ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 3740

“เอ่อ!”

ฝูงชนตกอยู่ในภวังค์ ดูเหมือนพวกเขาจะมีอาการตัวชาไปหมดแล้ว

ไม่มีใครสามารถตอบโต้ต่อภาพที่เห็นในตอนนี้ได้เลย

ตัวแทนของสหพันธ์ศิลปะการต่อสู้ ไม่ว่าจะเป็นไบรซ์ ไคลด์ เซียนน่า และผู้ชมคนอื่น ๆ ต่างนั่งตัวแข็งทื่อกันไปหมด

รีอาซึ่งเคยดูถูกฮาร์วีย์อย่างไร้ความปรานีก็อดที่จะปิดปากของเธอไม่ได้ เพื่อไม่ให้ส่งเสียงกรีดร้องออกมา

แฮโรลด์และเอลเลียตต่างตกใจมาก

ราเชลนั่งนิ่งก่อนที่จะแสดงสีหน้าประหลาดใจ

แอ็กเซลนั่งยิ้มค้างราวกับว่าได้กลายเป็นก้อนน้ำแข็งไปแล้ว

พวกเขาไม่เชื่อว่าฮาร์วีย์จะพลิกสถานการณ์ขึ้นมาได้ในขณะที่กำลังดูสิ้นหวังเช่นนี้

ไม่มีใครคาดคิดว่าฮาร์วีย์จะกระแทกเข็มออกไปได้ด้วยการกระทืบพื้นเพียงครั้งเดียว

ไรแลนด์ที่มีความแข็งแกร่งอย่างมากก็ต้องพ่ายแพ้ด้วยการโดนตบหน้าเพียงครั้งเดียว!

'ผู้ชายคนนั้นคือใคร?!'

'นี่มันบ้าไปแล้ว!'

'เขาเป็นสัตว์ประหลาด!'

ดวงตาของโซอี้กระตุกอย่างบ้าคลั่งในขณะที่พึมพำกับตัวเองว่า “ยังไง? เป็นไปได้ยังไง?”

ชาวอินเดียพวกนั้นต่างตกตะลึงไปหมด พวกเขาคิดว่ากำลังเกิดภาพหลอนในดวงตาอยู่ในตอนนี้...

แต่ไม่ว่าพวกเขาจะขยี้ตากันขนาดไหน ก็ไม่สามารถเปลี่ยนความเป็นจริงไปได้...พวกเขาไม่ได้ฝันไป

"เราชนะเหรอ?"

"เราชนะใช่ไหม?"

“ตบเพียงครั้งเดียวเหรอ?!”

ฟิชเชอร์และเดเมียนได้สติขึ้นมาทันที พวกเขาแทบเป็นลมจากความดีใจ

เซียนน่าอวดรอยยิ้มก่อนที่จะสงบสติอารมณ์ได้ในที่สุด

ผู้คนในประเทศ H ต่างมองหน้ากันในขณะนี้

ไรแลนด์ไอเป็นเลือดในขณะที่ใบหน้าของเขามืดมนลงทันที ร่างกายของเขาสั่นสะท้านไม่หยุดเมื่อเขาหายใจเป็นเฮือกสุดท้าย...

การตบของฮาร์วีย์ไม่ได้ทำให้ไรแลนด์ต้องพิการอะไร แต่คำพูดของเขาเกือบจะเฉือดเฉือนให้ไรแลนด์ตายได้

ผู้คนนับไม่ถ้วนต่างตกตะลึงเมื่อเห็นท่าทางสงบนิ่งของฮาร์วีย์

โซอี้มีความรู้สึกแปลก ๆ เกิดขึ้นอยู่ภายในใจ

เธอเริ่มเชื่อว่าการอยู่ฝ่ายเดียวกับฮาร์วีย์นั้นไม่ใช่ความคิดที่แย่อะไรเลย...

หลังจากได้พักเป็นเวลาหนึ่งชั่วโมง การแข่งขันแมตช์ที่สองก็เริ่มขึ้น

คู่ต่อสู้ของฮาร์วีย์ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากแดนนี่ เบอร์ตัน หนึ่งในผู้มีความสามารถชั้นยอดของอินเดีย

หลังจากมองไปที่ฮาร์วีย์ด้วยสีหน้าสงบนิ่ง แดนนี่ก็หายใจเข้าลึก ๆ โดยไม่แสดงความกลัวออกมาสักนิดเดียว

เขายิ้มจาง ๆ ก่อนจะพูดเบา ๆ ว่า “ฉันต้องยอมรับเลยว่าแกมีความแข็งแกร่งมาก! แกช่างน่าประทับใจจริง ๆ…

“แต่แกถูกกำหนดให้แพ้ในการต่อสู้ครั้งนี้

“แกไม่ใช่คู่ต่อสู้ของฉันเลย”