ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 3745

ตัวแทนของสหพันธ์ศิลปะการต่อสู้และฝูงชนต่างตกตะลึง เมื่อพวกเขามองไปที่แดนนี่ เบอร์ตัน

ผู้คนมากมายแสดงสีหน้าพึงพอใจ

นี่คือผู้เชี่ยวชาญที่พวกเขาคาดหวัง

ไม่เพียงแต่เขามีความโดดเด่นอย่างมากเท่านั้น แต่เขายังรู้อย่างชัดเจนด้วยว่าเขาอยู่ฝ่ายไหน

ที่สำคัญกว่านั้นเกมอันน่าเบื่อนี้กลับดูน่าตื่นเต้นขึ้นมามาก เมื่อแดนนี่แต่งเติมคำพูดของเขาให้เกินจริง

ฝูงชนต่างคลั่งไคล้เมื่อเขาประกาศว่าเขาจะเอาชนะฮาร์วีย์ด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว และยุติการต่อสู้ที่ไร้ความหมายนี้

เขาดูเหมือนผู้เชี่ยวชาญในภาพยนตร์หลาย ๆ เรื่อง เพียงแต่ขาดเพลงประกอบที่ช่วยปลุกใจเขาเท่านั้นเอง

พูดได้เลยว่าตอนนี้แดนนี่ดูทรงพลังและหล่อเหลาสุด ๆ

แปะ แปะ แปะ!

“แดนนี่! แดนนี่!”

เสียงปรบมือดังสนั่นในขณะที่คนจำนวนนับไม่ถ้วนกรีดร้องด้วยความตื่นเต้น

แม้แต่ผู้คนในประเทศ H ก็ยังแสดงท่าทีแปลก ๆ เมื่อเห็นภาพนั้น

ในขณะที่ฝูงชนกำลังชื่นชมแดนนี่อยู่นั้น ราเชลก็ทำท่าทำทางส่งสัญญาณให้ฮาร์วีย์รู้ว่าทุกอย่างเป็นไปตามแผนที่วางไว้

ฮาร์วีย์ถอนหายใจหลังจากเห็นท่าทางของราเชล

การขู่ว่าจะวางยาในแหล่งน้ำของแดนนี่นั้นไม่ได้เป็นเพียงการขู่ แต่เขาวางแผนที่จะทำอย่างนั้นจริง ๆ

ฮาร์วีย์ที่สามารถหาข้อมูลล่วงหน้าได้นั้น ได้จัดเตรียมคนของเขาเพื่อส่งไปปกป้องตามแหล่งน้ำต่าง ๆ

แต่ถึงกระนั้นชาวอินเดียพวกนั้นก็ค่อนข้างเจ้าเล่ห์ คนของแดนนี่ไม่ปรากฏตัวเลยจนกระทั่งถึงช่วงเวลาสำคัญ

คนเหล่านั้นได้มาก่อนช่วงเวลาที่ฮาร์วีย์และแดนนี่จะต่อสู้กันพอดี แต่พวกเขาถูกสาวกกองบังคับคดีของหลงเหมินสังหารไปแล้ว

ฮาร์วีย์ปล่อยให้แดนนี่ทำตัวสูงส่งและทรงพลังไปเรื่อย ๆ เพื่อที่เขาจะได้ถ่วงเวลารอในช่วงเวลานี้

“เอาล่ะแดนนี่ ถึงเวลาต้องลงมือกันจริง ๆ แล้ว!” เขาพูดในขณะตบมือพร้อมกับยิ้ม

“นายต้องการจะโค่นฉันลงด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียวใช่ไหม?

“งั้นก็ลงมือเลย!”

"ฮะ?!"

ขณะที่แดนนี่แสดงสีหน้าไม่เชื่ออยู่นั้น ฮาร์วีย์ก็เหวี่ยงฝ่ามืออย่างใจเย็นในช่วงเวลาที่สำคัญที่สุด

แดนนี่ซึ่งกำลังกวัดแกว่งดาบที่สะท้อนแสงแวววับอย่างดุเดือด ลอยกระเด็นไปในทันทีด้วยการตบเพียงครั้งเดียว

ไม่ว่าเขาจะทำตัวอวดดีและหยิ่งผยองสักแค่ไหนก็ตาม…

เขาก็ยังคงด้อยกว่าฮาร์วีย์อย่างสิ้นเชิง

แดนนี่หล่นกระแทกพื้นในขณะที่มีสีหน้าไม่เชื่อเป็นอย่างยิ่ง ดาบในมือของเขาถูกโยนออกไปทางด้านข้าง เมื่อมีรอยฝ่ามือสีแดงสดปรากฏอยู่บนใบหน้าของเขา

เขาเอามือกุมหน้าไว้ในขณะที่ตัวสั่นอย่างควบคุมไม่อยู่

“แกกล้าดียังไงฮาร์วีย์?!” แดนนี่อุทานด้วยสีหน้าอาฆาตแค้น

“แกอยากเป็นอาชญากรหรือยังไง?!”

“แกเสร็จแน่! แกจบเห่แล้ว!”

ก่อนที่แดนนี่จะลุกขึ้นยืนได้นั้น ฮาร์วีย์ก็ก้าวเท้าไปข้างหน้าอีกหนึ่งก้าวแล้วตบหน้าเขา

แดนนี่กรีดร้องด้วยความเจ็บปวดในขณะที่ลอยกระเด็นไปอีกครั้ง