ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 3763

“เนื่องจากคุณทั้งคู่เป็นผู้เชี่ยวชาญศิลปะการต่อสู้ จึงเป็นการเสียเวลาเปล่าถ้าจะต่อสู้กันแบบไม่มีจุดมุ่งหมาย

“นั่นคือเหตุผลที่เราตัดสินใจให้คุณเลือกใช้อาวุธโบราณซึ่งมีอยู่สิบสองชนิด

“กฎกติกานั้นเป็นอะไรที่เรียบง่าย เราจะให้พวกคุณต่อสู้กันโดยใช้อาวุธที่พวกคุณเลือกเท่านั้น และห้ามต่อสู้กันด้วยมือเปล่า

“คุณจะเสียสิทธิ์ในการต่อสู้ถ้าหากคุณสูญเสียอาวุธในการต่อสู้ไป

"เข้าใจไหมครับ?"

จากนั้นกรรมการบนเวทีก็โบกมือก่อนที่คนงานกลุ่มหนึ่งจะนำชั้นวางอาวุธออกมา

บนชั้นวางอาวุธในขณะนั้นเต็มไปด้วยหอกดาบที่ทำจากเหล็กกล้าทุกรูปแบบ

ฮาร์วีย์ขมวดคิ้วก่อนจะตอบอย่างใจเย็นว่า "เข้าใจแล้ว"

โซอี้ก็พยักหน้าเบา ๆ ด้วยเหมือนกัน

“อะไรกันวะเนี่ย? นี่หมายความว่ายังไงเหรอ?"

“พวกเขาได้รับอนุญาตให้ใช้เพียงอาวุธในการต่อสู้เท่านั้นเหรอ?”

“พวกเขาจงใจทำอย่างนี้เพื่อจำกัดความสามารถฮาร์วีย์ หลังจากเห็นพลังของการตบของเขาก่อนหน้านี้ใช่ไหม?”

“ตอนนี้พวกเขาไร้ยางอายได้ถึงขนาดนี้เชียวเหรอ?”

“แต่ตัวแทนได้รับอนุญาตให้เปลี่ยนกฎกติกาได้ตามใจ! ไม่มีใครทำอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้เลย!”

ฝูงชนต่างซุบซิบนินทากันขนานใหญ่

ผู้คนของประเทศ H ต่างก็มีท่าทีแปลก ๆ

พวกเขาทั้งหมดเชื่อว่าฮาร์วีย์จะต้องได้รับผลกระทบจากข้อจำกัดนี้

ท้ายที่สุดแล้วฮาร์วีย์ได้ใช้มือเปล่าตบคู่ต่อสู้ออกไปในระหว่างการแข่งขันแมตช์ที่แล้ว เขาไม่เคยใช้อาวุธมาเป็นตัวช่วยเลยแม้แต่ครั้งเดียว

นั่นหมายความว่าฮาร์วีย์น่าจะต่อสู้ด้วยมือเปล่าได้ดีกว่าการใช้อาวุธ

ในทางกลับกันโซอี้กลับอยู่ในทางตรงกันข้ามอย่างชัดเจน

ภายใต้สถานการณ์อย่างนี้ แค่ข้อจำกัดนั้นเพียงอย่างเดียวก็เพียงพอที่จะทำให้ฮาร์วีย์ตกอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบากแล้ว

ฟิชเชอร์, เดเมียน และคนอื่น ๆ ขมวดคิ้วหลังจากได้ยินกฎข้อบังคับใหม่นั้น

โซอี้ทำสีหน้าแปลก ๆ ก่อนที่เธอจะหยิบดาบยาวออกมาจากชั้นวางอาวุธ

ฮาร์วีย์พยายามหยิบดาบเล่มหนึ่งขึ้นมาท่ามกลางการจ้องมองของทุกคน

แกร๊ง!

ทันทีที่ฮาร์วีย์คว้าดาบขื้นมา ดาบที่ดูไม่มีอะไรผิดปกติก็หักไปต่อหน้าต่อตา

เห็นได้ชัดว่าดาบทำจากทองแดงผุพังและเหล็กขึ้นสนิม ไม่มีทางที่ดาบพวกนี้จะใช้งานได้เลย

สีหน้าของฮาร์วีย์เปลี่ยนไปเล็กน้อยหลังจากเห็นภาพนั้น

"พุทโธ่เอ๋ย! ทำไมถึงเป็นคนซุ่มซ่ามขนาดนี้?” รีอากรีดร้องขึ้นมาจากพื้นที่พักผ่อน

“สหพันธ์ศิลปะการต่อสู้ได้เตรียมการในเรื่องนี้ไว้ทั้งหมด! แล้วคุณมาทำลายข้าวของแบบนี้ได้ยังไง?

“นี่คือสงคราม แต่คุณจะต้องชดใช้ทรัพย์สินสาธารณะนะ ถ้าคุณยังมีชีวิตรอดหลังการต่อสู้!

“แน่นอนว่าถ้าคุณตายบนสังเวียนเราจะลืมเรื่องหนี้สินนี้ไปซะ

"ว่าไหมล่ะ? พวกเราใจดีมากใช่ไหม?”