเธอก็ระเบิดความโกรธเกรี้ยวออกมา

รีแกนยืนขาอ่อนปวกเปียกอยู่ตรงนั้น ลิ้นของเธอบวมขึ้นมาทันที และหายใจเร็วขึ้น แม้แต่ขาของเธอก็เริ่มโอนเอนแล้ว ตอนนี้สีหน้าอันภาคภูมิใจของเธอถูกแทนที่ด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัว

สาวกคนอื่น ๆ ต่างเหงื่อแตกพลั่ก ๆ แขนขาของพวกเขาชาไปหมดแล้ว พวกเขาไม่กล้าที่จะยืนตัวตรงด้วยซ้ำไป

ความภาคภูมิใจและความหยิ่งผยองของพวกเขาถูกแทนที่ด้วยความหวาดกลัว

“ฉันไม่ได้คาดหวังว่าเหรียญตรานี้จะมีชื่อเสียงเป็นที่รู้จักมากกว่าตัวฉันเอง”

ฮาร์วีย์จิบชาของเขาด้วยความสงบนิ่งเหมือนเดิม

“รับเหรียญนี้ไปแล้วประกาศคำสั่งในนามของฉันว่า หลงเหมินทั้งหมดจะไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับสถานการณ์นี้ เพื่อป้องกันการถูกหลอกใช้จากศัตรู”

เลย์นพยักหน้า

“เข้าใจแล้วค่ะ ฉันจะติดต่อรองหัวหน้าทันที”

“เฮ้ย!” จู่ ๆ รีแกนก็หวีดร้องออกมา “เลินเล่นละครได้แล้ว!

"นี่มันเรื่องอะไรกัน?

“แกคิดว่าฉันจะปล่อยแกไปเพียงเพราะแกมีเหรียญตราปลอมอย่างนั้นเหรอ?

“แกกำลังทำให้ตัวเองดูแย่ลงเข้าไปอีกนะ!”